მაგალითისთვის განვიხილოთ ბალკანელი ახალგაზრდა ქალის, სვეტლანას შემთხვევა, რომელიც უკიდურესად ღარიბ ოჯახში დაიბადაb. ის ყვება: „ფულის საშოვნელად მშობლები მაგზავნიდნენ, რომ მემათხოვრა ან მომეპარა. ჩვენი ოჯახური ცხოვრება იმდენად გაუარესდა, რომ სისხლის აღრევის მსხვერპლი გავხდი. ოფიციანტად დავიწყე მუშაობა; დედაჩემმა, რომელსაც ვარჩენდი, თქვა, რომ, თუ როდისმე სამუშაოს დავკარგავდი, თავს მოიკლავდა. ყოველივე ეს მაიძულებდა, მეძავი ვყოფილიყავი. მაშინ მხოლოდ 13 წლის ვიყავი. გარკვეული დროის შემდეგ დავორსულდი და აბორტის გაკეთება მომიწია. 15 წლის ასაკში 30 წლის ქალივით გამოვიყურებოდი“.

წინა სტატიაში მოხსენიებული მსუბუქი ყოფაქცევის ახალგაზრდა სვეტლანასთვის ძალიან მანუგეშებელი იყო იმის გაგება, რომ იეჰოვა ინტერესს ავლენს თითოეული ადამიანის მიმართ. მას თავის მოკვლა ჰქონდა გადაწყვეტილი იმ დროს, როცა იეჰოვას მოწმეებს შეხვდა. მოგვიანებით მან თანხმობა განაცხადა ბიბლიის შესწავლაზე, რის საშუალებითაც გაეცნო იეჰოვას, როგორც რეალურ პიროვნებას, რომელიც მისი კეთილდღეობით იყო დაინტერესებული. ეს შეეხო მის გულს, რამაც აღძრა, ცხოვრების წესი შეეცვალა და თავი მიეძღვნა ღვთისთვის. აგრეთვე შესწავლის საშუალებით სვეტლანას ზომიერების ფარგლებში საკუთარი თავისადმი რწმენა გაუჩნდა, რაც ესაჭიროებოდა იმისათვის, რომ, სირთულეების მიუხედავად, ცხოვრება გაეგრძელებინა და ყველაფრისთვის დადებითად შეეხედა. «„მე დარწმუნებული ვარ, — ამბობს ახლა ის, — რომ იეჰოვა არასდროს მიმატოვებს; მივხვდი, რომ ის, რაც 1-ლი პეტრეს 5:7-შია ჩაწერილი, ჭეშმარიტებაა. ამ მუხლში ნათქვამია: „თქვენი ყველა საზრუნავი მას მიანდეთ, რადგან ის [იეჰოვა] ზრუნავს თქვენზე“» (1 პეტრე 5:7).