ღამის გათენების წეს-ჩვეულება

მრავალ ქვეყანაში დამტირებლები იკრიბებიან მიცვალებულის სახლში ღამის გასათენებლად. ამ გათენებას ხშირად თან სდევს პურის ჭამა და ხმამაღალი მუსიკა. სჯერათ, რომ ეს ამშვიდებს მიცვალებულს და ოჯახის წევრებს იცავს ჯადოსგან. დამტირებლები მიცვალებულის შესახებ რიგრიგობით კარგს ამბობენ და შუალედებში რელიგიურ სიმღერებს მღერიან. ეს შეიძლება გარიჟრაჟამდე გრძელდებოდესb.

ჭეშმარიტმა ქრისტიანმა არ უნდა მიიღოს ღამის გათენების წეს-ჩვეულებებში მონაწილეობა, რადგანაც ბიბლია აჩვენებს, რომ მკვდარს ცოცხლისთვის არც დახმარება და არც ზიანის მიყენება არ შეუძლია (დაბადება 3:19; ფსალმუნი 145:3, 4; იოანე 11:11–14). საღვთო წერილი კიცხავს სპირიტიზმს (გამოცხადება 9:21; 22:15). მაგრამ ქრისტიან ქვრივს შეიძლება გაუძნელდეს სხვებისთვის სპირიტულ ჩვეულებებში ხელის შეშლა. მათ შეიძლება დაჟინებით მოითხოვონ ღამის გათენება. რა შეუძლიათ თანამორწმუნეებს გააკეთონ ქრისტიანი ქვრივის დასახმარებლად, რომელიც ამ დამატებით გასაჭირს ხვდება?

კრების უხუცესებს ხშირად აქვთ შესაძლებლობა მხარი დაუჭირონ ქვრივის ქრისტიან ოჯახს ნათესავებთან და მეზობლებთან გასაუბრებით. ასეთი საუბრის შემდეგ ეს პიროვნებები ეთანხმებიან იმას, რომ დატოვონ ოჯახი მშვიდობიანად და პანაშვიდზე სხვა დღეს მივიდნენ. მაგრამ, თუ ვინმე წინააღმდეგია? მსჯელობის გაგრძელებას შეიძლება ძალადობა მოჰყვეს. ‘მონას ღვთისას კი არ მართებს ჩხუბი, არამედ უნდა იყოს შემწყნარე [„თავშეკავებული“, აქ]’ (2 ტიმოთე 2:24). ასე რომ, თუ შეუთანხმებელი ნათესავები თავისას აკეთებენ, ქრისტიან ქვრივს და ბავშვებს, ალბათ, არაფრის გაკეთება შეეძლებათ ხელის შესაშლელად. მაგრამ ისინი არ მიიღებენ მონაწილეობას არასწორ რელიგიურ წეს-ჩვეულებაში, რომელიც მათ სახლში მიმდინარეობს, რადგანაც ემორჩილებიან ბიბლიის ბრძანებას: „ნუ შეებმებით უცხო უღელში ურწმუნოებთან ერთად“ (2 კორინთელთა 6:14).