სკოლა გვეხმარება, ნასწავლი პრაქტიკაში გამოვიყენოთ
1 2006 წლის თეოკრატიული სამსახურის სკოლის პროგრამას როცა განვიხილავთ, შევეცდებით, მასში მოცემული ბიბლიური სწავლებები ჩვენს წმინდა მსახურებასა და ყოველდღიურ ცხოვრებაში გამოვიყენოთ. გადაწყვეტილებით ვართ აღსავსე, სწავლების შესაბამისად ვიმოქმედოთ (იოან. 13:17; ფილ. 4:9).
2 კომენტარებში მონაწილეობა: 2006 წელს, ბიბლიის კითხვის ყოველკვირეულ პროგრამაში, მნიშვნელოვანი აზრების განხილვისას, დამატებით კიდევ ერთი წუთი დაეთმობა აუდიტორიას. უფრო მეტ მსმენელს მიეცემა კომენტარებში მონაწილეობის შესაძლებლობა. ეს ნიშნავს, რომ მომხსენებელმა ექვსი წუთის ნაცვლად ხუთ წუთზე მეტი არ უნდა დაუთმოს თავის მოხსენებას. აგრეთვე, ვინც კომენტარებში მიიღებს მონაწილეობას, ყურადღება უნდა მიაქციოს დროს; წინასწარ მოფიქრებული სასარგებლო ინფორმაცია 30 წამში ან უფრო ნაკლებ დროში უნდა ითქვას. ხუთი წუთის განმავლობაში დაახლოებით ათ პიროვნებას მიეცემა კომენტარებში მონაწილეობის საშუალება.
3 დამმოძღვრავი მოხსენებები: ბიბლიიდან მნიშვნელოვანი აზრების განხილვისა და დამმოძღვრავი მოხსენების დროს ყურადღება უნდა მიექცეს, თუ რამდენად ღირებულია მოცემული მასალა, რადგან ამას მსახურებასა და ყოველდღიურ ცხოვრებაში გამოვიყენებთ. მომხსენებელმა არა მარტო მოქმედებისკენ უნდა აღძრას მსმენელი, არამედ კონკრეტულად უნდა აღნიშნოს, თუ რისი გაკეთებაა საჭირო; აჩვენოს, როგორ შეიძლება ამის მიღწევა და ყურადღება გაამახვილოს იმაზე, თუ რა სარგებლობა მოაქვს ასეთ მოქმედებას. მომხსენებელმა შეიძლება თქვას: „როგორ შეუძლია ამ მოხსენებაში მოცემულ რჩევებს გვიხელმძღვანელოს ცხოვრებაში“, ან „როგორ შეგვიძლია ამ ბიბლიური მუხლების მსახურებაში გამოყენება“. უხუცესები და მომსახურეები უნდა შეეცადონ, მსმენელს დაანახონ, თუ როგორ გამოიყენონ ეს მასალა პრაქტიკაში, რამდენადაც ეს შესაძლებელია.
4 ბიბლიური მაგალითების მოყვანა შეიძლება განსაკუთრებით ეფექტური იყოს, რათა მსმენელმა ნასწავლი პრაქტიკაში გამოიყენონ. მაგალითის შემდეგ მომხსენებელს შეუძლია თქვას: „თქვენც შეიძლება მსგავს სიტუაციაში ხართ“. მომხსენებელი დარწმუნებული უნდა იყოს, რომ ბიბლიური მაგალითის ახსნა შეესაბამება კონტექსტს, მთლიანად ბიბლიას და „ერთგული და გონიერი მონის“ მიერ გამოცემულ პუბლიკაციებს (მათ. 24:45).
5 სიბრძნე არის ცოდნისა და გაგების წარმატებით გამოყენების უნარი. „სიბრძნე უმთავრესია“ (იგავ. 4:7, აქ). სწავლების უნარს ვიუმჯობესებთ, როდესაც განვაგრძობთ თეოკრატიული სამსახურის სკოლაში მიღებული პრაქტიკული სიბრძნის გამოყენებას.