მე-7 თავის პირველი სიტყვებიდან ჩანს, რომ დავითი, რომელიც ულამაზეს სასახლეში ცხოვრობდა, შეწუხდა იმის გამო, რომ ღვთის კიდობანიa უბრალო კარავში იყო დავანებული. დავითს ძალიან სურდა, რომ იეჰოვასთვის საკადრისი სახლი ანუ ტაძარი აეგო (მუხლი 2). მაგრამ იეჰოვასთვის მას არ უნდა აეგო სახლი. ნათან წინასწარმეტყველის პირით იეჰოვამ უთხრა დავითს, რომ ამის პატივი მის ძეს ექნებოდა (მუხლები 4, 5, 12, 13).

დავითის გულწრფელმა სურვილმა იეჰოვა არ დატოვა გულგრილი. დავითის ერთგულების სანაცვლოდ იეჰოვამ შეასრულა თავისი განზრახვა და მასთან დადო შეთანხმება. ამ შეთანხმების თანახმად, დავითის საგვარეულო ხაზიდან მოვიდოდა აღთქმული მმართველი, რომლის მეფობასაც ბოლო არ ექნებოდა. ღვთის ეს უტყუარი დანაპირები ნათანმა გაუმხილა დავითს: „მარადიულად განმტკიცდება შენი სახლი და შენი სამეფო, მარადიულად განმტკიცდება შენი ტახტი“ (მუხლი 16).

მეორე, ჩვენ ვიგებთ, როგორი ღმერთია იეჰოვა. მან დაინახა დავითის გული და დააფასა მისი გულწრფელი სურვილი. ეს გვარწმუნებს, რომ იგი ჩვენს ერთგულებასაც აფასებს. ზოგჯერ ჩვენს ძალებს აღემატება ამა თუ იმ მდგომარეობის გამოსწორება, მაგალითად შერყეული ჯანმრთელობის ან ხანდაზმულობის გამო შეიძლება იმდენს ვეღარ ვაკეთებთ იეჰოვასთვის, რამდენიც გულით გვწადია. თუ ასეა, მანუგეშებელია ის, რომ იეჰოვა ხედავს ჩვენს გულს და მისი განდიდების გულწრფელ სურვილს.