ის, რასაც ღმერთი შემოქმედებითი პერიოდის ანუ ერის ფიგურალურ საღამოს იწყებდა, თანდათან აშკარა ხდებოდა იმავე „დღის“ დილის შემდეგb. აგრეთვე, ის, რის შექმნაც იწყებოდა ერთ პერიოდში, არ სრულდებოდა მაინცდამაინც შემდეგი პერიოდის დასაწყისისთვის. მაგალითად, სინათლე თანდათან ჩნდებოდა პირველ „დღეს“, მაგრამ მზე, მთვარე და ვარსკვლავები არ ჩანდა მეოთხე შემოქმედებით პერიოდამდე (დაბადება 1:14–19).