დილიდან შუადღემდე კარდაკარ მსახურების შემდეგ ჩემმა თანამსახურმა ორი სენდვიჩი ამოიღო. ჭამას რომ მოვრჩით, სიგარეტის მოწევა დავაპირე. „რამდენი ხანია რწმენაში ხარ?“ — მკითხა მან. „გუშინ საღამოს პირველად დავესწარი შეხვედრას“, — ვუპასუხე მე.

რამდენიმე წლის შემდეგ, 1938 წელს, „საგუშაგო კოშკის“ მკითხველები მიიწვიეს განსაკუთრებულ შეხვედრაზე, რომელიც 25 კილომეტრში მდებარე ერთ კერძო სახლში უნდა ჩატარებულიყო. დედას სურდა დასწრება, ამიტომ მე, ფერნი და ჩემი ორი ძმა მასთან ერთად გავემგზავრეთ. ჯონ ბუთმა და ჩარლზ ჰესლერმა, იეჰოვას მოწმეთა მიმომსვლელმა ზედამხედველებმა დაახლოებით 12 კაცს წაგვიკითხეს მოხსენებები, შემდეგ მათ დაიწყეს ჯგუფის ორგანიზება, რომ დილით მსახურებაში მიეღოთ მონაწილეობა. მათთვის არავის შეუთავაზებია ერთად წასვლა, ამიტომ ძმა ჰესლერმა მე მკითხა: „წამოხვალ ჩემთან ერთად?“ არ ვიცოდი ზუსტად, რის გაკეთებას აპირებდნენ, მაგრამ არც იმის მიზეზი მქონდა, რომ უარი მეთქვა მათთვის დახმარებაზე.

შუადღემდე კარდაკარ სიარულის შემდეგ ძმა ჰესლერმა ორი სენდვიჩი ამოიღო. ეკლესიის კიბეებზე ჩამოვსხედით და ჭამა დავიწყეთ. სიგარეტი რომ ამოვიღე, მაშინ გაიგო ძმა ჰესლერმა, რომ მხოლოდ ერთხელ ვიყავი შეხვედრაზე ნამყოფი.