9. რა უნდა გავაკეთოთ, რომ ღვთის სიტყვაში დაპირებული ნათელი მომავლით გავიხაროთ?

⁹ ცხებული ქრისტიანები ვართ, თუ „უამრავ ხალხს“ მივეკუთვნებით, ყველას შეგვიძლია გავიხაროთ ღვთის სიტყვაში დაპირებული ნათელი მომავლით. მაგრამ ამისთვის ღვთის მოთხოვნები უნდა შევასრულოთ (ეს. 48:17, 18). მაგალითად, ისრაელებისგან მოითხოვებოდა მოსეს კანონის შესრულება. კანონის ერთ-ერთი მიზანი ისრაელების დაცვა იყო, ამიტომაც მასში ჩაიწერა წესები, რომლებიც სქესობრივ ცხოვრებას, საქმიან ურთიერთობებს, შვილების აღზრდას, მოყვასთან ურთიერთობასა და სხვა საკითხებს ეხებოდა (გამ. 20:14; ლევ. 19:18, 35—37; კან. 6:6—9). ღვთის მოთხოვნების შესრულება ჩვენთვისაც სასარგებლოა. ისინი დამამძიმებელი არ არის (წაიკითხეთ 1 იოანეს 5:3). ისრაელების მსგავსად, იეჰოვას კანონებისა და პრინციპების შესრულება ჩვენც დაგვიცავს. უფრო მეტიც, ეს გვეხმარება, ჯანსაღნი ვიყოთ რწმენაში (ტიტ. 1:13).

11. ძველი დროის მსგავსად, რა სარგებლობა მოაქვს დღეს კრების შეხვედრებსა და კონგრესებს?

¹¹ იეჰოვას ორგანიზაცია ჩვენდა სასიკეთოდ მოგვიწოდებს, გავითვალისწინოთ პავლე მოციქულის რჩევა: „ყურადღებიანები ვიყოთ, რათა წავახალისოთ ერთმანეთი სიყვარულისა და კარგი საქმეებისთვის. ნუ მივატოვებთ ჩვენს შესაკრებელს, როგორც ზოგიერთებს სჩვევიათ, არამედ გავამხნეოთ ერთმანეთი და მით უფრო მეტად, რაც უფრო ვხედავთ იმ დღის მოახლოებას“ (ებრ. 10:24, 25). ყოველწლიური დღესასწაულები და თაყვანისცემისთვის განკუთვნილი სხვა შეხვედრები ისრაელებს სულიერად განამტკიცებდა. გარდა ამისა, ამ შეკრებებს დიდი სიხარული მოჰქონდა მათთვის, რაც კარგად ჩანს ნეემიას დროს კარვობის დღესასწაულის აღნიშვნიდან (გამ. 23:15, 16; ნეემ. 8:9—18). იმავეს თქმა შეიძლება ჩვენს შეხვედრებსა და კონგრესებზეც. მოდი ყველამ სრულად ვისარგებლოთ ამ ღონისძიებებით, რომლებიც ჩვენს სულიერ ზრდასა და სიხარულს უწყობს ხელს (ტიტ. 2:2).

12. რა დამოკიდებულება უნდა გვქონდეს სამეფოს შესახებ ქადაგების მიმართ?

¹² ჩვენ, ღვთის ორგანიზაციის წევრები, ვხარობთ, რომ ვართ „ღვთის სასიხარულო ცნობის წმინდა საქმეში ჩაბმული“ (რომ. 15:16). ამ „წმინდა საქმეში“ მონაწილეობით იეჰოვას, წმინდა ღვთის თანამშრომლები ვხდებით (1 კორ. 3:9; 1 პეტ. 1:15). სასიხარულო ცნობის ქადაგებით იეჰოვას წმინდა სახელის განწმენდაში შეგვაქვს წვლილი. მართლაც უდიდესი პატივია, რომ ჩვენ მონდობილი გვაქვს „ბედნიერი ღვთის დიდებული სასიხარულო ცნობა“ (1 ტიმ. 1:11).