წმინდა შესაწირავები — ნებაყოფლობითი და სავალდებულო

(ლევიანები 1:1—7:38)

რჯულის თანახმად გასაღები ზოგი შესაწირი ნებაყოფლობითი იყო, ზოგი კი — სავალდებულო. მაგალითად, სრულადდასაწველ მსხვერპლს ნებაყოფლობით სწირავდნენ. მსხვერპლშესაწირი მთლიანად აღევლინებოდა, ისევე როგორც იესო ქრისტემ საკუთარი სიცოცხლე ნებაყოფლობით და მთლიანად გაიღო გამოსასყიდ მსხვერპლად. ნებაყოფლობით გაღებული სამშვიდობო შესაწირავი საზიარო იყო. მსხვერპლის ნაწილი სამსხვერპლოზე ღვთისთვის აღევლინებოდა, ხოლო ნაწილს მღვდლები და შემწირველი ჭამდნენ. მსგავსად ამისა, ცხებული ქრისტიანებისთვის ქრისტეს სიკვდილის გახსენების საღამო საზიარო ვახშამია (1 კორინთელთა 10:16—22).

ცოდვისა და დანაშაულის გამოსასყიდი შესაწირავების გაღება სავალდებულო იყო. პირველს ისეთი ცოდვების გამოსასყიდად იღებდნენ, რომლებიც განზრახ კი არ იყო ჩადენილი, არამედ უნებლიედ. დანაშაულის გამოსასყიდს კი მაშინ სწირავდენენ, როდესაც ვინმეს უფლება იყო შელახული, ან მომნანიებელი შემცოდველს გარკვეულ უფლებებს აღუდგენდნენ — ან ორივე შემთხვევაში. იყო პურეულის ძღვენიც, რომელსაც იეჰოვას გულუხვობის აღიარების ნიშნად აღავლენდნენ. ყოველივე ეს ჩვენთვის საინტერესოა, რადგან რჯულის საფუძველზე დადებული შეთანხმების თანახმად აღვლენილი შესაწირავები მიუთითებდა იესო ქრისტესა და მის მიერ გაღებულ შესაწირავზე ან სარგებლობაზე, რომელიც ამ შესაწირავის გაღებით გახდა შესაძლებელი (ებრაელთა 8:3—6; 9:9—14; 10:5—10).

წმინდა სამღვდელოების ჩამოყალიბება

(ლევიანები 8:1—10:20)

ვის დაეკისრა სხვადასხვა ვალდებულების და, მათ შორის, მსხვერპლის შეწირვის პასუხისმგებლობა? ეს საქმე ღმერთმა მღვდლებს მიანდო. ღვთის მითითებით, მოსემ ჩაატარა აარონის მღვდელმთავრად და მისი ოთხი ძის მღვდლად დანიშვნის ცერემონიალი. ეს ცერემონიალი, როგორც ჩანს, შვიდ დღეს გაგრძელდა, რის შემდეგაც სამღვდელოებამ მსახურება დაიწყო.

წმინდა თაყვანისმცემლობა სიწმინდეს მოითხოვს

(ლევიანები 11:1—15:33)

წმინდა და უწმინდური ცხოველების შესახებ კანონები ისრაელებისთვის ორმხრივ იყო სასარგებლო. ამ კანონების დაცვა მათ საზიანო მიკროორგანიზმებით დაინფიცირებისგან იცავდა; ამასთანავე, მათი საშუალებით მეზობლად მყოფი ერებისგან გამიჯნულნი რჩებოდნენ. სხვა კანონები ეხებოდა მკვდართან შეხების შედეგად გაუწმინდურებას, ნამშობიარები ქალის განწმენდას, კეთრთან დაკავშირებულ პროცედურებს, ასევე კაცისა თუ ქალის ორგანიზმიდან გამონადენის გამოსვლისა და ამით გაუწმინდურების საკითხებს. მღვდლებს უნდა ეზრუნათ იმ პიროვნებებზე, ვინც უწმინდური ხდებოდა.

აუცილებელია სიწმინდის შენარჩუნება

(ლევიანები 16:1—27:34)

ცოდვების გამოსასყიდად უმნიშვნელოვანესი შესაწირავები გამოსყიდვის დღეს იწირებოდა. მღვდლებისა და ლევიანთა ცოდვების გამოსასყიდად ხარი აღევლინებოდა. ერთი თხა ისრაელის არასამღვდელო შტოებისთვის იწირებოდა, მეორეს კი უდაბნოში ცოცხლად უშვებდნენ მას შემდეგ, რაც მღვდელი მას „ჰკიდებდა“ ხალხის ცოდვებს. ორივე თხა ცოდვის გამოსასყიდ ერთ შესაწირავად ითვლებოდა. ყოველივე ეს მიუთითებდა იმაზე, რომ იესო ქრისტე მსხვერპლად იქნებოდა შეწირული და ცოდვებსაც „წაიღებდა“.

ხორცის ჭამასა და სხვა საკითხებთან დაკავშირებული კანონები ხაზს უსვამს იეჰოვას თაყვანისმცემლობაში სიწმინდის შენარჩუნების აუცილებლობას. შესაბამისად, მღვდლებსაც სიწმინდე უნდა შეენარჩუნებინათ. ყოველწლიურად სამი დღესასწაული დიდი სიხარულისა და შემოქმედისადმი მადლობის შეწირვის დრო იყო. იეჰოვამ თავის ხალხს მისცა კანონები, რომლებიც სხვა საკითხებთან ერთად ეხებოდა: ღვთის სახელის უმართებულოდ გამოყენებას, შაბათისა და ვერძობის წლის (იუბილე) დაცვას, ღარიბებისა და მონების მიმართ დამოკიდებულებას. მორჩილების გამოვლენისთვის აღთქმული კურთხევები დაპირისპირებულია იმ უბედურებებთან, რომლებიც ურჩებს დაატყდებოდათ თავს. მოცემულია კანონები აღთქმათა და შეფასებათა შესახებ შესაწირავებთან დაკავშირებით; ცხოველის პირველმოგებულისა და მეათედის შესახებ; აქვე აღნიშნულია, რომ მეათედი „უფლის სიწმინდეა“.