აქამდე სად იყავით?!

ახალი მონათლული ვიყავი, როცა უხუცესებმა მკითხეს, შემეძლო თუ არა მსახურების გაფართოება. 1992 წლის 4 მაისს პიონერებისთვის განკუთვნილ სპეციალურ შეხვედრას დავესწარი, მომდევნო დღეს კი მე და ჩემი თანამსახური ბათუმში გავემგზავრეთ.

პირველ დღეს მსახურების დროს ძალიან ვღელავდი. ვფიქრობდი, როგორ დამეწყო საუბარი, რა რეაქცია ექნებოდა ხალხს. პირველად ქალი გავაჩერეთ, რომელმაც სიხარულით წამოიძახა: „აქამდე სად იყავით?!“. მისმა რეაქციამ გაგვაოცა. მას იმდენად სურდა, მეტი გაეგო მოწმეების შესახებ, რომ მეორე დღესვე დაიწყო ბიბლიის შესწავლა!

ბათუმში წასვლამდე ძმებმა დაინტერესებულების მისამართები გადმოგვცეს. ვინაიდან ქალაქს კარგად არ ვიცნობდით, დახმარებას გამვლელებს ვთხოვდით. ბევრი ვერ გვეხმარებოდა, რადგან ქუჩებს სახელები ახალი გადარქმეული ჰქონდა. თუმცა ისინი ჭეშმარიტებისადმი ინტერესს იჩენდნენ. მალე ბევრმა დაიწყო შესწავლა. ხდებოდა ისეც, რომ შესწავლას 10—15 კაცი ესწრებოდა.

ბათუმში ჩასვლიდან ოთხი თვის თავზე კრების შეხვედრებს რეგულარულად 40-ზე მეტი ადამიანი ესწრებოდა. გვაფიქრებდა, შევძლებდით კი ამდენ და-ძმაზე სათანადოდ ზრუნვას. ცოტა ხანში სრულიად მოულოდნელად საქართველოს შეიარაღებულ ძალებსა და აფხაზ სეპარატისტებს შორის კონფლიქტი გაჩაღდა, რის გამოც ჩემი ყოფილი კრება მთლიანად ბათუმში გადმოვიდა. შეიძლება ითქვას, რომ ერთ დღეში ჩამოყალიბდა ახალი კრება, რომელშიც გამოცდილი უხუცესები და პიონერები მსახურობდნენ!