„პატივი მიაგე უფალს შენი ქონებიდან“ — როგორ?

„პატივი მიაგე უფალს შენი ქონებიდან და მთელი შენი მოსავლის პირველმოწეული ნაყოფით“. დაახლოებით 2 600 წლის წინათ დაწერილ ამ ბრძნულ ინსპირირებულ სიტყვებში ჩადებული აზრი იეჰოვას უხვი კურთხევების გასაღებს წარმოადგენს, რადგან მწერალი შემდეგ ხაზს უსვამს: „ჭერამდე აივსება შენი ბეღლები და მაჭრის ღვარს ადინებს საწნახლები“ (იგავნი 3:9, 10).

მაგრამ რას ნიშნავს ღვთისთვის პატივის მიგება? რა არის ქონება, რომლიდანაც პატივი უნდა მივაგოთ იეჰოვას? და როგორ შეგვიძლია ამის გაკეთება?

„პატივი მიაგე უფალს“

საღვთო წერილში პატივისცემის აღმნიშვნელი მთავარი ებრაული სიტყვა არის „კა·ვოდʹ“, რომელიც სიტყვასიტყვით „სიმძიმეს“ ნიშნავს. ამიტომ პიროვნებისთვის პატივისცემა იმას ნიშნავს, რომ ჩათვალო ის როგორც მნიშვნელოვანი, შთაბეჭდილების მომხდენი ან დასაფასებელი. პატივისცემად გამოყენებული მეორე ებრაული სიტყვა „იექარʹ“ აგრეთვე ითარგმნება როგორც „ძვირფასი“ და „ძვირფასეულობა“. ასევე ბიბლიაში „პატივის მიგებად“ თარგმნილი ბერძნული სიტყვა „ტი·მეʹ“ პატივსაცემისა და დასაფასებლის გაგებას გამოხატავს. ამგვარად, ადამიანისადმი პატივისცემა ღრმა გრძნობითა და პატივისცემით გამოიხატება.

პატივისცემას სხვა მხარეც აქვს. ყურადღება მიაქციე ცნობას ერთგული იუდეველის, მარდოქაის, შესახებ, რომელმაც ერთხელ ძველი სპარსეთის მეფე ახაშვეროშის სიცოცხლის საწინააღმდეგო შეთქმულება ამხილა. მოგვიანებით, როცა მეფემ გაიგო, რომ მარდოქაისთვის ასეთი მოქმედების გამო საპატივცემლოდ არაფერი გაკეთდა, თავის მთავარ მსახურს, ჰამანს, ჰკითხა, როგორ ეცა საუკეთესო პატივი პიროვნებისთვის, რომელმაც მეფის მოწონება დაიმსახურა. ჰამანმა იფიქრა, რომ ასეთი პატივი მისთვის იქნებოდა, მაგრამ როგორ ცდებოდა! ასეა თუ ისე, ჰამანმა თქვა, რომ ასეთ პიროვნებას უნდა ჩააცვან „სამეფო შესამოსელი“ და შესვან ‘ცხენზე, რომელზეც იჯდა მეფე’. ბოლოს თქვა: „მიიყვანონ ცხენით ქალაქის მოედანზე და გამოაცხადონ მის წინაშე: ასე ექცევიან იმ კაცს, ვისი პატივიც სურს მეფეს!“ (ესთერი 6:1–9). ამ შემთხვევაში პიროვნებისთვის პატივისცემაში შედიოდა მისი სახალხოდ განდიდება, რომ ყველას უაღრესი პატივი ეცა მისთვის.

მსგავსად ამისა, იეჰოვასთვის პატივისცემას ორი მხარე აქვს: დავაფასოთ და სახალხოდ განვადიდოთ მისი სახელის საჯაროდ გამოცხადების მხარდაჭერით.

რას წარმოადგენს ‘შენი ქონება’?

რასაკვირველია, ჩვენს ქონებაში შედის ჩვენი სიცოცხლე, დრო, ნიჭი და ძალა. რა შეიძლება ითქვას ჩვენს მატერიალურ საკუთრებაზე? ყურადღება მიაქციე იესოს სიტყვებს ღარიბი ქვრივის შესახებ, რომელმაც მცირე ღირებულების ორი ლეპტა ჩააგდო ტაძრის საგანძურში. მან თქვა: „ამ ღარიბმა ქვრივმა ყველაზე მეტი ჩააგდო, ვინაიდან ყველამ [სხვა შემწირველებმა] თავისი მოჭარბებულისგან ჩაყარა, მან კი თავისი სიდუხჭირისაგან ჩააგდო მთელი სარჩო, რაც ებადა“ (ლუკა 21:1–4). იესომ შეაქო ეს ქვრივი იმისთვის, რომ მან თავისი მატერიალური ქონება იეჰოვას თაყვანისმცემლობის წინ წასაწევად გამოიყენა.

ამიტომ, ნათელია, რომ სოლომონის მიერ მოხსენიებულ ქონებაში ჩვენი ნებისმიერი მატერიალური საკუთრებაც შედის. გამოთქმაში ‘მთელი შენი მოსავლის პირველმოწეული ნაყოფი’ კი იგულისხმება ჩვენი ქონებიდან საუკეთესოს მიცემა იეჰოვასთვის.

მაგრამ როგორ შეგვიძლია მატერიალური ნივთების შეწირვით პატივი მივაგოთ ღმერთს? განა ისედაც მას არ ეკუთვნის ყველაფერი? (ფსალმუნი 49:10; 94:3–5). „ყოველივე. . . შენგან არის“, — აღიარა მეფე დავითმა იეჰოვასადმი გულწრფელ ლოცვაში. და ტაძრის მშენებლობისთვის თავისი და ხალხის მიერ გაღებულ დიდ შესაწირავზე დავითმა თქვა: „შენი ხელით მოცემული შემოგწირეთ“ (პირველი ნეშტთა 29:14). ასე რომ, როცა რამეს ვწირავთ იეჰოვას, მხოლოდ იმას ვუბრუნებთ, რაც თავისი გულკეთილობით მოგვცა (1 კორინთელთა 4:7). მაგრამ, როგორც ადრე იყო მოხსენიებული, იეჰოვასთვის პატივისცემაში შედის მისი განდიდება სხვის თვალში. მატერიალური შესაწირავები კი, რომლებიც ჭეშმარიტი თაყვანისმცემლობის წინ წასაწევად გამოიყენება, ღვთის პატივისცემაა. იეჰოვასთვის პატივისცემის ასეთ საშუალებაზე ბიბლია შესანიშნავ მაგალითებს შეიცავს.

მაგალითები წარსულიდან

დაახლოებით 3 500 წლის წინათ, როცა თავის დადგენილ დროზე იეჰოვამ უდაბნოში მყოფი ისრაელებისთვის თაყვანისმცემლობის ადგილად კარავი გაითვალისწინა, ღვთის მიერ ბოძებული პროექტისთვის საჭირო გახდა სხვადასხვა ძვირფასი ნივთები. იეჰოვამ მოსეს უბრძანა, ‘ყველას თავისი გულუხვობით მიეტანა საუფლო ძღვენი’ (გამოსვლა 35:5). ცნობაში შემდეგ ნათქვამია: „მივიდნენ სათითაოდ, ვისაც კი გულმა გაუწია და ვინც კი სულით აღიძრა, და მიიტანეს საუფლო ძღვენი სადღესასწაულო კარვის მოსაწყობად, მისი ყოველი საჭიროებისათვის და წმიდა შესამოსელისთვის“ (გამოსვლა 35:21). ფაქტობრივად, მათმა ნებაყოფლობითმა შესაწირავებმა იმდენად გადააჭარბა საჭიროს, რომ ხალხს უნდა ‘შეეწყვიტა მიტანა’! (გამოსვლა 36:5, 6).

ყურადღება მიაქციე სხვა შემთხვევას. როცა კარავმა თავისი დანიშნულება შეასრულა და ტაძრის მშენებლობისთვის მიდიოდა მზადება, დავითმა პირადად გაიღო დიდი შესაწირავი ტაძრისთვის, რომელსაც მისი ძე, სოლომონი, ააშენებდა. მან სხვებსაც შესთავაზა შეერთებოდნენ მას; ხალხი გამოეხმაურა და იეჰოვას ძღვნად ქონება მიუტანა. დღევანდელი კურსით მარტო ოქრო-ვერცხლი დაახლოებით 50 მილიარდი ამერიკული დოლარის ღირებულების იქნებოდა. „ხალხი ხარობდა შესაწირავის გამო“ (პირველი ნეშტთა 29:3–9; მეორე ნეშტთა 5:1).

‘შესაწირავები’ დღეს

როგორ შეგვიძლია დღეს ჩვენც ვიხაროთ შესაწირავის გამო? ყველაზე მნიშვნელოვანი საქმე, რაც ამჟამად სრულდება მსოფლიოში, არის სამეფოს შესახებ ქადაგება და მოწაფეების მომზადება (მათე 24:14; 28:19, 20; საქმეები 1:8). იეჰოვამ ჩათვალა, რომ მოწმეებისთვის შეიძლებოდა დედამიწასთან დაკავშირებული სამეფოს ინტერესების მინდობა (ესაია 43:10).

ცხადია, რომ იმ საქმის დაფინანსებისთვის, რომელსაც დღეს იეჰოვას მოწმეები ასრულებენ, ფულადი სახსრებია საჭირო. სამეფო დარბაზების, საკონგრესო დარბაზების, ფილიალების, ტიპოგრაფიებისა და ბეთელის სახლების აშენება და შენახვაც ფულს მოითხოვს. სხვადასხვა ენაზე ბიბლიისა და ბიბლიაზე დაფუძნებული ლიტერატურის გამოქვეყნება და გავრცელებაც ხარჯებს მოიცავს. როგორ ნაზღაურდება ასეთი ორგანიზაციული ხარჯები? მხოლოდ ნებაყოფლობითი შესაწირავებით!

შესაწირავების უმეტესობა ისეთი პიროვნებებისგანაა, რომლებსაც — იესოს მიერ მოხსენიებული ქვრივის მსგავსად, — მხოლოდ მოკრძალებული სახსრები გააჩნიათ. მათ სურთ, რომ იეჰოვასთვის პატივისცემის ამ მხარეშიც მიიღონ მონაწილეობა და სწირავენ მცირე თანხებს „თავიანთი ძალის შესაბამისად“, დროდადრო „უფრო მეტადაც“ კი (2 კორინთელთა 8:3, 4).

„თითოეულმა როგორც გულით აირჩია, არც შეწუხებით და არც ძალდატანებით. ვინაიდან სიხარულით გამცემი უყვარს ღმერთს“, — უთხრა მოციქულმა პავლემ ქრისტიანებს კორინთში (2 კორინთელთა 9:7). სიხარულით გაცემა კარგ დაგეგმვას მოითხოვს. პავლემ კორინთელებს უთხრა: „ყოველ კვირის პირველ დღეს თითოეულმა თქვენგანმა გადადოს თავისთან და გადაინახოს, რაშიც წარმატება ჰქონდა, რათა როცა მოვალ, მაშინღა არ მოგროვდეს“ (1 კორინთელთა 16:2, „ახალი აღთქმა და ფსალმუნი“, 1990 წლის გამოცემა). მსგავსად ამისა, ვისაც დღეს სამეფოს საქმის წინ წასაწევად სურს, პირადად და ნებაყოფლობით გაიღოს შესაწირი, შეუძლია ამ მიზნით გადადოს ცოტა შემოსავალი.

იეჰოვა კურთხევას აძლევს მათ, რომლებიც პატივს სცემენ

თუმცა მატერიალური კეთილდღეობა თავისთავად არ იწვევს სულიერს, იეჰოვასთვის პატივსაცემად დროის, ძალისა და მატერიალური სახსრების გულუხვად გამოყენებას უხვი კურთხევები მოაქვს. ეს ასეა, რადგანაც ღმერთი, რომელსაც ყველაფერი ეკუთვნის, გვარწმუნებს: „ქველმოქმედი კაცი მოკეთდება; ვინც სხვას არწყულებს, თავად დარწყულდება“ (იგავნი 11:25).

მეფე დავითის სიკვდილის შემდეგ მისმა ძე სოლომონმა მამის მიერ შეგროვილი ნებაყოფლობითი შესაწირავები დიდებული ტაძრის ასაშენებლად გამოიყენა, როგორც იეჰოვამ უბრძანა. და სანამ სოლომონი ღვთისადმი თაყვანისცემაში ერთგული იყო, „უშიშრად ისხდა სოლომონის დროს იუდა და ისრაელი. . . დანიდან ვიდრე ბერშებამდე“ (მესამე მეფეთა 4:25). ბეღლები ჭერამდე ივსებოდა და საწნახლებიდან ღვინო გადმოდიოდა — სანამ ისრაელი ‘პატივს მიაგებდა უფალს თავისი ქონებიდან’.

მოგვიანებით იეჰოვამ წინასწარმეტყველ მალაქიას მეშვეობით თქვა: „აბა, გამომცადეთ ამით, ამბობს ცაბაოთ უფალი, თუ არ გაგიხსნათ ცის საქანელნი და არ გადმოგიცალოთ კურთხევა აუწყველად“ (მალაქია 3:10). სულიერი კეთილდღეობა, რომელსაც იეჰოვას მსახურები შეჰხარიან დღეს, იმის მტკიცებაა, რომ ღმერთი ასრულებს თავის დანაპირებს.

რასაკვირველია, იეჰოვას უხარია, როცა სამეფოს ინტერესების წინ წაწევაში წვლილი შეგვაქვს (ებრაელთა 13:15, 16). და ის გვპირდება, რომ მხარში ამოგვიდგება, თუ ‘უწინარეს ვეძებთ ღვთის სასუფეველს და მის სიმართლეს’ (მათე 6:33). დაე დიდი სიხარულით ‘პატივი მივაგოთ უფალს ჩვენი ქონებიდან’.

[ჩარჩო 28, 29 გვერდებზე]

შესაწირავების ზოგი საშუალება შესაწირავები სამეფოს საქმისთვის

მრავალი გადადებს ხოლმე ანუ ბიუჯეტში ითვალისწინებს თანხას, რომელსაც დებს შესაწირავების ყუთში, წარწერით „შესაწირავები სამეფოს საქმისთვის (მათე 24:14)“. ამ თანხებს კრებები ყოველთვიურად აგზავნიან საზოგადოება „საგუშაგო კოშკის“ ადგილობრივ ფილიალში.

ფულადი ნებაყოფლობითი შესაწირავები შეიძლება აგრეთვე პირდაპირ გადაიგზავნოს საზოგადოების ფილიალში, რომელიც თქვენს ქვეყანას ემსახურება. ამ შესაწირავებს თან უნდა ახლდეს მოკლე წერილი, რომელიც იტყობინება, რომ შესაწირავები ძღვენს წარმოადგენს.

გათვალისწინებული შესაწირავები

პირდაპირი და პირობითი ფულადი შესაწირავების გარდა, სხვა მეთოდებიც არსებობს, რომ მხარი დაუჭირო სამეფოს საქმეს მთელ მსოფლიოში. ამაში შედის:

უძრავი ქონება: გასაყიდად ვარგისი უძრავი ქონება შეიძლება შეწირულ იქნეს საზოგადოება „საგუშაგო კოშკისთვის“, როგორც ძღვენი, ან შემწირველის უფლების დაცვით — ისარგებლოს თავისი ქონებით სიცოცხლის ბოლომდე. პიროვნება უნდა დაუკავშირდეს საზოგადოებას, სანამ გააფორმებს საზოგადოებისთვის რამე უძრავი ქონების გადასცემს.

ანდერძი: ქონება ან ფულადი სახსრები შეიძლება ანდერძით გადაეცეს საზოგადოება „საგუშაგო კოშკს“ კანონით დადგენილი წესით. საზოგადოებას უნდა გადაეგზავნოს ანდერძის ასლი.

დაინტერესებული პირები უნდა დაუკავშირდნენ საზოგადოება „საგუშაგო კოშკის“ ფილიალს, რომელიც მათ ქვეყანას ემსახურება.