ორმოცდაათი წლის განმავლობაში, ბრიტანელი ფილოსოფოსი ანტონი ფლუ თანამედროვეთა შორის ერთ-ერთ ცნობილ და ავტორიტეტულ ათეისტად ითვლებოდა. 1950 წელს გამოცემული მისი წიგნი „თეოლოგია და ფალსიფიკაცია“, „[მე-20] საუკუნეში გამოცემულ ყველაზე ფართოდ გავრცელებულ ფილოსოფიურ ნაშრომად იქცა“. 1986 წელს ფლუს „თეიზმის (ღმერთის ან ღმერთების რწმენა) უდიდესი თანამედროვე კრიტიკოსი“ უწოდეს. ამიტომ, ბევრი გააოგნა 2004 წელს გაკეთებულმა მისმა განაცხადმა, რომ თვალსაზრისი შეიცვალა.

რამ შეაცვლევინა ფლუს აზრი? ერთი სიტყვით რომ ვთქვათ, მეცნიერებამ. ის დარწმუნდა, რომ შეუძლებელია სიცოცხლე, სამყარო და მისი კანონები შემთხვევით გაჩენილიყო.

2007 წელს ფლუ წერდა: „ყველაზე მნიშვნელოვანი ფაქტორი ბუნებაში არსებული კანონზომიერება კი არ არის, არამედ ის, რომ ეს კანონები მათემატიკური სიზუსტით არის დარეგულირებული, ურთიერთდაკავშირებული და უცვლელი. აინშტაინი ამ ყველაფერს გონების ფიზიკურ გამოვლინებად თვლიდა. მაგრამ იბადება კითხვა, როგორ მოგვევლინა ბუნება ამგვარი სახით? ეს არის კითხვა, რომელსაც ნიუტონი, აინშტაინი თუ ჰაიზენბერგი სვამდნენ. მათ ამ კითხვას პასუხიც გასცეს: ღვთის გონების წყალობით“.