სამეფო დარბაზი — საპატიო ადგილი

ბევრ ქრისტიან წყვილს სურს, თუ შესაძლებელია, საქორწილო ცერემონიალი სამეფო დარბაზში აღნიშნოს. რატომ აკეთებენ ისინი ასეთ არჩევანს? ერთი წყვილი ამბობს: „ჩვენ გვესმოდა, რომ ქორწინება იეჰოვას მიერ დაფუძნებული წმინდა კავშირია. სამეფო დარბაზში, ჩვენი თაყვანისმცემლობის ადგილას, დაქორწინება ოჯახური ცხოვრების დასაწყისიდანვე დაგვეხმარა, გვხსომებოდა, რომ იეჰოვა ჩვენი ქორწინების განუყოფელი ნაწილი იყო. საქორწილო ცერემონიალის სამეფო დარბაზში ჩატარების კიდევ ერთი დადებითი მხარე ის იყო, რომ იქ დამსწრე ურწმუნო ნათესავებმა დაინახეს, თუ რა დიდ მნიშვნელობას ვანიჭებდით იეჰოვას თაყვანისცემას“.

თუ სამეფო დარბაზზე პასუხისმგებელი უხუცესები წყვილს ნებას დართავენ, საქორწილო ცერემონიალი დარბაზში ჩაატარონ, წყვილმა წინასწარ უნდა უთხრას უხუცესებს, რის გაკეთებას აპირებენ. ნეფე-პატარძალს სტუმრებისადმი პატივისცემის გამოვლენა იმითაც შეუძლია, რომ დაგეგმილ დროს მივლენ ცერემონიალზე. ცხადია, წყვილმა უნდა იზრუნოს, რომ ყველაფერი ღირსეულად მოხდესb (1 კორინთელები 14:40). ამგვარად ისინი თავიდან აირიდებენ უღირს ქმედებებს, რაც მრავალი ქვეყნიური ქორწილისთვის არის დამახასიათებელი (1 იოანე 2:15, 16).

მიწვეული სტუმრებიც უნდა იზიარებდნენ ქორწინებასთან დაკავშირებით იეჰოვას თვალსაზრისს. მაგალითად, მათ არ უნდა ჰქონდეთ იმის მოლოდინი, რომ ეს ქორწილი სხვა ქრისტიანულ ქორწილებზე უკეთესი იქნება, თითქოს, შეჯიბრი ხდებოდეს იმაში, თუ ვინ უკეთეს ქორწილს გადაიხდის. მოწიფულ ქრისტიანებს აგრეთვე ესმით, რომ სამეფო დარბაზში ბიბლიური მოხსენების მოსმენა უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე საქორწილო სუფრაზე ყოფნა. თუ დრო და მდგომარეობა მხოლოდ ერთ-ერთ მათგანზე დასწრების საშუალებას გვაძლევს, სამეფო დარბაზში მისვლა ნამდვილად უმჯობესი იქნებოდა. ერთი უხუცესი, სახელად უილიამი, ამბობს: „თუ სტუმრები არასაპატიო მიზეზის გამო არ მივლენ სამეფო დარბაზში, მაგრამ მოგვიანებით საქორწილო სუფრაზე იქნებიან, ეს იმის მაჩვენებელი იქნება, რომ მათ არ ესმით, რამდენად წმინდაა ქორწინება. მაშინაც კი, თუ საქორწილო სუფრაზე მიწვეულები არა ვართ, სამეფო დარბაზში ცერემონიალზე დასწრებით სიძე-პატარძალს მხარში ამოვუდგებით და მათ ურწმუნო ნათესავებს კარგ დამოწმებას მივცემთ“.