თუმცა ზღვისპირა ქალაქებამდე იოლად შეიძლებოდა მატარებლითა და გემით მისვლა, სოფლებამდე მიღწევა ყველაზე მოსახერხებელი მაინც მანქანით იყო. ძალიან გამიხარდა, როცა ჩემი ძმა ჯორჯი შემომიერთდა მსახურებაში და ერთობლივი ძალებით შევძელით ავტოფურგონის ყიდვა. ის იმდენად დიდი იყო, რომ შიგნით საწოლების დადგმაც შეიძლებოდა და სამზარეულოსა და სათავსის მოწყობაც. ფანჯრებზე კოღოებისგან დამცავი ბადე გავაკეთეთ, მანქანის სახურავზე კი ხმის გამაძლიერებლები დავაყენეთ; ასეთი მოწყობილობით აღჭურვილი ავტოფურგონით შეგვეძლო, მთელი დღის მანძილზე გვექადაგა კარდაკარ და საღამოობით ხალხი ბიბლიური მოხსენებების მოსასმენად მოგვეწვია. იმ დროს ხალხს ცნობილი ბიბლიური მოხსენების — „არსებობობს ცეცხლოვანი ჯოჯოხეთი?“ — ჩანაწერს ვასმენინებდით. ერთ–ერთი მგზავრობისას სამხრეთ აფრიკიდან კენიამდე, 3 000 კილომეტრი გავიარეთ ჩვენი „მოძრავი სახლით“. ამ მგზავრობით ძალიან კმაყოფილები დავრჩით, რადგან თან გვქონდა რამდენიმე ადგილობრივ ენაზე გამოცემული ბროშურები, რომლებიც ხალხმა დიდი სიხარულით გამოგვართვა.

[სურათი 28 გვერდზე]

ჩემი ძმა, ჯორჯი, ჩვენს ავტოფურგონთან.