რა თქმა უნდა, სხვადასხვა ადამიანს შეიძლება დახმარებაც სხვადასხვაგვარი ესაჭიროებოდეს. ადრე მოხსენიებული სანდრა აღნიშნავს: „გაჭირვების ჟამს არ მაკლდა ის, რაც ჩემთვის აუცილებელი იყო — გვერდით მყავდნენ ძვირფასი და საყვარელი მეგობრები“. ზემოთ მოხსენიებულ ელეინს კი განმარტოება სჭირდებოდა.

ელეინი ამბობს: „დევიდის სიკვდილის შემდეგ დიდი ხნის განმავლობაში ფიზიკურ ტკივილს ვგრძნობდი, თითქოს გულმკერდში დანას მიტრიალებდნენ. ვფიქრობდი, რომ კუჭი საჭმელს აღარ ინელებდა. ერთხელ ისე ცუდად გავხდი, რომ ექიმთან მისვლა გადავწყვიტე. ერთმა გამჭრიახმა სულიერმა დამ და მეგობარმა მითხრა, რომ ამის მიზეზი შეიძლებოდა ჩემი მწუხარება ყოფილიყო და მირჩია, დახმარებისა და ნუგეშისთვის იეჰოვასთვის მიმემართა. მისი რჩევა ყურად ვიღე და მაშინვე გულში მხურვალედ ვილოცე; ღმერთს დახმარებას ვთხოვდი და ვევედრებოდი, გავემაგრებინე, რათა ჩემი გასაჭირისთვის გამეძლო. ღმერთმა ისმინა ჩემი ლოცვა!“ ელეინმა იგრძნო, რომ უფრო და უფრო უკეთესად გრძნობდა თავს; ამის შემდეგ მალე ფიზიკურმა ტკივილმაც გაუარა.