5. ა) როგორ გვეხმარება სახარების ცნობების შედარება, გამოვიცნოთ პირველი საუკუნის ‘სიბილწე’? ბ) რატომ გადაიყვანა სასწრაფოდ ცესტიუს გალუსმა რომაელთა ჯარები იერუსალიმში ახალი წელთაღრიცხვით 66 წელს?

⁵ რა იყო ‘სიბილწე’, რომელსაც ფხიზლად უნდა დალოდებოდნენ? საყურადღებოა მათეს ცნობაში ნათქვამი: „როცა იხილავთ ‘გატიალების სიბილწეს’, წმიდა ადგილზე მდგომს“. მაგრამ შესაბამისი ცნობა ლუკას 21:20-ში გვამცნობს: „როცა იხილავთ იერუსალიმს ლაშქრით გარშემორტყმულს, მაშინ იცოდეთ, რომ მოახლოვდა მისი აოხრება“. ახალი წელთაღრიცხვით 66 წელს იერუსალიმში მცხოვრებმა ქრისტიანებმა იხილეს ის, რასაც იესო წინასწარმეტყველებდა. მრავალმა შემთხვევამ და ამასთანავე, მაღალი თანამდებობის იუდეველ და რომაელ პირთა შორის კონფლიქტმა იერუსალიმი რომის წინააღმდეგ აჯანყებების ბუდედ აქცია. ამის შედეგად ძალადობა მოედო მთელ იუდეასა და სამარიას, გალილეას, ათქალაქსა და ფინიკიას, ჩრდილოეთ სირიასა და სამხრეთ ეგვიპტეს. რომის იმპერიის ამ ნაწილში მშვიდობის აღსადგენად ცესტიუს გალუსმა სასწრაფოდ გადაიყვანა სამხედრო ძალები სირიიდან იერუსალიმში, რომელსაც იუდეველები თავიანთ ‘წმიდა ქალაქს’ უწოდებდნენ (ნეემია 11:1; ესაია 52:1).

6. როგორ მოხდა, რომ ‘სიბილწე’, რომელსაც გატიალების გამოწვევა შეეძლო, იდგა „წმიდა ადგილზე“?

⁶ რომაელთა ლეგიონებისთვის ჩვეულებრივი იყო ბაირაღების ან დროშების ტარება, რომლებსაც ისინი წმინდად მიიჩნევდნენ, მაგრამ რომლებსაც იუდეველები კერპებად თვლიდნენ. საინტერესოა, რომ ‘სიბილწედ’ გადათარგმნილი ებრაული სიტყვა, დანიელის წიგნში გამოყენებულია, უმთავრესად, კერპებთან და კერპთაყვანისმცემლობასთან დაკავშირებითa (მეორე რჯული 29:17). იუდეველთა წინააღმდეგობის მიუხედავად, რომაელთა ჯარები, რომლებიც კერპთაყვანისმცემლურ დროშებს ატარებდნენ, ახალი წელთაღრიცხვით 66 წლის ნოემბერში შევიდნენ იერუსალიმში და შეუდგნენ ჩრდილოეთის მხრიდან ტაძრის კედლის ძირის გამოთხრას. ყოველგვარი ეჭვი გამორიცხული იყო — ‘სიბილწე’, რომელსაც იერუსალიმის სრული ‘გატიალება’ შეეძლო, იდგა „წმიდა ადგილზე“! მაგრამ, როგორ შეძლებდა ვინმე გაქცევას?

¹³ გახსოვდეს, ბიბლიაში გამოყენებული ებრაული სიტყვა გადმოტანილი ‘სიბილწედ’, უმთავრესად, მიუთითებს კერპებსა და კერპთაყვანისმცემლურ ჩვევებზე. მაგრამ აღმერთებდნენ თუ არა ერთა ლიგას? რასაკვირველია, აღმერთებდნენ! სამღვდელოებამ ის „წმიდა ადგილზე“ დააყენა და მისი მიმდევრები აგრძელებდნენ ერთა ლიგისადმი მგზნებარე თავდადებას. ქრისტეს ეკლესიების ფედერალურმა საბჭომ ამერიკაში გამოაცხადა, რომ ერთა ლიგა იქნებოდა „ღმერთის სამეფოს პოლიტიკური გამოხატულება დედამიწაზე“. შეერთებული შტატების სენატში ჩამოწვა წერილების ზვავი რელიგიური ჯგუფებისგან, რომლებიც მოუწოდებდნენ მას, ერთა ლიგის ხელშეკრულებაზე ხელის მოსაწერად. ბრიტანეთში ბაპტისტების, კონგრეგაციონალისტებისა და პრესვიტერიანების მთავარი საბჭო აქებდა მას, როგორც „ერთადერთ საშუალებას [დედამიწაზე მშვიდობის] მოსაპოვებლად“ (იხილე გამოცხადება 13:14, 15).

14, 15. როგორ აღმოჩნდა ერთა ლიგა და მოგვიანებით გაერო, „წმიდა ადგილზე“?

¹⁴ ზეცაში 1914 წელს ღმერთის მესიანური სამეფო დამყარდა, მაგრამ ერები აგრძელებდნენ საკუთარი უმაღლესი ხელისუფლებებისთვის ბრძოლას (ფსალმუნი 2:1–6). როცა ერთა ლიგის კანდიდატურას ასახელებდნენ, ერებმა, რომლებიც ახლახან პირველ მსოფლიო ომში იბრძოდნენ და ასევე სამღვდელოებამ, რომელიც მათ ჯარებს აკურთხებდა, უკვე გამოამჟღავნეს, რომ მიტოვებული ჰქონდათ ღმერთის კანონი. მათ არ ჰქონდათ იესო ქრისტეს, როგორც მეფის, იმედი. ამრიგად ღმერთის სამეფოს როლი მათ ადამიანთა ორგანიზაციას მიანდეს; მათ დააყენეს ერთა ლიგა „წმიდა ადგილზე“, ადგილზე, რომელიც მას არ ეკუთვნოდა.

¹⁵ ერთა ლიგის მემკვიდრედ, 1945 წლის 24 ოქტომბერს თავისი არსებობა დაიწყო გაერთიანებული ერების ორგანიზაციამ. მოგვიანებით რომის პაპებმა საჯაროდ გამოაცხადეს გაერო „თანხმობისა და მშვიდობისთვის საბოლოო იმედად“ და „მშვიდობისა და მართლმსაჯულების უმაღლეს ფორუმად“. დიახ, ღმერთისა და მისი ხალხის თვალში ერთა ლიგა თავის მემკვიდრესთან, გაეროსთან ერთად, ნამდვილად გახდა კერპი, ‘სიბილწე’.