ფილოსოფია

განმარტება: „ფილოსოფია“ ბერძნული სიტყვაა და სიტყვასიტყვით „სიბრძნის სიყვარულს“ ნიშნავს. ფილოსოფიას (რა მნიშვნელობითაც აქ არის გამოყენებული) საფუძვლად არ უდევს ღვთის რწმენა. მისი მიზანია, ხალხს განზოგადებული წარმოდგენა შეუქმნას სამყაროზე და განუვითაროს კრიტიკული აზროვნება. ჭეშმარიტების ძიების პროცესში ის, ძირითადად, ემყარება თეორიულ მსჯელობებს და არა დაკვირვებებს.

როგორ შევიძინოთ ჭეშმარიტი ცოდნა და სიბრძნე?

იგავ. 1:7; ფსალმ. 111:10: „იეჰოვას შიში ცოდნის . . . [და] სიბრძნის სათავეა“ (ზოგი თვლის, რომ სამყარო შემთხვევით გაჩნდა და გონიერ შემოქმედს არ შეუქმნია. ასეთ შემთხვევაში, სამყაროზე განზოგადებული წარმოდგენის შექმნა შეუძლებელი იქნებოდა, რადგან უზოგადესი კანონზომიერებები არ იარსებებდა. როგორ იქნებოდა შესაძლებელი სიბრძნის შეძენა იმის შესწავლით, რაც გონიერებასა და კანონზომიერებას მოკლებულია? ვინც გამორიცხავს ღვთისა და მისი განზრახვის არსებობას და ისე ცდილობს იმის ახსნას, თუ რა არის სამყარო და სიცოცხლე, მუდმივ წინააღმდეგობებს აწყდება. ასეთი ადამიანები არასწორ ახსნას უძებნიან მიღებულ ცოდნასა და ფაქტებს. ღვთის არსებობის უარყოფით ისინი კარგავენ გასაღებს, რომელიც საჭიროა საფუძვლიანი ცოდნის მისაღებად. ამგვარად, შეუძლებელი ხდება ისეთი დასკვნების გაკეთება, რომლებიც ნამდვილად ლოგიკური და თანამიმდევრული იქნება).

იგავ. 2:4—7: „თუ მას ვერცხლივით მოძებნი და დამალული განძივით მოიძიებ, მაშინ გაიგებ, რა არის იეჰოვას შიში, და შეიძენ ცოდნას ღვთის შესახებ, ვინაიდან იეჰოვა თავად იძლევა სიბრძნეს; მისი პირიდან გამოდის ცოდნა და გამჭრიახობა. ის მართლებს უნახავს სიბრძნეს“ (იეჰოვა გვთავაზობს დახმარებას თავისი სიტყვისა და ორგანიზაციის საშუალებით. ჩვენი მხრიდან საჭიროა მონდომება, ძალისხმევა და აზროვნების უნარის სათანადოდ გამოყენება).

უნდა მოველოდეთ, რომ ღვთისგან შევძლებთ აბსოლუტური ჭეშმარიტების გაგებას?

2 ტიმ. 3:16; იოან. 17:17: „მთელი წმინდა წერილი ღვთისგან არის შთაგონებული“. „[იესომ ზეციერ მამას უთხრა:] შენი სიტყვა ჭეშმარიტებაა“ (განა ლოგიკური არ არის, რომ შემოქმედმა ყველაფერი იცის სამყაროს შესახებ? ბიბლიაში ყველაფერი არ წერია სამყაროზე, მაგრამ რაც წერია, ჭეშმარიტებაა და არა თეორიული მსჯელობა. სხვა ყველაფერთან ერთად, ბიბლიის მეშვეობით ღმერთი გვეუბნება, თუ რა განზრახვა აქვს დედამიწასთან და ადამიანებთან დაკავშირებით, და როგორ განახორციელებს მას. ღვთის უსაზღვრო ძალა, უბადლო სიბრძნე, სრულყოფილი სამართლიანობა და უდიდესი სიყვარული იმის გარანტიაა, რომ მისი განზრახვა ბოლომდე და საუკეთესოდ შესრულდება. ღვთის ეს თვისებები იმაშიც გვარწმუნებს, რომ მისი დაპირება ყოველმხრივ სანდო და ჭეშმარიტია).

როგორ ყალიბდება ფილოსოფიური შეხედულებები?

ამ შეხედულებებს აყალიბებენ ადამიანები, რომელთა შესაძლებლობებიც შეზღუდულია. ბიბლიაში ნათქვამია: „მიმავალი კაცი ვერ წარმართავს თავის ნაბიჯებს“ (იერ. 10:23). ისტორია ცხადყოფს, რომ ამაზე თვალის დახუჭვამ ადამიანებს კარგი არაფერი მოუტანა. ერთხელ «მიუგო იეჰოვამ იობს ქარიშხლიდან: „ვინ არის ეს, რომ განზრახულს უცოდინარი სიტყვებით აბნელებს? ვაჟკაცივით შემოისარტყლე წელი, შეგეკითხები და მიპასუხე. სად იყავი, დედამიწას რომ ვაფუძნებდი? მითხარი, თუ გაქვს გაგების უნარი“» (იობ. 38:1—4) (ადამიანის შესაძლებლობები შეზღუდულია. ხანმოკლე ცხოვრების მანძილზე ის ვერ იძენს საკმარის გამოცდილებას და, როგორც წესი, რომელიმე კულტურით ან გარემოთი შემოიფარგლება. ცოდნა, რომელსაც ის ეუფლება, ყოვლისმომცველი არ არის. ის ცდილობს ყველაფრის ერთმანეთთან დაკავშირებას, მაგრამ ხშირად ხედავს, რომ რაღაც რჩება მხედველობიდან. ეს შეზღუდვები გავლენას ახდენს ადამიანის მიერ ჩამოყალიბებულ ნებისმიერ ფილოსოფიურ შეხედულებაზე).

ამ შეხედულებებს ქმნიან არასრულყოფილი ადამიანები. „ყველამ შესცოდა და მოკლებულნი არიან ღვთის დიდებას“ (რომ. 3:23). „არის გზა, რომელიც კაცს სწორი ჰგონია, მისი ბოლო კი სიკვდილია“ (იგავ. 14:12) (არასრულყოფილების გამო ადამიანებს ფილოსოფიური შეხედულებების შექმნისას ხშირად ეგოისტური მისწრაფებები ამოძრავებთ. ერთი მხრივ, ამას თან სდევს დროებითი სიამოვნება, მეორე მხრივ კი — იმედგაცრუება და გულგატეხილობა).

ასეთი შეხედულებები ყალიბდება ბოროტი სულიერი ძალების გავლენით. „ვიცით, რომ ღვთისგან ვართ, მთელი ქვეყნიერება კი ბოროტის ხელშია“ (1 იოან. 5:19). „ეშმაკი და სატანა . . . რომელსაც შეცდომაში შეჰყავს მთელი მსოფლიო“ (გამოცხ. 12:9). „ერთ დროს დადიოდით ქვეყნიერების გავლენით, იმ ჰაერის ძალაუფლების მთავრის ანუ იმ სულის გავლენით, რომელიც ახლა ურჩობის ძეებში მოქმედებს“ (ეფეს. 2:2) (ასეთი გავლენა იგრძნობა იმ ფილოსოფიურ შეხედულებებში, რომლებიც ადამიანებს ღვთის სამართლიანი მოთხოვნების უგულებელყოფისკენ უბიძგებს. ამიტომ გასაკვირი არაა, რომ ისტორიის მანძილზე ადამიანთა გეგმებსა და ფილოსოფიურ შეხედულებებს ბევრისთვის ტკივილი და მწუხარება მოჰქონდა).

რატომ იქნება გონივრული, თუ ფილოსოფიური შეხედულებების ნაცვლად ადამიანი იესო ქრისტეს სწავლებებს გაეცნობა?

კოლ. 1:15—17: „ის [იესო ქრისტე] უხილავი ღვთის ანარეკლია, პირმშო ყველა ქმნილებას შორის. მისი მონაწილეობით შეიქმნა სხვა ყველაფერი ზეცაში და დედამიწაზე . . . ყველაფერი მისი მონაწილეობით და მისთვის შეიქმნა. ის არის ყველაფერზე უწინ, მისი მონაწილეობით გაჩნდა ყველაფერი“ (იესოს ახლო ურთიერთობა აქვს ღმერთთან, ამიტომ მისი დახმარებით შეგვიძლია ჭეშმარიტება გავიგოთ ღვთის შესახებ. გარდა ამისა, ყველაფერი იესოს მონაწილეობით შეიქმნა. მან ყველაფერი იცის სამყაროს შესახებ. ასეთი ცოდნა არც ერთ ფილოსოფოსს არა აქვს).

კოლ. 1:19, 20: „ღმერთმა მოისურვა, რომ მასში [იესო ქრისტეში] დამკვიდრებულიყო ყოველი სისავსე და მისი მეშვეობით შეერიგებინა თავისთან ყოველივე დედამიწაზე თუ ზეცაში იმით, რომ მშვიდობას დაამყარებდა მის მიერ წამების ბოძზე დაღვრილი სისხლით“ (ამგვარად, ღმერთმა განიზრახა, რომ იესო ქრისტეს მეშვეობით „შეერიგებინა თავისთან“ ყველა ქმნილება. გარდა ამისა, როგორც დანიელის 7:13, 14-დან ვიგებთ, ღმერთმა იესოს დედამიწის მართვის პასუხისმგებლობა მიანდო. ასე რომ, ჩვენი მომავალი ქრისტეს გაცნობაზე და მისი მითითებების გათვალისწინებაზეა დამოკიდებული).

კოლ. 2:8: „ფრთხილად იყავით: შეიძლება ვინმემ გაგიტაცოთ ფილოსოფიითა და ფუჭი ცდუნებით, რომლებიც ეთანხმება ადამიანთა ადათ-წესებსა და ქვეყნიერების პრინციპებს და არა ქრისტეს“ (ღვთის შემდეგ იესო ქრისტე სამყაროში პირველი პიროვნებაა. იესოსგან შეგვიძლია ჭეშმარიტი სიბრძნის შეძენა და დიდი შეცდომა იქნება, თუ ამ სიბრძნეს მაცდუნებელ ფილოსოფიას ვამჯობინებთ).

როგორ უყურებს ღმერთი ფილოსოფიურ „სიბრძნეს“?

1 კორ. 1:19—25: «რადგან დაწერილია: „ბრძენთა სიბრძნეს მოვსპობ და ჭკვიანთა ჭკუას უკუვაგდებ“. სად არის ბრძენი? სად არის მწიგნობარი? სად არის ქვეყნიერების მოკამათე? განა ღმერთმა უგუნურებად არ აქცია ქვეყნიერების სიბრძნე? ღვთიური სიბრძნით იყო, რომ ქვეყნიერებამ თავისი სიბრძნით ვერ შეიცნო ღმერთი და ღმერთმა მოისურვა, უგუნურების [როგორ ქვეყნიერება თვლის] ქადაგებით ეხსნა მორწმუნეები . . . რადგან ღვთის „უგუნურება“ [ქვეყნიერების თვალსაზრისით] ადამიანებზე ბრძენია და ღვთის „სისუსტე“ [როგორც ქვეყნიერებას მიაჩნია] — ადამიანებზე ძლიერი» (ღმერთს ნამდვილად აქვს იმის მიზეზი, რომ ასეთი თვალსაზრისი ჰქონდეს. ბიბლიაში, მთელ მსოფლიოში ყველაზე მეტად გავრცელებულ წიგნში, ღმერთი ნათლად გვეუბნება, თუ რა განზრახვა აქვს. ის თავის მოწმეებს ყველასთან გზავნის, რათა ესაუბრონ მათ ამ განზრახვის შესახებ. განა უგუნურება არ იქნება, თუ ვინმე იფიქრებს, რომ ღმერთზე ბრძენია?!).