12. საიდან აიღო ქრისტიანულმა სამყარომ სულის უკვდავების შესახებ სწავლება?

¹² რატომ ასწავლის ქრისტიანული სამყარო ისეთ რამეს, რაც ასე განსხვავდება ბიბლიური ჭეშმარიტებისგან? „ახალი კათოლიკური ენციკლოპედია“ სტატიაში „სული, ადამიანი, უკვდავება“ ამბობს, რომ ეკლესიის ადრინდელი მამები სულის უკვდავების შესახებ მრწამსის მხარდამჭერ ფაქტებს პოულობდნენ არა ბიბლიაში, არამედ „პოეტებისა და ფილოსოფოსების გამონათქვამებში და ბერძნული აზროვნების ზოგად ტრადიციებში. . . მოგვიანებით კი სქოლასტიკოსებმა პლატონისა და არისტოტელეს პრინციპების გამოყენება ამჯობინეს“. ამ ენციკლოპედიაში ნათქვამია, რომ „პლატონიზმისა და ნეოპლატონიზმის გავლენამ“ — რომლებშიც სულის უკვდავების შესახებ რწმენაც შედიოდა — საბოლოოდ, „ქრისტიანულ თეოლოგიაში ღრმად“ შეაღწია.

სხეული და სული

18. როგორი იყო ზოგი ბერძენი ფილოსოფოსის რეაქცია პავლეს სიტყვებზე იესოს მკვდრეთით აღდგომის შესახებ და რატომ?

¹⁸ ათენში ყოფნისას მოციქულმა პავლემ კეთილი ცნობა უქადაგა ხალხს, რომელთა შორის ბერძენი ფილოსოფოსებიც იყვნენ. მათ მოისმინეს პავლეს სიტყვა მონანიებისკენ მოწოდებისა და ერთადერთი ჭეშმარიტი ღვთის შესახებ. რა მოხდა შემდეგ? პავლემ ქადაგება შემდეგი სიტყვებით დაასრულა: „[ღმერთმა] დაადგინა დღე, როდესაც ქვეყნიერებას განკითხავს სამართლით წინასწარ არჩეული კაცის ხელით, ყველა დაარწმუნა რა იმით, რომ იგი მკვდრეთით აღადგინა“. ამ სიტყვებმა ხალხში მღელვარება გამოიწვია. „მკვდრების აღდგომაზე რომ მოისმინეს, ერთნი დასცინოდნენ“ (საქმეები 17:22—32). თეოლოგი ოსკარ კულმანი აღნიშნავს: «ბერძნებისთვის, რომლებსაც სულის უკვდავება სწამდათ, შესაძლებელია, უფრო ძნელი იყო, მიეღოთ ქრისტიანული ქადაგება მკვდრეთით აღდგომის შესახებ, ვიდრე სხვებისთვის. . . შეუძლებელია დიდი ფილოსოფოსების, სოკრატესა და პლატონის, და „ახალი აღთქმის“ სწავლებების შესაბამისობაში [ურთიერთთანხმობაში] მოყვანა».