პავლეს დაბადებიდან რომაელობა იმას ნიშნავს, რომ მის ერთ-ერთ წინაპარს, კერძოდ კი მამრობითი სქესის წარმომადგენელს, რომის მოქალაქეობა ჰქონდა მიღებული. რა გზით? ამის რამდენიმე შესაძლებლობა არსებობდა. მემკვიდრეობით მიღებული მოქალაქეობის გარდა, ცალკეულ პიროვნებებსა თუ ჯგუფებს მისი მიღება შეეძლოთ გარკვეული დამსახურების გამო, პოლიტიკური მიზნით ან კიდევ ქვეყნის რამე განსაკუთრებულ მსახურებაში მიღებული ჯილდოს ფასად. მონა, რომელსაც თავისუფლების ყიდვა შეეძლო ან რომის მოქალაქე მისცემდა თავისუფლებას, რომაელი ხდებოდა. ასევე მეომარიც სამხედრო ვალდებულების მოხდის შემდეგ იღებდა მოქალაქეობას. რომის კოლონიების მაცხოვრებლებსაც დროთა განმავლობაში შეეძლოთ მისი მოქალაქეობის მიღება. აგრეთვე ისიც აღსანიშნავია, რომ გარკვეულ პერიოდში მოქალაქეობას დიდი თანხითაც კი ყიდულობდნენ. როგორ მიიღო სავლეს ოჯახმა მოქალაქეობა, უცნობი რჩება.

რეგისტრაცია და რომის მოქალაქეობის მიღება

რომის მოქალაქეების კანონიერი შვილების რეგისტრირება ავგუსტუსის მიერ იყო დადგენილი ორი საკანონმდებლო აქტით, რომლებიც მიღებულ იქნა ახ. წ. 4-სა და 9 წლებში. ახალშობილი დაბადებიდან 30 დღის განმავლობაში უნდა გაეტარებინათ რეგისტრაციაში. პროვინციებში მცხოვრებ ოჯახებს მაგისტრატურაში უნდა განეცხადებინათ, რომ ბავშვი კანონიერი იყო და რომის მოქალაქეობა ჰქონდა. რეგისტრაციაში ტარდებოდა მშობლების სახელები, ბავშვის სქესი და სახელი, აგრეთვე დაბადების თარიღი. ამ კანონის მიღებამდეც, ყოველ ხუთ წელიწადში ერთხელ, რომში, მის კოლონიებსა და პრეფექტურებში მოქალაქეების ხელახალი რეგისტრაცია ხდებოდა მოსახლეობის აღწერის საშუალებით.

მოქალაქეობის სტატუსის დასამტკიცებლად საჭირო იყო არქივში სათანადოდ დაცული საბუთი. ასეთი საბუთის ასლი მზადდებოდა ხის პატარა დიპტიქებზე (ორად მოკეცილი ფიცარი). ზოგი სწავლულის აზრით, როდესაც პავლემ განაცხადა, რომ რომის მოქალაქე იყო, ალბათ, შეეძლო კიდეც დამადასტურებელი საბუთის წარდგენა (საქმეები 16:37; 22:25–29; 25:11). რადგან რომის მოქალაქეობას თითქმის „წმინდა ღირსებად“ მიიჩნევდნენ, და პიროვნებას ეს მრავალ უპირატესობას ანიჭებდა, ყალბი საბუთის ქონა უკიდურესად სერიოზულ დანაშაულად ითვლებოდა. სტატუსის ფალსიფიკაციისთვის ყველას სიკვდილით დასჯა ემუქრებოდა.