ორი პატარა მონეტა

სამეფოს ინტერესების მხარდასაჭერად ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი საშუალება არის შესაწირავების გაღება მსოფლიო სამქადაგებლო საქმისთვის. მაგრამ რა შეიძლება ითქვას, თუ ხელმოკლედ ვცხოვრობთ?

ერთხელ იესომ დაინახა, რომ ღარიბმა ქვრივმა ტაძრის ფულის ჩასაყრელში ორი პატარა მონეტა ჩააგდო. იეჰოვას სიყვარულმა აღძრა ის, „ყველაფერი ჩაეყარა, რაც თავის სარჩენად გააჩნდა“ (მარ. 12:41—44). ამით იესომ დაგვანახვა, რომ ამ ქვრივის მიერ გაღებული შესაწირავი ძალიან ძვირფასი იყო ღვთის თვალში. მსგავსადვე, პირველი საუკუნის ქრისტიანებიც არ თვლიდნენ, რომ მხოლოდ მდიდარ ქრისტიანებს ჰქონდათ შესაწირავების გაღების პატივი. მოციქულმა პავლემ მაკედონელებზე თქვა, რომ სიღატაკის მიუხედავად „გვევედრებოდნენ და გვეხვეწებოდნენ, რომ მათთვის სამადლო საქმეში წვლილის შეტანის პატივი გვებოძებინა“ (2 კორ. 8:1—4).

მაშასადამე, არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ ჩვენ მიერ შეწირული „ორი პატარა მონეტა“ სხვა „პატარა მონეტებთან“ ერთად დიდ თანხად იქცევა. ჩვენს ზეციერ გულუხვ მამას ძალიან სიამოვნებს მთელი გულით გაღებული, „რადგან ღმერთს სიხარულით გამცემი უყვარს“ (2 კორ. 9:7).