ქალაქი ცნობილი იყო ზევსის, იგივე იუპიტერის, ტაძრით. XIX საუკუნის დასაწყისში არქეოლოგებმა ზევსის ტაძრის საკურთხეველი გერმანიაში, კერძოდ ბერლინში, პერგამონ-მუზეუმში გადაიტანეს, სადაც მისი ნახვა დღესაც შესაძლებელია წარმართული ღვთაებების სხვა მრავალ ქანდაკებასა და რელიეფურ გამოსახულებას შორის.

„ვიცი, სადაც ცხოვრობ, იქ, სადაც სატანის ტახტია“ (გამოცხადება 2:13ა). ეს ქრისტიანები მართლაც ისეთ გარემოში ცხოვრობდნენ, სადაც სატანის კულტი ფართოდ იყო გავრცელებული. ზევსის ტაძრის გარდა იქ ასკლეპიოსის (მკურნალობის ღვთაება) საწმინდარიც იყო. პერგამონი ის ცენტრი იყო, სადაც იმპერატორს სცემდნენ თაყვანს. სატანად ნათარგმნი ებრაული სიტყვა ნიშნავს მოწინააღმდეგეს, ხოლო მისი ტახტი განასახიერებს მთელ მსოფლიოზე მის ბატონობას, რაც ღმერთმა დროებით დაუშვა (იობი 1:6, სქოლიო). პერგამონში კერპთაყვანისმცემლობის ფართოდ გავრცელება იმაზე მეტყველებდა, რომ ამ ქალაქში სატანის „ტახტი“ მტკიცედ იდგა. რამდენად გააფთრდებოდა სატანა, როცა დაინახავდა, რომ ქრისტიანები არ ეთაყვანებოდნენ მას და მონაწილეობას არ იღებდნენ ცრუ თაყვანისმცემლობაში!

[სურათები 43 გვერდზე]

ბერლინის პერგამონ-მუზეუმში წარმოდგენილია წარმართული თაყვანისმცემლობის ეს ნიმუშები.