იესომ ადამიანებთან მიდგომის შესანიშნავი მაგალითი მოგვცა. ის მხედველობაში იღებდა მსმენელებს და ისეთ მაგალითებს იყენებდა, რომლებიც მათთვის გასაგები და მისაღები იყო.

იესოს მისთვის პირდაპირ არ უთქვამს, ვინ იყო მისი მოყვასი, რადგან სხვა ეროვნების ადამიანებისა და სამარიელების მიმართ იუდეველებში გავრცელებული თვალსაზრისის გამო შესაძლებელია, კანონის მცოდნე შეჰკამათებოდა. იესომ დასაფიქრებლად მას მოუყვანა იგავი კეთილ სამარიელზე, რომელმაც გაძარცულ და ნაცემ მგზავრს დახმარება აღმოუჩინა, მაშინ როდესაც მღვდელმა და ლევიანმა ყურადღება არ მიაქციეს. იესომ მარტივი კითხვა დაუსვა კანონის მცოდნეს, რათა დარწმუნებულიყო, რომ მან გაიგო ნათქვამის არსი. იესოს გონივრული მიდგომის წყალობით სიტყვა „მოყვასმა“ კანონის მცოდნესთვის სრულიად ახალი მნიშვნელობა შეიძინა (ლუკ. 10:25—37). ჩვენც უნდა მივბაძოთ იესოს. ნაცვლად იმისა, რომ სულ ჩვენ ვილაპარაკოთ და მსმენელის მაგივრად გავაკეთოთ დასკვნები, უნდა ვისწავლოთ ტაქტიანი შეკითხვებისა და მაგალითების გამოყენება, რათა დავაფიქროთ ის.