თავისი სამეფო ძალაუფლების გაფართოების შესაძლებლობა ზენობიას ახ. წ. 269 წელს მიეცა, როდესაც ეგვიპტეში რომის მართვასთან დაკავშირებით დაობდნენ. ზენობიას ჯარი სწრაფად გადავიდა ეგვიპტეში, დახოცა მეამბოხეები და დაეუფლა ქვეყანას. მან თავი ეგვიპტის დედოფლად გამოაცხადა და მოჭრა ფული, რომელზეც თავისი სახელი იყო ამოკვეთილი. ახლა მისი სამეფო მდინარე ნილოსიდან ევფრატამდე იყო გადაჭიმული. ამ დროს ის დანიელის წინასწარმეტყველებაში მოხსენიებული ‘სამხრეთის მეფე’ გახდა, რადგან იმ დროს მისი სამეფო დანიელის ქვეყნის სამხრეთით დომინირებდა (დანიელი 11:25, 26). მან მცირე აზიის უმეტესი ნაწილიც დაიპყრო.

იმპერატორი ‘აღაგზნებს თავის გულს’ ზენობიას წინააღმდეგ

ახ. წ. 270 წელს რომის იმპერატორი ავრელიანე გახდა. მისმა ლეგიონებმა მოიგერიეს და გამოწვრთნეს ჩრდილოეთის ბარბაროსები. ახ. წ. 271 წელს ავრელიანემ, რომელიც დანიელის წინასწარმეტყველებაში ‘ჩრდილოეთის მეფედაა’ წარმოდგენილი, ‘აღაგზნო თავისი ძალა და გული სამხრეთის მეფის წინააღმდეგ’, რომელსაც ზენობია წარმოადგენდა (დანიელი 11:25ა). ავრელიანემ თავისი ჯარის ნაწილი პირდაპირ ეგვიპტეში გაგზავნა, თვითონ კი ძირითადი სამხედრო ძალით მცირე აზიის გავლით აღმოსავლეთისკენ აიღო გეზი.

სამხრეთის მეფე — სამეფო, რომელსაც სათავეში ზენობია ედგა, — ‘დიდძალი და ფრიად ძლიერი ლაშქრით გამოვიდა საომრად’ ავრელიანეს წინააღმდეგ ორი გენერლის, ზაბდასა და ზაბაის, მეთაურობით (დანიელი 11:25ბ). მაგრამ ავრელიანემ დაიპყრო ეგვიპტე და შეუტია მცირე აზიასა და სირიას. ზენობია ჰომსთან დამარცხდა და უკან დაიხია პალმირასკენ.

როდესაც ავრელიანემ ალყა შემოარტყა ქალაქს, ზენობია, დახმარების მიღების იმედით, თავის ვაჟთან ერთად სპარსეთისკენ გაიქცა, მაგრამ რომაელებმა მდინარე ევფრატთან შეიპყრეს. ახ. წ. 272 წელს პალმირელები დანებდნენ. ავრელიანემ სულგრძელობა გამოავლინა მოსახლეობისადმი, შეაგროვა დიდძალი ნაძარცვი, მათ შორის მზის ტაძრის კერპი, და რომში დაბრუნდა. მან დაინდო ზენობია და ახ. წ. 274 წელს რომში თავისი ტრიუმფალური პროცესიის ყველაზე მიმზიდველი სანახაობა გახადა. მთელი თავისი დარჩენილი ცხოვრება ზენობია რომაელი მანდილოსანი იყო.

უდაბნოს ნანგრევებად ქცეული ქალაქი

ავრელიანეს მიერ პალმირას აღებიდან რამდენიმე თვის შემდეგ პალმირელებმა იქ დატოვებული რომაელთა ჯარი ამოხოცეს. როდესაც ამ ამბავმა ავრელიანეს ყურამდე მიაღწია, თავის თანმხლებ მეომრებს უბრძანა, უკან დაბრუნებულიყვნენ; მათ საშინლად იძიეს შური პალმირას მოსახლეობაზე. ვინც ამ ულმობელ ხოცვას გადაურჩა მონად იქნა წაყვანილი. ეს ამაყი ქალაქი დაარბიეს და ნანგრევებად აქციეს, ისე რომ, მისი აღდგენა შეუძლებელი იყო. ასე დაუბრუნდა ეს მოფუსფუსე დედაქალაქი თავის ყოფილ მდგომარეობას, გახდა ისევ „თადმორი უდაბნოში“.

როდესაც ზენობია წინ აღუდგა რომს, მან და იმპერატორმა ავრელიანემ, მათდაუნებურად, ‘სამხრეთის მეფისა’ და ‘ჩრდილოეთის მეფის’ როლში გამოვიდნენ, რითაც იეჰოვას წინასწარმეტყველის მიერ დაახლოებით 800 წლის წინ დაწვრილებით ჩაწერილი წინასწარმეტყველების ნაწილი შეასრულეს (დანიელი, თავი 11). თავისი საოცარი პიროვნულობით ზენობიამ ბევრი მოხიბლა. მაგრამ ყველაზე მნიშვნელოვანი იყო მისი, როგორც პოლიტიკური ძალის, როლი, რომლის შესახებაც დანიელის წინასწარმეტყველებაშია საუბარი. მან დაახლოებით ხუთი წელი იმეფა. პალმირა, მისი სამეფოს დედაქალაქი, დღეს ჩვეულებრივი სოფელია. ძლიერმა რომის იმპერიამაც კი დიდი ხანია არსებობა შეწყვიტა და ადგილი დაუთმო თანამედროვე სამეფოებს. რა მოელით მათ? მათაც უეჭველად ის ელით, რაც ბიბლიურ წინასწარმეტყველებაშია ნათქვამი (დანიელი 2:44).