როგორ ამოვუდგეთ მხარში ქვრივებს?

ჟანა თავისი პატარა ბინის სამზარეულოში მექანიკურად შლიდა სუფრას, თუმცა ჭამის ხალისი მაინცდამაინც არ ჰქონდა. უცებ შენიშნა, რომ მაგიდაზე ერთის ნაცვლად ორი თეფში იდო, თავი ვეღარ შეიკავა და აქვითინდა. მართალია, საყვარელი მეუღლე ორი წლის წინ დაეღუპა, მაგრამ ჩვეულებისამებრ მაგიდა ორ კაცზე გაშალა.

ვისაც არ გამოუცდია, ვერასდროს გაიგებს, რამდენად მტკივნეულია მეუღლის სიკვდილი. ამ დროს ადამიანს უჭირს, თვალი გაუსწოროს მწარე რეალობას. 72 წლის ბერილი ვერაფრით ეგუებოდა ქმრის მოულოდნელ სიკვდილს. „გაოგნებული ვიყავი. ვერ ვიჯერებდი, რომ ჩემი ქმარი მეტად აღარ შემოვიდოდა სახლში“, — ამბობს ის.

კიდურის ამპუტაციის შემდეგ, ზოგჯერ ადამიანს ისეთი შეგრძნება უჩნდება, თითქოს კიდური ისევ აქვს. მსგავსად, მგლოვიარე მეუღლეებს ზოგჯერ ეჩვენებათ, რომ ხალხში მეუღლეს მოჰკრეს თვალი. ზოგჯერ რაღაცას ეუბნებიან მეუღლეს და მერე ახსენდებათ, რომ ის უკვე აღარ არის.

სტატიის დასაწყისში მოხსენიებული ბერილი ამბობს: „მართალია, მეგობრები მხარში მედგნენ, მაგრამ ისინი თავს არიდებდნენ ჩემს ქმარზე, ჯონზე, საუბარს. ეს მტკივნეული იყო ჩემთვის, რადგან ისეთი შთაბეჭდილება იქმნებოდა, თითქოს მას არც უარსებია“.

პოლი, რომელსაც მეუღლე კიბოთი დაეღუპა, გვიხსნის, რატომ სიამოვნებს, როცა სადმე ეპატიჟებიან: „ზოგჯერ არ გაქვს ხალხთან ურთიერთობის თავი ან არ გინდა, ვინმეს შენს პრობლემებზე ესაუბრო, მაგრამ სასიამოვნოდ გატარებული საღამოს შემდეგ, თავს უკეთესად გრძნობ და მარტოობაც აღარ გტანჯავს. ხედავ, რომ სხვები ზრუნავენ შენზე და ყველაფერი უფრო გიადვილდება“.b

ზემოხსენებული პოლი აღნიშნავს, რამდენად რთულია, არ იცხოვრო წარსულით. ის ამბობს: „მე და ჩემი ცოლი ერთმანეთს შეზრდილი ხეებივით ვიყავით, მაგრამ მას შემდეგ, რაც ის დაიღუპა, დასახიჩრებული ხესავით დავრჩი. მარტოობას ვერ ვეგუებოდი“.

ჰერბერტი, რომელსაც ექვსი წელია, რაც ცოლი დაეღუპა, ამბობს: „სიამოვნებით ვიხსენებ იმ დროს, როცა ჩემთან მოსული სტუმრები ჩუმად ისხდნენ და მისმენდნენ, როგორ ვსაუბრობდი წარსულზე ან ჩემს გრძნობებზე. ვიცი, რომ ჩემი მოსმენა ადვილი არ იქნებოდა, მაგრამ ისინი მაინც თანაგრძნობით მისმენდნენ“. პოლს ყველაზე მეტად ამხნევებდა მოწიფული მეგობარი, რომელიც ყოველთვის ინტერესდებოდა მისი ემოციური მდგომარეობით. ის ამბობს: „ძალიან მსიამოვნებდა მისი გულწრფელობა და ტაქტიანობა. ამიტომ მეც თავისუფლად ვესაუბრებოდი ჩემს გრძნობებზე“ (იგავები 18:24).