ღვთის სიტყვის საუნჯე | ფსალმუნები 45—51
იეჰოვა არ უგულებელყოფს მოდრეკილ გულს
დავითმა 51-ე ფსალმუნი მას შემდეგ დაწერა, რაც წინასწარმეტყველმა ნათანმა ის ბათ-შებასთან ჩადენილ მძიმე ცოდვაში ამხილა. დავითს მოსვენებას უკარგავდა სინდისის ქენჯნა. მან თავმდაბლად აღიარა თავისი დანაშაული (2 სამ. 12:1—14).
ცოდვის მიუხედავად, დავითისთვის შესაძლებელი იყო სულიერი განკურნება
ცოდვის მონანიებამდე და აღიარებამდე მას სინდისი ქენჯნიდა.
ღვთის გულისწყრომის გამო ის ისე გრძნობდა თავს, თითქოს ძვლები შემუსვროდა.
ის ნატრობდა პატიებას, სულიერ განკურნებასა და ძველი სიხარულის დაბრუნებას.
დავითი ევედრებოდა იეჰოვას, რომ დახმარებოდა, მზადყოფნით დამორჩილებოდა მას.
ის დარწმუნებული იყო, რომ იეჰოვა აპატიებდა.