მას ნება მიეცა, მხეცის ქანდაკებისთვის სული ჩაედგა, რათა მხეცის ქანდაკებას ისე ელაპარაკა და ემოქმედა, რომ დახოცილიყო ყველა, ვინც თაყვანს არ სცემდა მხეცის ქანდაკებას“ (გამოცხადება 13:14, 15).

ის ნებისმიერ ერსა თუ ქვეყანას ემუქრება, რომ მოკვეთს საერთაშორისო საზოგადოებიდან, თუ არ სცნობს მის ძალაუფლებას. მან გარიცხა ის ქვეყნები, რომლებიც არ იზიარებდნენ მის იდეოლოგიას. დიდი გასაჭირის დასაწყისში, მხეცის ქანდაკების მილიტარისტული „რქები“ გამანადგურებლის როლს შეასრულებენ (გამოცხადება 7:14; 17:8, 16).

³¹ მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ მხეცის ქანდაკება, რომელიც ამჟამად გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის სახით გვევლინება, პირდაპირი გაგებით ხოცავდა. მაგალითად, 1950 წელს გაეროს შეიარაღებულმა ძალებმა მონაწილეობა მიიღო ჩრდილოეთ და სამხრეთ კორეას შორის გაჩაღებულ ომში. გაეროს შეიარაღებულმა ძალებმა სამხრეთ კორეელებთან ერთად დაახლოებით 1 420 000 ჩრდილოეთ კორეელი და ჩინელი დახოცეს. 1960—1964 წლებში გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის ჯარები აქტიურად იყვნენ ჩაბმული კონგოში (დღევანდელი ზაირი) მიმდინარე კონფლიქტში. მსოფლიო წინამძღოლები, მათ შორის პაპები პავლე VI და იოანე პავლე II, ამტკიცებდნენ, რომ ეს „ქანდაკება“ კაცობრიობის უკანასკნელი და რეალური იმედი იყო მშვიდობის მისაღწევად. ისინი დაჟინებით ამტკიცებენ, რომ კაცობრიობა თავს დაიღუპავს, თუ არ ემსახურება „ქანდაკებას“. ამგვარად ისინი, ასე ვთქვათ, ხოცავენ მათ, ვისაც არ სურს დაემორჩილოს და თაყვანი სცეს ამ „ქანდაკებას“ (მეორე კანონი 5:8, 9).