„ბავშვობაში შეურაცხმყოფელი სიტყვებისა და ყვირილის მეტი არაფერი მესმოდა, — ამბობს პატრისია. — პატიება ჩემთვის უცხო იყო. დიდობაშიც კი წყენას დღეების განმავლობაში ვერ ვივიწყებდი და ამის გამო ძილიც მიკრთებოდა“. ფაქტია, ვისაც გაბრაზება და გულით წყენის ტარება სჩვევია, ბედნიერი ვერ იქნება და თავის ჯანმრთელობასაც საფრთხეს შეუქმნის.

სტატიის დასაწყისში მოხსენიებულმა პატრისიამ ბიბლიის შესწავლის შედეგად პატიება ისწავლა. ის აღნიშნავს: „როგორც იქნა გავთავისუფლდი ბოღმისგან, რაც მთელი ცხოვრება გულს მიღრღნიდა. ახლა აღარც მე ვიტანჯები და აღარც სხვები. ღვთისგან ბოძებული პრინციპები იმის დასტურია, რომ მას ვუყვარვართ და საუკეთესო სურს ჩვენთვის“.

რონი, რომელმაც ბიბლიური პრინციპების გათვალისწინების შედეგად შინაგანი სიმშვიდე იგრძნო, ამბობს: „სხვების ფიქრებსა და საქციელს მე ვერ გავაკონტროლებ, მაგრამ საკუთარი თავის კონტროლი ხომ შემიძლია?! თუ მშვიდობის აღდგენა მინდა, წყენა უნდა დავივიწყო. წარმოუდგენელია, ადამიანი ერთდროულად ჩრდილოეთ პოლუსზეც იყოს და სამხრეთ პოლუსზეც, ასევე წარმოუდგენელია, განაწყენებული ვიყო და, ამავდროულად, სხვებთან მშვიდობიანი ურთიერთობა მქონდეს“.