9—11. როგორ იბრძოდა იეჰოვას ხალხი საბერძნეთში ერთად შეკრების თავისუფლებისთვის და რა იყო ამ ბრძოლის შედეგი?

⁹ საბერძნეთი. 1983 წელს კუნძულ კრეტაზე მდებარე ქალაქ ირაკლიონში ტიტოს მანუსაკისმა იეჰოვას მოწმეების პატარა ჯგუფის შესაკრებად ოთახი დაიქირავა (ებრ. 10:24, 25). მაგრამ მალე მართლმადიდებელმა მღვდელმა პოლიციაში იჩივლა, რომ იეჰოვას მოწმეები ნაქირავებ ოთახში თაყვანისმცემლობისთვის იკრიბებოდნენ. მისი საჩივრის ერთადერთი მიზეზი ის იყო, რომ მოწმეთა შეხედულებები მართლმადიდებელი ეკლესიის მრწამსისგან განსხვავდებოდა. პროკურატურამ ტიტოს მანუსაკისისა და კიდევ სამი ადგილობრივი იეჰოვას მოწმის წინააღმდეგ სისხლის სამართლის საქმე აღძრა. ისინი დააჯარიმეს და ორთვიანი პატიმრობა მიუსაჯეს. ღვთის სამეფოს ამ ერთგულმა მოქალაქეებმა სასამართლოს გადაწყვეტილება თაყვანისცემის თავისუფლების ხელყოფად მიიჩნიეს, საქმე ქვეყნის ყველა სასამართლო ინსტანციაში გაასაჩივრეს და ბოლოს ადამიანის უფლებათა ევროპულ სასამართლოს მიმართეს.

¹⁰ ადამიანის უფლებათა ევროპულმა სასამართლომ 1996 წელს წმინდა თაყვანისმცემლობის მოწინააღმდეგეთათვის სრულიად მოულოდნელი გადაწყვეტილება გამოიტანა. სასამართლომ დაადგინა, რომ «იეჰოვას მოწმეები საბერძნეთის კანონმდებლობის თანახმად „ცნობილ რელიგიას“ მიეკუთვნებიან» და ქვემდგომი სასამართლოების გადაწყვეტილებებმა „მოსარჩელეების რელიგიურ თავისუფლებაზე პირდაპირი გავლენა მოახდინა“. მან აგრეთვე დაადგინა, რომ საბერძნეთის ხელისუფლების საქმე არ იყო „რელიგიური შეხედულებებისა და მათი გამოხატვის საშუალებების ლეგიტიმურობის განსაზღვრა“. იეჰოვას მოწმეების წინააღმდეგ გამოტანილი ყველა განაჩენი გაუქმდა და დამტკიცდა მათი თაყვანისცემის თავისუფლება.