ამავე პერიოდში მოღვაწეობდნენ ჩვენთვის უცნობი მწერლები, რომელთა ნაშრომებსაც მიეკუთვნება „დიდაქე“, „ბარნაბას ეპისტოლე“,

კიდევ ერთი მწერალი, რომელმაც ბიბლიური ჭეშმარიტება დაამახინჯა, „ბარნაბას ეპისტოლეს“ ავტორი იყო. მისი აზრით მოსეს კანონი მხოლოდ ალეგორია იყო. ის ამტკიცებდა, რომ ჩლიქგაყოფილ და მცოხნელ წმინდა ცხოველებში იგულისხმებოდნენ ადამიანები, რომლებიც უღრმავდებოდნენ ღვთის სიტყვას. როგორც ავტორი ირწმუნებოდა, გაყოფილი ჩლიქი იმის სიმბოლო იყო, რომ მართალი კაცი „ქვეყნიერებაში ცხოვრობს“, მაგრამ ამავე დროს მზერა ზეციერი ცხოვრებისკენ აქვს მიპყრობილი. ასეთი ახსნა-განმარტებები არ ეფუძნებოდა წმინდა წერილებს (ლევიანები 11:1—3).