რა თქმა უნდა, აგორა საჭიროებდა თავის მფარველ ღვთაებას. ეს ღვთაება იყო აგორას ზევსი (აგორეოსი), რომელიც ორატორული ნიჭით დამაჯილდოებლად მიაჩნდათ და რომელსაც მიეძღვნა პენტალური მარმარილოს საკურთხეველი (შეადარეთ საქმეები 14:11, 12).

იქვე, ჩრდილოეთით, ვხედავთ იმ უფრო პატარა ტაძრის კირქვის ნანგრევებს, რომელიც აგებულია ძვ. წ. IV საუკუნის შუა წლებში. აქ თაყვანს სცემდნენ ზევსსა და ათენა ფატრიოსს, გვაროვნული რელიგიური საძმოებისა მთავარ მფარველებს. ამ საძმოთა წევრობა ათენის მოქალაქეობის თითქმის აუცილებელი წინაპირობა იყო.

ზევს ელეფთერიოსის სტოასთან ახლოს ისევ და ისევ მთავარი ბერძნული ღვთაება იყო განდიდებული, ამჯერად განთავისუფლებისა და ხსნის ღმერთი.