„მოზარდობის ასაკიდან ყოველ ორშაბათს ვმარხულობ“, — ამბობს მრუდულაბენი, მდიდარი 78 წლის ინდოელი ქალი. ეს დღემდე არის მისი თაყვანისმცემლობის ნაწილი, ბედნიერი ქორწინების, ჯანმრთელი შვილებისა და მისი ქმრის დაცვის გარანტიის საშუალება. ახლა ის ქვრივია და აგრძელებს ორშაბათობით მარხვას კარგი ჯანმრთელობისა და თავისი შვილების წარმატებებისთვის. მის მსგავსად, ინდუიზმის მიმდევარ ქალთა უმრავლესობა რეგულარულად მარხვას თავისი ცხოვრების ნაწილად იხდის.

პრაკაში, საშუალო ასაკის ბიზნესმენი, რომელიც ინდოეთში მუმბაის (ბომბეის) გარეუბანში ცხოვრობს, ამბობს, რომ ყოველწლიურად სავანის (შრავანის) ორშაბათს მარხულობს. ინდუიზმის კალენდრით სავანი განსაკუთრებული, რელიგიურად მნიშვნელოვანი თვეა. პრაკაში ამბობს: „მარხვა რელიგიურ საფუძველზე დავიწყე, მაგრამ ახლა დამატებით სტიმულს მისი გაგრძელებისთვის ჯანმრთელობის საკითხი მაძლევს. მუსონის დასასრულს, სავანის დადგომამდე, მარხვა ჩემს ორგანიზმს საშუალებას აძლევს, თავისთავად განიწმინდოს წვიმიანი სეზონისთვის დამახასიათებელი დაავადებებისგან.

მარხვა ინდუიზმში ცნობილი რიტუალია. წიგნი „მარხვა და დღესასწაულები ინდოეთში“ (Fast and Festivals of India) ამბობს, რომ გარკვეულ დღეებში „სრულიად მარხულობენ. . . წყალსაც კი არ სვამენ. როგორც კაცები, ასევე ქალები მკაცრად იცავენ მარხვას. . . რათა მიიღონ ბედნიერება, წარმატება და დანაშაულისა და ცოდვების პატიება“.