ვინ არის პასუხისმგებელი ომზე?

პასუხისმგებელია თუ არა ღმერთი კაცობრიობის ომებზე? „არა, ღმერთს არ სურს ომი“. ასე უპასუხა ამ კითხვას მეორე მსოფლიო ომის დასასრულიდან ცოტა ხნის შემდეგ მარტინ ნიმელერმა, კარგად ცნობილმა გერმანელმა პროტესტანტმა მღვდელმა. მისი კომენტარები გამოქვეყნებული იყო 1946 წელს წიგნში სათაურით „ო, ღმერთო, მოგვხედე ზეციდან — ექვსი ქადაგება“ (Ach Gott vom Himmel sieh darein — Sechs Predigten)a. წიგნში ნათქვამია:

„ვინც არ უნდა იყოს პიროვნება, რომელიც [ომებზე] პასუხისმგებლად ღმერთს თვლის, მან არ იცის ან არ სურს, იცოდეს ღვთის სიტყვა. რასაკვირველია, სულ სხვა საკითხია, გვაწევს თუ არა ჩვენ, ქრისტიანებს, დიდი პასუხისმგებლობა ამ გაუთავებელ ომებზე. და ჩვენ იოლად ვერ გავექცევით ამ კითხვას. . . აგრეთვე, ზუსტად შეიძლება გავიხსენოთ, რომ ქრისტიანული ეკლესიები საუკუნეების განმავლობაში განუწყვეტლივ მზადყოფნით აკურთხებდნენ ომებს, ჯარებსა და იარაღს და რომ ისინი ძალიან არაქრისტიანულად ლოცულობდნენ ომში თავიანთი მტრების განადგურებისთვის. ყოველივე ეს ჩვენი და ჩვენი მამა-პაპის ბრალია და არავითარ შემთხვევაში ღვთის ბრალი არ არის. და ჩვენ, დღევანდელი ქრისტიანები, შერცხვენილები ვართ ეგრეთ წოდებული სექტის, ბიბლიის გულწრფელი მკლევარების [იეჰოვას მოწმეების], წინაშე, რომლებიც ასობით და ათასობით მიდიოდნენ საკონცენტრაციო ბანაკებში და კვდებოდნენ [კიდეც], რადგან უარყოფდნენ სამხედრო სამსახურსა და ადამიანთა მოკვლას“.

დღეს, მეორე მსოფლიო ომიდან დაახლოებით 50 წლის შემდეგ, ნიმელერის სიტყვები მშვიდობის მოყვარულ ხალხს დასაფიქრებლად ღირსეულ მასალას აწვდის. არა, ღმერთი არ არის პასუხისმგებელი ერებს შორის სისხლის ღვრაზე! ნამდვილად, თავისი ჭეშმარიტი თაყვანისმცემლების მეშვეობით, რომლებიც ქვეყნიერების კონფლიქტებში არ ერევიან, ღმერთი ყველა ომის მოახლოებულ აღსასრულს აცხადებს (ფსალმუნი 45:10; იოანე 17:16).

[სქოლიოები]

[საავტორო უფლება]

USAF photo