ცოდვის საწყაულის ავსება

როდესაც ვსწავლობთ, როგორ ეპყრობოდა ღმერთი წარსულში კაცობრიობას, ვხედავთ, რომ ის არ ჩქარობდა დასჯას, სანამ გამოსწორების ოდნავი იმედი მაინც არსებობდა. მაგალითად, ქანაანელების შემთხვევა რომ ავიღოთ, იეჰოვამ მათ დასჯამდე დიდი ხნით ადრე ამცნო აბრაამს მათი ცოდვების შესახებ. მაგრამ მაშინ არ იყო განაჩენის სისრულეში მოყვანის დრო. რატომ? იმიტომ რომ, ბიბლიის თანახმად, ჯერ არ იყო ‘ავსებული ამორეველების [ქანაანელების] უკეთურებათა საწყაული’ ან, როგორც ნოქსის (Knox) თარგმანშია, ‘ამორეველთა სიბოროტე ჯერ სრულად არ იყო გამოვლენილი’ (დაბადება 15:16)a.

მაგრამ დაახლოებით 400 წლის შემდეგ ღვთის სამსჯავროს დღე დადგა და აბრაამის შთამომავლებმა, ისრაელებმა, დაიპყრეს ეს ქვეყანა. ქანაანელთაგან ცოტანი გადარჩნენ, მაგალითად რახაბი და გაბაონელები, ისიც თავიანთი პოზიციისა და საქმეების გამო, უმეტესობამ კი, როგორც თანამედროვე არქეოლოგიური გათხრებიდან ჩანს, უწმინდურების უკიდურეს დონეს მიაღწია. ისინი მონაწილეობდნენ ფალოსის კულტში, პროსტიტუციას ეწეოდნენ ტაძარში და მსხვერპლად სწირავდნენ ბავშვებს. ჰალეის ბიბლიურ ცნობარში (Halley’s Bible Handbook) ნათქვამია: „არქეოლოგებს, რომლებიც ქანაანელთა ქალაქების გათხრებს აწარმოებდნენ, უკვირდათ, რომ ღმერთმა ადრევე არ გაანადგურა ისინი“. საბოლოოდ, ქანაანელთა ‘ცოდვის საწყაული აივსო’; მათი სიბოროტე ‘სრულად გამოვლინდა’. ვერავინ დაადანაშაულებდა ღმერთს, რომ ის უსამართლოდ მოიქცა, როცა განწმინდა მიწა და მხოლოდ ისინი დატოვა, ვისაც სწორი განწყობილება ჰქონდა.