⁵ მოგვიანებით თერთმეტ ერთგულ მოციქულთან ერთად გეთსემანეს ბაღში რომ მივიდა, იესოს მოთმინება კიდევ ერთხელ გამოიცადა. რვა მოციქული იქვე დატოვა და პეტრესთან, იაკობთან და იოანესთან ერთად შუაგულ ბაღში შევიდა. იესომ უთხრა მათ: „ჩემი სული ღრმად არის დამწუხრებული, სიკვდილის პირასაა. დარჩით აქ და ჩემთან ერთად იფხიზლეთ“. ცოტა გაიარა და გულმხურვალედ დაიწყო ლოცვა. დიდი ხნის ლოცვის შემდეგ სამ მოციქულთან დაბრუნდა, და რა დაინახა? მოციქულებს ჩასძინებოდათ, მაშინ როცა იესო უდიდესი განსაცდელის წინაშე იდგა. გაკიცხა იესომ ისინი იმის გამო, რომ ვერ იფხიზლეს? არა, მშვიდად დაარიგა. იესოს ესმოდა, რომ ისინიც დამწუხრებულები იყვნენ, და ამავე დროს ადამიანურმა სისუსტემ სძლიათa. ამიტომ თანაგრძნობით უთხრა: „სული მონდომებულია, ხორცი კი — სუსტი“. იმავე საღამოს, როცა იესო მესამედ დაბრუნდა და მოციქულები კვლავ ჩაძინებულნი დახვდნენ, მაშინაც გამოავლინა მოთმინება (მათე 26:36—46).