წვრთნა მოსიყვარულე მშობლების მხრიდან

საჭიროა, რომ ოჯახში თუ ქრისტიანულ კრებაში ყველას ესმოდეს წვრთნის მიზანი. ეს განსაკუთრებით ეხება მათ, ვისაც გარკვეული პასუხისმგებლობა აკისრია, მაგალითად, მშობლებს. იგავების 13:24-ში ნათქვამია: „ვინც თავის შოლტს ზოგავს, სძულს თავისი ძე, ხოლო ვისაც უყვარს, სჯის მას“.

როგორ უნდა დასაჯონ მშობლებმა შვილები? ბიბლია გვიხსნის: „თქვენ კი, მამებო, ნუ გააღიზიანებთ თქვენს შვილებს, არამედ აღზარდეთ ისინი უფლის მოძღვრებითა და დარიგებით“ (ეფესელთა 6:4). ეს მითითება კოლასელთა 3:21-შიც არის გამეორებული: „მამებო, ნუ გააღიზიანებთ თქვენს შვილებს, რათა თავი არ მოაბეზროთ“.

ქრისტიანი მშობლები, რომლებსაც ესმით წვრთნის მიზანი, შვილებს სასტიკად არ მოექცევიან. ისინი გაითვალისწინებენ 2 ტიმოთეს 2:24-ში ჩაწერილ პრინციპს. პავლემ დაწერა: „მონას ღვთისას კი არ მართებს ჩხუბი, არამედ წყნარი უნდა იყოს ყველას მიმართ, დამმოძღვრავი, შემწყნარე“. რისხვას, ყვირილს და შეურაცხმყოფელ ან დამამცირებელ ლაპარაკს საერთო არაფერი აქვს სიყვარულით ნაკარნახებ წვრთნასთან და მსგავსი რამ არ უნდა ახასიათებდეს ქრისტიანს (ეფესელთა 4:31; კოლასელთა 3:8).

შვილების აღზრდა მხოლოდ მათ სასწრაფოდ დასჯას არ ნიშნავს. ბავშვების უმეტესობა გამოსწორებამდე არაერთ მითითებას საჭიროებს. ამიტომ მშობლებმა დრო უნდა დაუთმონ შვილების წვრთნას, გამოავლინონ მოთმინება და კარგად უნდა მოიფიქრონ, რა გამოსასწორებელ ზომებს მიმართონ. მათ უნდა ახსოვდეთ, რომ შვილები „უფლის მოძღვრებითა და დარიგებით“ უნდა აღზარდონ. ეს ნიშნავს წვრთნას, რომელიც წლების განმავლობაში გრძელდება.

იეჰოვა სრულყოფილი მსაჯულია

მშობლები, ქრისტიანი მწყემსები და სხვები, რომლებსაც წვრთნის ბიბლიური პასუხისმგებლობა აკისრიათ, ამ საკითხს სერიოზულად უნდა მიუდგნენ. მათ თავს უფლება არ უნდა მისცენ, განსაჯონ სხვები და დაასკვნან, რომ ისინი ვერასოდეს გამოსწორდებიან. აქედან გამომდინარე, წვრთნის დროს მათი მოქმედება არასოდეს უნდა დაემსგავსოს შურისძიებას ან მტრულ დასჯას.

ბიბლიაში ნათქვამია, რომ მკაცრი და საბოლოო სასჯელი მხოლოდ იეჰოვას გამოაქვს. ბიბლია ამბობს: „საშინელებაა ცოცხალი ღვთის ხელში ჩავარდნა!“ (ებრაელთა 10:31). არავინ უნდა ეცადოს, რომ იეჰოვას შეედაროს ამ თუ სხვა საკითხში. არავინ უნდა მისცეს ვინმეს იმის საფუძველი, რომ იფიქროს, საშინელებააო მშობლის ან კრების რომელიმე უხუცესის ხელში ჩავარდნა.

იეჰოვას აქვს უნარი, დასჯის დროს გაწონასწორებულობა შეინარჩუნოს. ადამიანს ეს არ შეუძლია. იეჰოვა გულის მდგომარეობას ხედავს და შეუძლია განსაზღვროს, დამნაშავე გამოსწორდება თუ არა; შესაბამისად, ის საზღვრავს, საჭიროა თუ არა გადამწყვეტი და საბოლოო დასჯა. ადამიანს არ შეუძლია ამის განსაზღვრა. ამიტომაც მათი მიზანი, ვისაც წვრთნის პასუხისმგებლობა აკისრია, ყოველთვის გამოსწორება უნდა იყოს.