დააფასეთ სიცოცხლე და არ გახდებით „დამნაშავე სისხლის ღვრაში“

9. როგორ დაანახვა იეჰოვამ ისრაელებს, რომ ადამიანის სიცოცხლე წმინდაა?

⁹ თავშესაფარი ქალაქების ძირითადი მიზანი იყო, რომ დაეცვა ისრაელები უდანაშაულო ადამიანების სისხლის ღვრისგან (კან. 19:10). იეჰოვა აფასებს სიცოცხლეს და სძულს „უდანაშაულო სისხლის მღვრელი ხელები“ (იგავ. 6:16, 17). სამართლიანი და წმინდა ღმერთი რეაგირების გარეშე არ ტოვებდა თუნდაც გაუფრთხილებლობით ჩადენილ მკვლელობის ფაქტს. უნებლიე მკვლელობის ჩამდენის მიმართ რომ გულმოწყალება გამოევლინათ, მას თავისი საქმე ჯერ უხუცესების წინაშე უნდა წარედგინა. თუ უხუცესები ჩათვლიდნენ, რომ მკვლელობა განზრახ არ იყო ჩადენილი, გაქცეული თავშესაფარ ქალაქში მღვდელმთავრის სიკვდილამდე უნდა დარჩენილიყო. ამის გამო მას შეიძლებოდა მთელი დარჩენილი სიცოცხლე თავშესაფარ ქალაქში გაეტარებინა. ეს ღონისძიება შეახსენებდა ისრაელებს, რამდენად წმინდა იყო ადამიანის სიცოცხლე. სიცოცხლის მბოძებლის მიმართ პატივისცემის გამოსავლენად ისინი უნდა მორიდებოდნენ ნებისმიერ მოქმედებას ან უმოქმედობას, რომლის გამოც მოძმის სიცოცხლეს საფრთხე დაემუქრებოდა.

„მოსახერხებელი თავშესაფარი ქალაქები“ იეჰოვას გულმოწყალებაზე მეტყველებდა

4, 5. ა) რა გაკეთდა იმისთვის, რომ თავშესაფარი ქალაქები ადვილად მისაგნები ყოფილიყო და რატომ? ბ) რას გვასწავლის ეს იეჰოვას შესახებ?

⁴ ექვსივე თავშესაფარი ქალაქი ადვილად მისადგომი იყო. იეჰოვას მითითებისამებრ ეს ქალაქები მდინარე იორდანის ორივე მხარეს თანაბრად უნდა გაენაწილებინათ, რათა გაქცეულს სწრაფად და ადვილად მიეგნო მათთვის (რიცხ. 35:11—14). ამ ქალაქებამდე მისასვლელი გზები კარგ მდგომარეობაში უნდა ყოფილიყო (კან. 19:3). იუდაური ტრადიციის თანახმად, გზებზე იდგა ნიშნები, რომლებიც გაქცეულს თავშესაფარი ქალაქის პოვნას უადვილებდა. რადგანაც თავშესაფარი ქალაქები ისრაელის ტერიტორიაზე იყო, უნებლიე მკვლელობის ჩამდენს არ უწევდა უცხო მიწაზე გაქცევა, სადაც ის შეიძლებოდა კერპთაყვანისმცემლობის მახეში გაბმულიყო.

⁵ საგულისხმოა, რომ იეჰოვამ, რომელმაც განზრახ მკვლელობისთვის სასიკვდილო სასჯელი დააწესა, უნებლიე მკვლელობის ჩამდენისთვის შეიმუშავა ღონისძიება, რომელიც მას შესაძლებლობას აძლევდა, თავი დაცულად ეგრძნო და ღვთის თანაგრძნობითა და გულმოწყალებით ესარგებლა. როგორც ერთი ბიბლეისტი ამბობს, „ყველაფერი გასაგები, მარტივი და მოსახერხებელი იყო. აი ასე ავლენდა ღმერთი გულმოწყალებას“. იეჰოვა გულქვა მოსამართლე კი არ არის, რომელსაც ერთი სული აქვს, დასაჯოს თავისი მსახურები, არამედ „გულმოწყალებით მდიდარი“ ღმერთია (ეფეს. 2:4).

„ამ სამართლის მიხედვით გაასამართლოს“

13, 14. როგორ შეეძლოთ ისრაელ უხუცესებს, იეჰოვას სამართლიანი ნორმების თანახმად ემოქმედათ?

¹³ იეჰოვა ისრაელი უხუცესებისგან მოითხოვდა, რომ მის მიერ დადგენილი სამართლის მაღალი ნორმებით ეხელმძღვანელათ. მათ ჯერ უნდა დაედგინათ რა და როგორ მოხდა, შემდეგ კი, სანამ გადაწყვეტდნენ, იმსახურებდა თუ არა დამნაშავე გულმოწყალებას, უნდა გაეთვალისწინებინათ მისი მოტივები, დამოკიდებულება და წარსული. გადაწყვეტილება ღვთის სამართლიანი ნორმების თანახმად რომ მიეღოთ, უხუცესებს უნდა განესაზღვრათ, ამოძრავებდა თუ არა მკვლელს სიძულვილი და იყო თუ არა ჩასაფრებული მსხვერპლს (წაიკითხეთ რიცხვების 35:20—24). მოწმეების არსებობის შემთხვევაში სულ მცირე ორი მოწმე იყო საჭირო, რომ ადამიანისთვის განზრახ მკვლელობაში დაედოთ ბრალი (რიცხ. 35:30).

¹⁴ ამგვარად, მას შემდეგ, რაც ზუსტად დაადგენდნენ საქმის დეტალებს, უხუცესებს მხოლოდ მომხდარ ფაქტზე კი არ უნდა ეფიქრათ, არამედ თავად იმ ადამიანზე, რომელმაც დანაშაული ჩაიდინა. მათ წვდომის უნარი სჭირდებოდათ, რათა მომხდარის მიღმა გაეხედათ და დაენახათ, რა მიზეზით იქნა ჩადენილი დანაშაული. ამ დროს უხუცესებს ყველაზე მეტად წმინდა სული სჭირდებოდათ, რომ იეჰოვას მსგავსად წვდომის უნარი, გულმოწყალება და სამართლიანობა გამოევლინათ (გამ. 34:6, 7).