ამა თუ იმ დროს ზოგიერთი კარგად ცნობილი რელიგია თავიანთი მსახურებისგან დაუქორწინებლობას მოითხოვდა. მაგრამ ქრისტიანული სამყაროს არცერთ სხვა რელიგიაში დაუქორწინებლობას ისეთი თავისებური სახე არ მიუღია, როგორც კათოლიციზმში. დღეს კათოლიკური ცელიბატი მწვავე საკამათო საკითხს წარმოადგენს. ერთი ჟურნალი შენიშნავს: „ბოლო ათწლეულებში გამოკვლევების შედეგად დაადგინეს, რომ სავალდებულო დაუქორწინებლობა, რაც კათოლიკე მღვდლებს მეთორმეტე საუკუნიდან მოეთხოვებათ, წარმოადგენს ეკლესიის მთავარ პრობლემას მღვდლების მიღებასა და შენარჩუნებაში“. სოციოლოგ რიჩარდ ა. შენჰერის აზრით, „ისტორიის საფუძვლიანი ფაქტები და სოციალური ცვლილებები უპირისპირდება კათოლიკურ სამღვდელოებაში მხოლოდ დაუქორწინებელი მამაკაცების მიღებას“ (The Wilson Quarterly). როგორია ბიბლიის თვალსაზრისი ცელიბატზე?

„სიბრძნე საქმეებითაა გამართლებული“, — თქვა იესო ქრისტემ (მათე 11:19). ღვთის ნორმებიდან უგუნურად მკვეთრი გადახვევა მათი საქმეებით ან საბოლოო შედეგებით მტკიცდება. მწერალმა დეივიდ რაისმა მთელ მსოფლიოში მრავალი მღვდლისგან აიღო ინტერვიუ იძულებით ცელიბატთან დაკავშირებით. ზოგიერთმა ასეთი აზრი გამოთქვა: „მღვდელი ხარ და შეძლებისდაგვარად სიკეთეს აკეთებ, ამავე დროს ფრთხილად სარგებლობ მორწმუნე ქალებით, რომლებიც მოხიბლულნი არიან შენით და სურთ შენთან სქესობრივი ურთიერთობა“.

რაისი მათეს 7:20-დან ციტირებს: « „მათი ნაყოფით იცნობთ მათ“ თქვა იესომ». შემდეგ ის მოიხსენიებს იმ ტრაგიკულ შედეგებს, რომლებიც სავალდებულო ცელიბატს მოჰყვება: „სავალდებულო ცელიბატს შედეგად, ათასობით მამაკაცი გაორებულ, ხოლო ათასობით ქალი კი აწეწილ ცხოვრებას ეწევა, ამდენივე ბავშვი უარყოფილ იქნა თავიანთი მღვდელი მამების მიერ, რომელთაც არ შეუძლიათ მათთან ცხოვრება რომ აღარაფერი ვთქვათ ემოციურად დატანჯულ მღვდლებზე“.