ქრისტეს მიბაძვით ჭეშმარიტების გაცხადება ყოველდღიურად
1 როცა იესო დედამიწაზე მოვიდა, განსაკუთრებული სამუშაო უნდა შეესრულებინა. ეს აშკარად მარტივი დავალება იყო: ‘ჭეშმარიტება უნდა დაემოწმებინა’ (იოან. 18:37). მან განაცხადა ჭეშმარიტება თავისი მამის დიდებული თვისებებისა და განზრახვების შესახებ. ეს საქმე მისთვის საკვების მსგავსი იყო; მთელი მისი სიცოცხლის მთავარი საქმიანობა ეს იყო (იოან. 4:34). ლუკა იტყობინება, რომ იესო ‘ყოველდღე ასწავლიდა ტაძარში’ (ლუკ. 19:47). რამდენადაც შესაძლებელი იყო, იესო სრულიად იყენებდა დროს (იოან. 9:4). სიკვდილამდე ცოტა ხნით ადრე მას შეეძლო ეთქვა მამისთვის: „მე განგადიდე დედამიწაზე: აღვასრულე შენი საქმე, რაც მომეცი, რომ გამეკეთებინა“ (იოან. 17:4).
2 როცა გული მადლიერებით გვაქვს სავსე ყველაფრისთვის, რაც იეჰოვამ გააკეთა, ვალდებულად ვგრძნობთ თავს, ყოველდღიურად მის შესახებ ვილაპარაკოთ. ჩვენ იესოს მოციქულებივით ვართ, რომლებიც გაბედულად აუწყებდნენ: „ჩვენ არ შეგვიძლია არ ვილაპარაკოთ ის, რაც ვიხილეთ და მოვისმინეთ“ (საქ. 4:20). ისინი გამუდმებით ლაპარაკობდნენ იეჰოვას შესახებ, ამის თაობაზე ჩანაწერი გვამცნობს: „ყოველდღე დაუცხრომლად ასწავლიდნენ“ (საქ. 5:42). საკუთარ თავს უნდა დავუსვათ კითხვა: „ვბაძავ თუ არა ჩემს მასწავლებელს, იესოს?“
3 გადაუდებლად ქადაგება: იესომ იწინასწარმეტყველა, რომ, როცა ცნობა სამეფოს შესახებ მთელ დედამიწაზე იქნება გაცხადებული, „აი, მაშინ დადგება აღსასრული“ (მათ. 24:14). ამან ჩვენში უნდა ჩანერგოს ჩვენი საქმიანობის დიდი მნიშვნელობა და გადაუდებლობა. პირდაპირი გაგებით, მილიონების სიცოცხლე საფრთხეშია და ამიტომ ამ საქმეზე მნიშვნელოვანი და სასარგებლო საქმე არ არსებობს. რადგან ამ სისტემის აღსასრული ახლოვდება, ამ საქმის შესასრულებლად დრო იწურება!
4 ანგარიშები გვიჩვენებს, რომ იეჰოვა აჩქარებს ცხვრისმაგვარი ადამიანების შეკრებას (ეს. 60:22). დედამიწის მრავალ მხარეში, სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით, ადამიანები ფარასავით ერთიანდებიან ჭეშმარიტებაში და, სინამდვილეში, დიდი ხალისით აცხადებენ: „თქვენთან წამოვალთ, რადგან გაგებული გვაქვს, რომ თქვენთან არის ღმერთი“ (ზაქ. 8:23). წარსულთან შედარებით, იესოს სიტყვები დღეს უფრო მეტად სრულდება: „სამკალი ბევრია, მუშაკნი კი — ცოტა. . . ევედრეთ სამკლის უფალს, რომ წარმოგზავნოს მუშაკნი თავის სამკალში“ (მათ. 9:37, 38). ნუთუ არ შთაგვაგონებს ეს, რომ გულმოდგინეები ვიყოთ იესოს მოციქულების მსგავსად, რომლებიც „სულმუდამ ტაძარში იყვნენ, ღვთის მადიდებელნი და მაკურთხეველნი“? (ლუკ. 24:53).
5 ყოველდღიურად განაცხადე ჭეშმარიტება: ყოველდღე უნდა ვეძიოთ საშუალებები, რომ სხვებს გავუზიაროთ ჭეშმარიტება. ამის საშუალება ყოველთვისაა. შეგიძლია თუ არა ორიოდე წუთი გამოყო, რომ მეგობარს ან ნაცნობს დაურეკო, რომელიც, შენი აზრით, ამთვისებელია? ან რატომ არ დაუწერდი წერილს მას, ვისაც ვერ ნახულობ სახლში? გიფიქრია თუ არა მაღაზიის მფლობელისთვის ტრაქტატის შეთავაზებაზე, როცა საყიდლებზე მიდიხარ? აგრეთვე, შეგიძლია იფიქრო მრავალ სხვა შესაძლებლობებზე, რომლებიც ყოველდღიურად გხვდება, რათა შენი იმედი სხვებსაც გაუზიარო. თუ ძალისხმევას მოახმარ და ცოტა გაბედულებას გამოავლენ, იეჰოვა დაგეხმარება (1 თეს. 2:2).
6 ასე რომ, ყოველდღიური საქმიანობის დაწყებისას, უნდა შევეკითხოთ საკუთარ თავს: „თუ დღეს ხელსაყრელი მომენტი ჩამივარდება, გამოვავლენ თუ არა ინიციატივას, ჩემი იმედი გავუზიარო ვინმეს?“ მიბაძე იესოს თვალსაზრისს, რომელმაც თქვა, რატომ იყო გამოგზავნილი დედამიწაზე: „უნდა ვახარო ღვთის სასუფეველი“ (ლუკ. 4:43). თუ გვინდა, ვიყოთ ჩვენი მასწავლებლის მსგავსი, იგივე უნდა ვაკეთოთ (ლუკ. 6:40).