სოლომონი განაგრძობს განმასხვავებელი ნიშნების აღწერას და ბეჯითსა და ზარმაცს შორის მკვეთრ სხვაობას აკეთებს. ის ამბობს: «ბეჯითი ხელი იბატონებს, ზარმაცი კი ხარკად [„იძულებით მომუშავედ“, აქ] იქცევა» (იგავები 12:24). გულმოდგინედ მუშაობას წარმატება და ფინანსური დამოუკიდებლობა მოჰყვება, სიზარმაცეს კი იძულებით მომუშავედ და მონად გახდომა. „გარკვეული დროის გასვლის შემდეგ, — აღნიშნავს ერთი სწავლული, — ზარმაცი ბეჯითის მონა ხდება“.

შემდეგ მეფე სოლომონი განსხვავებას აკეთებს სიზარმაცესა და სიბეჯითეს შორის, ოღონდ ამჯერად სხვა კუთხით აშუქებს ამ თვისებებს. „სიზარმაცე ვერ მოიპოვებს ნანადირევს, — ამბობს ის, — ადამიანის ყველაზე დიდი ქონება სიბეჯითეა“ (იგავები 12:27). ზარმაცი ვერ „მოიპოვებს“ ანუ, როგორც „ახალი საერთაშორისო თარგმანი“ აღნიშნავს, „ვერ შეწვავს“ თავის ნანადირევს (New International Version). დიახ, ის იწყებს საქმეს და ბოლომდე ვერ მიჰყავს იგი. სიბეჯითე კი დიდ ქონებასთან არის გაიგივებული.