გულმოწყალების გამოვლენა შემცოდველების მიმართ

8, 9. როგორ გამოვლინდა ღვთის გულმოწყალება დავითის მიმართ, როცა მან ბათ-შებასთან შესცოდა?

⁸ განვიხილოთ, რა მოხდა მას შემდეგ, რაც წინასწარმეტყველმა ნათანმა ისრაელის მეფე დავითი ბათ-შებასთან მრუშობაში ამხილა. მომნანიე დავითი ლოცულობდა: „წყალობა მიყავი, ღმერთო, შენი სიკეთით. შენი წყალობის სიუხვით წარხოცე ჩემი ცოდვები. მთლიანად ჩამომრეცხე დანაშაული და განმწმინდე ჩემი ცოდვისგან, რადგან ვიცი ჩემი დანაშაული და ჩემი ცოდვა მუდამ თვალწინ მიდგას. შენ, მხოლოდ შენ შეგცოდე, ბოროტება ჩავიდინე შენს თვალში“ (ფსალმუნი 51:1—4).

⁹ დავითი მთელი გულით ინანიებდა. იეჰოვამ აპატია მას ცოდვა და მკაცრად არ დასაჯა. მოსეს კანონის თანახმად, დავითი და ბათ-შება სიკვდილით უნდა დაესაჯათ (კანონი 22:22). ისინი სიკვდილს გადაურჩნენ, მაგრამ თავიანთი ცოდვის ზოგ შედეგს ვერ გაექცნენ (2 სამუელი 12:13). ღვთის გულმოწყალება ცოდვების პატიებას მოიცავს, მაგრამ ღმერთი შემცოდველს სათანადო სასჯელისგან არ ათავისუფლებს.

11. როგორ გამოავლინა იეჰოვამ სამართლიანობა, როცა დავითმა ბათ-შებასთან შესცოდა?

¹¹ დავითისა და ბათ-შებასთვის სასჯელის შემსუბუქებამდე ჯერ მათთვის ცოდვა უნდა ყოფილიყო მიტევებული. ისრაელ მსაჯულებს ამის უფლება არ ჰქონდათ. თუ ისინი განიხილავდნენ ამ საქმეს, ვალდებულნი იქნებოდნენ, სიკვდილით დაესაჯათ შემცოდველები. ეს კანონით მოითხოვებოდა. მაგრამ დავითთან დადებული შეთანხმების გამო იეჰოვას უნდოდა დაენახა, არსებობდა თუ არა დავითისთვის ცოდვის პატიების საფუძველი (2 სამუელი 7:12—16). ამგვარად, იეჰოვა ღმერთმა, „მთელი დედამიწის მოსამართლემ“, რომელიც ‘გულების შემმოწმებელია’, გადაწყვიტა, თავად განეხილა ეს საქმე (დაბადება 18:25; 1 მატიანე 29:17). ღმერთს შეეძლო სწორად შეეფასებინა, რამდენად გულწრფელად ინანიებდა დავითი, და ეპატიებინა.