7. რატომ არის წმინდა წერილები განსაკუთრებით სასარგებლო „ბოლო დღეებში“?

⁷ „ბოლო დღეებში მძიმე, ძნელად ასატანი დრო დადგება“. ისინი, ვისზეც ღვთისადმი ერთგულება გავლენას არ ახდენს, „გამუდმებით სწავლობენ, მაგრამ ვერა და ვერ იძენენ ჭეშმარიტების საფუძვლიან ცოდნას“. მაგრამ ტიმოთე ზედმიწევნით ჰბაძავს პავლეს სწავლებასა და ცხოვრების წესში და მისნაირად იტანს დევნებს, რისგანაც ღმერთმა ის დაიხსნა. „ყველა, ვისაც ღვთისადმი ერთგულებით ცხოვრება სურს ქრისტე იესოში, დევნილი იქნება“. ტიმოთე კვლავაც უნდა მიჰყვეს იმას, რაც ჩვილობიდანვე უსწავლია და რასაც შეუძლია მისი დაბრძენება გადასარჩენად, რადგან „მთელი წმინდა წერილი ღვთისგან არის შთაგონებული და სასარგებლოა“ (3:1, 7, 12, 16).

10. ა) მთელი წმინდა წერილის რა დადებით მხარეზე მახვილდება განსაკუთრებული ყურადღება „მეორე ტიმოთეში“ და რატომ უნდა გაითვალისწინოს ქრისტიანმა მასში მოცემული რჩევები? ბ) რას უნდა მოერიდონ ქრისტიანები და როგორ? გ) რა პასუხისმგებლობა აკისრიათ ქრისტიანებს?

¹⁰ „მთელი წმინდა წერილი ღვთისგან არის შთაგონებული და სასარგებლოა“. რისთვის არის სასარგებლო? ტიმოთესთვის მიწერილ მეორე წერილში პავლე გვიხსნის: „სასწავლებლად, შესაგონებლად, გამოსასწორებლად და სიმართლეში აღსაზრდელად, რათა ღვთის კაცი ყველაფერში ჩახედული და ყოველმხრივ მომზადებული იყოს ნებისმიერი კარგი საქმისთვის“ (3:16, 17). ამგვარად, ამ წერილში ყურადღება მახვილდება იმაზე, თუ რამდენად სასარგებლოა სწავლა. დღეს ყველა სიმართლის მოყვარულმა ადამიანმა უნდა გაითვალისწინოს ამ წერილში მოცემული რჩევები, რათა უკეთესად ასწავლოს სხვებს ღვთის სიტყვა და ყველაფერი გააკეთოს იმისათვის, რომ ‘ღმერთს თავი წარუდგინოს მოსაწონ მუშად და სწორად გადასცეს ჭეშმარიტების სიტყვა’. როგორც ეფესოში იყო ტიმოთეს დროს, დღესაც არიან ადამიანები, რომლებიც „სულელურ და უაზრო კითხვებზე“ კამათობენ, „გამუდმებით სწავლობენ, მაგრამ ვერა და ვერ იძენენ ჭეშმარიტების საფუძვლიან ცოდნას“. ისინი უარყოფენ „ჯანსაღ სწავლებას“ და ყურის მაამებელი მასწავლებლების მოსმენას ამჯობინებენ (2:15, 23; 3:7; 4:3, 4). ჩვენც მათ მდგომარეობაში რომ არ აღმოვჩნდეთ, რწმენით და სიყვარულით უნდა ჩავეჭიდოთ „ჯანსაღი სიტყვების ნიმუშს“. გარდა ამისა, აუცილებელია, „ღვთის კაცის“, ტიმოთეს მსგავსად სულ უფრო მეტი ადამიანი იყოს ‘გამოსადეგი იმისათვის, რომ სხვებს ასწავლოს’ კრებაში თუ კრების გარეთ. ბედნიერია ყველა, ვინც საკუთარ თავზე იღებს ამ პასუხისმგებლობას, რბილად უდგება სხვებს და ქადაგებს სიტყვას „მთელი სულგრძელობითა და სწავლების ხელოვნების გამოყენებით“ (1:13; 2:2, 24, 25; 4:2).