მართალია, ბიბლიაში დეტალურად არ არის აღწერილი, როგორ ინიშნებოდნენ ძმები, მაგრამ გარკვეულწილად მაინც შეგვიძლია იმის დანახვა, თუ როგორ ხდებოდა ეს. მაგალითად, როდესაც პავლე და ბარნაბა პირველი მისიონერული მოგზაურობიდან ბრუნდებოდნენ „თითოეულ კრებაში უხუცესები დანიშნეს და ლოცვითა და მარხვით მიანდეს ისინი იეჰოვას, რომელიც ირწმუნეს“ (საქ. 14:23). წლების შემდეგ პავლემ თავის თანამსახურ ტიტეს მისწერა: „კრეტაში იმიტომ დაგტოვე, რომ გამოასწორო ნაკლოვანებები და ყოველ ქალაქში უხუცესები დანიშნო ჩემი მითითებისამებრ“ (ტიტ. 1:5). როგორც ჩანს, ტიმოთესაც, რომელიც პავლესთან ერთად ხშირად მოგზაურობდა, იგივე პასუხისმგებლობა ეკისრა (1 ტიმ. 5:22). აშკარაა, რომ ძმების ასეთი დანიშვნები ხდებოდა მიმომსვლელი ზედამხედველების მიერ და არა მოციქულების ან იერუსალიმის უხუცესების მიერ.

ამ ბიბლიურ მაგალითზე დაფიქრებით იეჰოვას მოწმეების ხელმძღვანელმა საბჭომ კიდევ ერთხელ გადახედა უხუცესებისა და მომსახურეების დანიშვნის საკითხს და მოახდინა ცვლილებები. 2014 წლის 1 სექტემბრიდან დანიშვნები მოხდება შემდეგნაირად: სარაიონო ზედამხედველი გულდასმით განიხილავს თავისი რაიონიდან მიღებულ რეკომენდაციებს. კრების მონახულებისას ის შეეცდება ახლოს გაიცნოს ეს ძმები და თუ შესაძლებელი იქნება, მათთან იმსახუროს. მას შემდეგ, რაც უხუცესთა საბჭოსთან ერთად განიხილავს ამ რეკომენდაციებს, სარაიონო ზედამხედველს შეეძლება დანიშნოს უხუცესები და მომსახურეები თავისი რაიონის კრებებში. ასეთი სახით, უფრო ზუსტად მივყვებით პირველი საუკუნის მაგალითს.