8. რით განსხვავდებოდა ნებაყოფლობით გაღებული შესაწირავები მეათედისგან?

⁸ მადლიერების გამოვლენის მეორე საშუალება იყო ნებაყოფლობითი შესაწირავის გაღება. იეჰოვამ მოსეს დაავალა, რომ ისრაელებისთვის ეთქვა: „როცა შეხვალთ იმ ქვეყანაში, რომელშიც მე შეგიყვანთ, როდესაც შეჭამთ იმ ქვეყნის პურს, შესწირეთ შესაწირავი უფალს“. თაობიდან თაობაში მათ იეჰოვასთვის უნდა შეეწირათ ‘პირველგამომცხვარი ცომი — კვერი’. ყურადღება მიაქციეთ, რომ ზუსტად არ იყო დადგენილი, რა რაოდენობით უნდა შეეწირათ ისრაელებს პირველნაყოფი (რიცხვნი 15:18—21). მაგრამ, როდესაც ისრაელები მადლიერების ნიშნად იღებდნენ შესაწირავს, მათ შეეძლოთ დარწმუნებული ყოფილიყვნენ, რომ იეჰოვასგან კურთხევებს მიიღებდნენ. მსგავსი შესაწირავის თაობაზე ვკითხულობთ წიგნ „ეზეკიელის“ ერთ–ერთ მონაკვეთშიც, სადაც აღწერილია ხილვა ტაძრის შესახებ: „ნათავარი ყოველი პირველნაყოფისგან და შეწირულებისგან, ყოველი თქვენი აღსამართისგან — მღვდელთათვის იქნება და ნათავარს თქვენი ცომეულისაგან მისცემთ მღვდლებს, რათა გადმოვიდეს კურთხევა თქვენს სახლზე“ (ეზეკიელი 44:30).

13. რისი სწავლა შეგვიძლია ნებაყოფლობითი შესაწირავების გაღებასა და მორჩენილი მოსავლის დატოვებასთან დაკავშირებული მოთხოვნებიდან?

¹³ გარდა ამისა, ჩვენთვის სასარგებლო იქნება სხვა ორი მოთხოვნის — ნებაყოფლობითი შესაწირავების გაღებისა და ღარიბთათვის მორჩენილი მოსავლის დატოვების — მხედველობაში მიღებაც. ამ მოთხოვნების შესრულებით ისრაელებს მადლიერების გამოვლენის შესაძლებლობა ჰქონდათ. მეათედი ზუსტად განსაზღვრავდა შესაწირავის მოცულობას. ნებაყოფლობითი შესაწირავების გაღებისა და მორჩენილის დატოვების დროს კი არ იყო დადგენილი ზუსტი რაოდენობა. ეს ორი მოთხოვნა იეჰოვას მსახურს იმის გამოვლენის საშუალებას აძლევდა, თუ რამდენად სავსე ჰქონდა გული მადლიერებით. მსგავსად ამისა, თუმცა შეიძლება გვესმის, რომ ქადაგება და ქრისტიანულ შეხვედრებზე დასწრება იეჰოვას თითოეული მსახურის ძირითადი ვალდებულებაა, ვასრულებთ კი ამ ვალდებულებას მთელი გულითა და მზადყოფნით? ვთვლით, რომ ამ მოვალეობების შესრულებით იეჰოვას მიერ გამოვლენილი ყველა სიკეთისთვის გულწრფელი მადლიერების გამოხატვის შესაძლებლობა გვეძლევა? მთელი გულით ვმონაწილეობთ მათში და ვაკეთებთ იმდენს, რამდენის საშუალებასაც საკუთარი მდგომარეობა გვაძლევს? თუ მხოლოდ მოვალეობის მოხდის მიზნით ვაკეთებთ ამას? რასაკვირველია, ამ კითხვებზე თითოეულმა პირადად უნდა ვუპასუხოთ. პავლე მოციქულმა ამის თაობაზე აღნიშნა: „ყველამ თავისი საქმე გამოსცადოს და მაშინ ექნება სიქადული თავისით და არა სხვისით“ (გალატელთა 6:4).