„დამალვა გვიწევდა, რომ ჯარში არ წავეყვანეთ, — იხსენებს ადოლფ კოსე. — თუ დაგვიჭერდნენ ან უნდა დავმორჩილებოდით მათ ბრძანებას და ჯარში წავსულიყავით, ან არა და დაგვხვრეტდნენ. რა თქმა უნდა, სამეფო საქმე ზარალდებოდა, რადგან ძალიან რთული იყო რაიმეს გაკეთება“.

„ჩვენ გვესმოდა, რომ წერილი საკმაოდ კატეგორიული იყო, — იხსენებს ადოლფ კოსე. — არ გვინდოდა მისი ტალინიდან გაგზავნა, რადგან შესაძლებელი იყო, პოლიციას ჩვენთვის მოეგნო. ამიტომ ჩავედით ლენინგრადში (სანკტ-პეტერბურგი) და იქიდან გავაგზავნეთ“.