მაგრამ „მევენახეები“ ცუდად მოექცნენ მათთან გაგზავნილ „მონებს“ და მოკლეს ისინი. იესო განაგრძობს: „[ვენახის პატრონს] ერთიც ჰყავდა, საყვარელი ძე. ბოლოს ის გაუგზავნა, ამბობდა, ჩემს ძეს პატივისცემით მოეპყრობიანო. მაგრამ მევენახეებმა ერთმანეთს გადაულაპარაკეს, ეს მემკვიდრეა, მოდი მოვკლათ და მემკვიდრეობა ჩვენ დაგვრჩებაო. დაიჭირეს, მოკლეს და ვენახიდან გაათრიეს“ (მარკოზი 12:6—8).

მწიგნობრები და უფროსი მღვდლები ხვდებიან, რომ იესო „მათ გულისხმობდა ამ მაგალითში“ (ლუკა 20:19). მათ ახლა ისე უნდათ ღვთის კანონიერი „მემკვიდრის“ მოკვლა, როგორც არასდროს. მაგრამ ხალხის ეშინიათ, რომლებიც იესოს წინასწარმეტყველად მიიჩნევენ, ამიტომ მოცემულ მომენტში არაფერს აკეთებენ.