ბიბლიის თვალსაზრისი

უნდა აირჩიონ თუ არა ბავშვებმა საკუთარი რელიგია?

ბავშვი, დაბადების წუთიდან სრულწლოვანებამდე, მშობლების არჩევანზეა დამოკიდებული. ამავე დროს წინდახედულმა მშობელმა იცის, როდის იყოს დამთმობი და, როცა კი შესაძლებელია, ითვალისწინებს, როდის რას აირჩევდა ბავშვი.

მაგრამ დღეს პრობლემატურ საკითხს წარმოადგენს მშობლებისთვის, თუ რისი არჩევის უფლება უნდა მისცენ ბავშვს. ცხადია, ბავშვს შეუძლია სწორი არჩევანი გააკეთოს და ისარგებლოს განსაზღვრული დამოუკიდებლობით, ამავე დროს, ისიც ნათელია, რომ მათ არასწორი არჩევნის გაკეთებაც შეუძლიათ, რაც ხშირად ტრაგედიით მთავრდება (მეოთხე მეფეთა 2:23–25; ეფესელთა 6:1–3).

მაგალითად, ბავშვებს ხშირად უხარისხო საკვები ურჩევნიათ და არა სასარგებლო. რატომ? ისინი იმდენად პატარები არიან, რომ არ შესწევთ სწორი გადაწყვეტილების გამოტანის უნარი. ნუთუ ჭკვიანური იქნებოდა, მშობლებს ნებაზე მიეშვათ შვილები იმ იმედით, რომ საბოლოოდ ისინი მაინც სასარგებლო საკვებს აირჩევენ? არა. პირიქით, მშობლებმა თვითონ უნდა შეურჩიონ შვილებს საკვები, რადგან მათ გულწრფელად აინტერესებთ შვილების მომავალი კეთილდღეობა.

მაშასადამე, სათანადოა, რომ მშობლები ურჩევდნენ შვილებს საკვებსა და ჩასაცმელს, კარგად უვლიდნენ და უნერგავდნენ კარგ ზნეობას. მაგრამ რა შეიძლება ითქვას რელიგიაზე? ამ საკითხშიც მშობლებმა უნდა გააკეთონ არჩევანი?

არჩევანი

ზოგი შეიძლება არ დაეთანხმოს იმ აზრს, რომ მშობლებმა ჩაუნერგონ შვილებს საკუთარი რელიგიური თვალსაზრისი. ცნობილია ის ფაქტი, რომ 160 წელზე მეტი ხნის წინ, ზოგმა მათგანმა, რომლებიც აცხადებდნენ ქრისტიანულ სარწმუნოებას, წამოაყენა აზრი, რომ „ბავშვები არ უნდა სწავლობდნენ რელიგიას წინასწარ ჩანერგილი განსაზღვრული მრწამსის შიშით, პირიქით, ისინი თავისთვის უნდა იყვნენ, ვიდრე არ შეძლებენ გააკეთონ არჩევანი, რომ აირჩიონ ერთ-ერთი“.

მაგრამ ეს იდეა არ ეთანხმება ბიბლიის თვალსაზრისს. ბიბლია ხაზგასმით აღნიშნავს დაბადებისთანავე ბავშვისთვის რელიგიის ჩანერგვის დიდ მნიშვნელობას. იგავნის 22:6-ში ნათქვამია: „ყმაწვილი მისი გზის დასაწყისშივე გაწვრთენი და სიბერეშიც კი არ გადაუხვევს მას“.

ებრაული სიტყვა, რომელიც გადმოითარგმნა სიტყვით „ყმაწვილი“, განსაზღვრავს ყმაწვილის ასაკს ჩვილობიდან ზრდასრულობამდე. თავიდანვე პატარის სწავლის დიდ მნიშვნელობაზე ილინოისის (აშშ) უნივერსიტეტის დოქტორმა იოსებ მ. ჰანტმა თქვა: „პირველი ოთხი ან ხუთი წლის სიცოცხლის განმავლობაში ბავშვი ყველაზე სწრაფად ვითარდება და ყველაზე დიდ სახესხვაობას განიცდის. . . [მისი] ძირითადი შესაძლებლობის ალბათ 20 პროცენტი ვითარდება ერთი წლის შესრულებამდე, ნახევარი კი, ალბათ, ოთხ წლამდე“. ეს კი ხაზგასმით აღნიშნავს ბიბლიის ღვთით შთაგონებულ რჩევას, რომ მნიშვნელოვანია მშობლებმა ღვთის გზები შვილებს ცხოვრების დასაწყისიდანვე ჩაუნერგონ და ამით ბრძნული მიმართულება მისცენ მათ ცხოვრებას (მეორე რჯული 11:18–21).

წმინდა წერილები ნათლად აძლევს მითითებას ღვთის მოშიშ მშობლებს, რომ იეჰოვასადმი სიყვარული ჩაუნერგონ შვილებს. მეორე რჯულის 6:5–7-ში ნათქვამია: „გიყვარდეს უფალი, შენი ღმერთი მთელი შენი გულითა და სულით, მთელი შენი შეძლებით. გულში გქონდეს ეს სიტყვები, რომლებიც დღეს გამოგიცხადე. ჩააგონებდე შენს შვილებს და უთხრობდე სახლში ჯდომისას, გზაზე სიარულისას, დაწოლისას და ადგომისას“. ებრაული სიტყვა, რომელიც გადმოითარგმნა სიტყვით ‘ჩაგონება’, აგრეთვე ნიშნავს სამუშაო იარაღის გალესვას სალეს ქვაზე. იარაღი არ გაილესება ხელის ერთი მოძრაობით, ამისათვის საჭიროა ენერგიის მუდმივად მოხმარება. „ახალი ინგლისური ბიბლია“ (The New English Bible) იყენებს სიტყვას — „გამეორება“. ცხადია, რომ ‘ჩანერგვაში’ იგულისხმება გონებაში კარგად ჩაბეჭდვა (შეადარე იგავნი 27:17).

მაშასადამე, ჭეშმარიტმა ქრისტიანმა მშობლებმა სერიოზულად უნდა შეხედონ თავიანთ ვალდებულებას, რომ გონებაში ჩაუბეჭდონ შვილებს რელიგიური რწმენა. მათ არ შეუძლიათ სამართლიანად თქვან უარი ამ პასუხისმგებლობაზე და ნებაზე მიუშვან ბავშვები, რომ თვითონ გააკეთონ არჩევანი. მათ უნდა წაიყვანონ „ბავშვები“ შეხვედრებზე. იქ კი მშობლებს შეუძლიათ გვერდით მოისვან შვილები და დაეხმარონ მათ, დაინახონ სულიერი სიკეთე, რომ ერთიან ოჯახს შეუძლია ბიბლიის განხილვის მოსმენა და მონაწილეობის მიღება. (მეორე რჯული 31:12, 13; ესაია 48:17–19; 2 ტიმოთე 1:5; 3:15).

მშობლების პასუხისმგებლობა

თუ შვილს სასხვათაშორისოდ ვეტყვით, რომ ჭამოს კერძი იმიტომ, რომ სასარგებლოა, არ ნიშნავს, რომ ბავშვი დიდი სიამოვნებით შეექცევა მას. ამიტომ, ბრძენმა დედამ იცის, თუ აუცილებელი საკვები როგორ მოუმზადოს ისე გემრიელად ბავშვს, რომ ბავშვი მადიანად შეექცეს მას. რასაკვირველია, მშობელი ისე ამზადებს კერძს, რომ შეესაბამებოდეს ბავშვის საკვების მონელების უნარს.

მსგავსად, შეიძლება, ბავშვი ჯიუტობს ბიბლიური მითითებების დაცვის საკითხში და შეიძლება მშობელი ხედავს, რომ ამ საკითხზე მსჯელობა წყლის ნაყვაა. ამისდა მიუხედავად, ბიბლიის მითითება ნათელია — მშობლები მთელი ძალებით უნდა ცდილობდნენ შვილი სიყრმიდანვე აღზარდონ. მაშასადამე, ბრძენი მშობლები ითვალისწინებენ შვილის ათვისების უნარს და რელიგიურ მითითებებს გემრიელად და მიმზიდველად უმზადებენ ბავშვს.

მოსიყვარულე მშობლები შესანიშნავად გრძნობენ შვილების აუცილებლით მომარაგების პასუხისმგებლობას და უმეტეს შემთხვევაში შვილის მოთხოვნილებები მშობლებზე უკეთ არავინ იცის. ამასთან შეთანხმებულად ბიბლია ამბობს, რომ შვილების, როგორც მატერიალური, აგრეთვე სულიერი, მომარაგების ვალდებულება მშობლებზეა — ძირითადად მამაზე (ეფესელთა 6:4). ამგვარად, მშობლებმა თავი არ უნდა აარიდონ საკუთარ პასუხისმგებლობას და ვიღაც სხვას არ უნდა გადააბარონ საკუთარი ვალდებულება. თუმცა შესაძლებელია ისარგებლო კიდეც შემოთავაზებული დახმარებით, მაგრამ ეს არ დაიკავებს მშობლების ადგილს რელიგიური განათლების მიცემაში (1 ტიმოთე 5:8).

ცხოვრების გარკვეულ დროს ყოველი პიროვნება ღებულობს გადაწყვეტილებას, აირჩევს თუ არა რომელიმე რელიგიურ რწმენას და, თუ დიახ, კერძოდ რომელს. თუ ქრისტიანი მშობლები საკუთარ თავზე ღებულობენ პასუხისმგებლობას, სიყრმიდანვე მისცენ შვილებს რელიგიური მითითებები და თუ ასწავლიან შვილებს, იმსჯელონ ბრძნული ნორმების საფუძვლებზე, საბოლოოდ, უფრო მეტი შესაძლებლობა არსებობს, რომ შემდეგ შვილის არჩევანი ცხოვრებაში სწორი იქნება (მეორე ნეშტთა 34:1, 2; იგავნი 2:1–9).

[სურათის საავტორო უფლება 29 გვერდზე]

The Doré Bible Illustrations/Dover Publications, Inc.