იეჰოვა არ მიატოვებს თავის ერთგულებს

„[იეჰოვა] არ მიატოვებს თავის ერთგულებს. ისინი მარადიულად იქნებიან დაცულნი“ (ფსალმ. 37:28).

1, 2. ა) როგორ გამოიცადა ღვთის მსახურთა ერთგულება ძვ. წ. X საუკუნეში? ბ) რა და რა ვითარებაში დაიცვა იეჰოვამ თავისი ერთგული მსახურები?

ძველი წელთაღრიცხვით X საუკუნეში იეჰოვას მსახურები არჩევანის წინაშე დადგნენ. მანამდე ცოტა ხნით ადრე ისრაელი სამოქალაქო ომს გადაურჩა, რადგან ისრაელის მეფე რობოამმა ჩრდილოეთ ისრაელის ტომებს თავისუფლება მისცა. ჩრდილოეთ ისრაელში გამეფებულმა იერობოამმა უმალვე მიიღო ზომები თავისი ძალაუფლების გასამყარებლად და ახალ რელიგიას ჩაუყარა საფუძველი. მან თავისი ქვეშევრდომებისგან სრული მორჩილება მოითხოვა. როგორ მოიქცეოდნენ იეჰოვას მსახურები? დარჩებოდნენ ღვთის ერთგულნი? ერთგულება ათასობით ისრაელმა შეინარჩუნა. იეჰოვა კი, თავის მხრივ, მზრუნველობას არ აკლებდა მათ (1 მეფ. 12:1—33; 2 მატ. 11:13, 14).

² ღვთის მსახურების ერთგულება დღესაც იცდება. „იფხიზლეთ და გეღვიძოთ! თქვენი მოწინააღმდეგე, ეშმაკი, დაძრწის როგორც მბრდღვინავი ლომი და ეძებს, ვინ გადაყლაპოს“, — გვაფრთხილებს ბიბლია. შევძლებთ, ‘წინ აღვუდგეთ ეშმაკს მტკიცე რწმენით’? (1 პეტ. 5:8, 9). გავიხსენოთ ის მოვლენები, რომლებიც თან ახლდა იერობოამის გამეფებას ძვ. წ. 997 წელს, და ვნახოთ, რისი სწავლა შეიძლება აქედან. იმ მეტად რთულ პერიოდში იეჰოვას ერთგული მსახურები შევიწროებულნი იყვნენ. მდგომარეობას ისიც ამძიმებდა, რომ ეს ერთგული ხალხი განდგომილებს შორის ცხოვრობდა. ასეთ ვითარებაში მათთვის ადვილი არ იქნებოდა ღვთის ნების შესრულება. ამ ძნელბედობის ჟამს იეჰოვას არ მიუტოვებია თავისი ერთგული მსახურები. იგი არც ჩვენ მიგვატოვებს (ფსალმ. 37:28).

 . . . როდესაც მათ ავიწროებენ

3. რატომ არ ოხრავდა ხალხი დავითის მეფობის დროს?

³ თავდაპირველად გავიხსენოთ, რა ვითარება იყო ისრაელში, სანამ იერობოამი გამეფდებოდა. იგავების 29:2-ში ნათქვამია: „როცა ბოროტები მმართველობენ, ხალხი ოხრავს“. ისრაელის მეფის დავითის მეფობის დროს ხალხი არ ყოფილა დაჩაგრული. მართალია, არც დავითი იყო სრულყოფილი, მაგრამ ღვთის ერთგულებას ინარჩუნებდა და მასზე იყო მინდობილი. სწორედ ამიტომ არ ოხრავდა ხალხი დავითის მეფობის დროს. იეჰოვამ ასეთი შეთანხმება დადო დავითთან: „მარადიულად განმტკიცდება შენი სახლი და შენი სამეფო, მარადიულად განმტკიცდება შენი ტახტი“ (2 სამ. 7:16).

4. სოლომონის მეფობის დროს რაზე იყო დამოკიდებული, ექნებოდა თუ არა კურთხევები ისრაელს?

⁴ დავითის ვაჟის, სოლომონის მეფობის დასაწყისში ისრაელში ისეთი მშვიდობა სუფევდა და ხალხი იმდენად კარგ პირობებში ცხოვრობდა, რომ მისი მმართველობა იესო ქრისტეს ათასწლიან მეფობას განასახიერებდა (ფსალმ. 72:1, 17). მაშინ ისრაელის 12 ტომიდან არავის ჰქონდა აჯანყების საბაბი. ღვთის კურთხევა სოლომონსა და მის ხალხს მანამდე ექნებოდათ, სანამ ღვთის მორჩილები იქნებოდნენ. იეჰოვამ სოლომონს უთხრა: „თუ ივლი ჩემი წესებით, აღასრულებ ჩემს სამართალს, დაიცავ ჩემს მცნებებს და მათ თანახმად ივლი, შეგისრულებ იმ სიტყვას, რაც დავითს, მამაშენს ვუთხარი ამ სახლზე, რომელსაც აშენებ. დავმკვიდრდები ისრაელის ძეებს შორის და არ მივატოვებ ჩემს ხალხს, ისრაელს“ (1 მეფ. 6:11—13).

5, 6. რა მოჰყვა სოლომონის ღალატს?

⁵ სიბერეში სოლომონმა უღალატა იეჰოვას და ცრუ ღმერთებს დაუწყო თაყვანისცემა (1 მეფ. 11:4—6). იგი არღვევდა იეჰოვას კანონებს და სულ უფრო და უფრო ჩაგრავდა ხალხს. ისრაელი იმდენად მძიმე მდგომარეობაში იყო, რომ სოლომონის სიკვდილის შემდეგ მის მემკვიდრეს, რობოამს თხოვნით მიმართეს, რომ მათთვის მდგომარეობა შეემსუბუქებინა (1 მეფ. 12:4). რა რეაქცია ჰქონდა იეჰოვას, როცა სოლომონმა უღალატა?

⁶ ბიბლიაში ნათქვამია: „განრისხდა იეჰოვა სოლომონზე, რადგან დაშორდა მისი გული . . . ისრაელის ღმერთს, რომელიც ორჯერ ეჩვენა“. იეჰოვამ სოლომონს უთხრა: „რადგან . . . არ შეასრულე ჩემი შეთანხმება და წესები, რაც დაგიწესე, გამოგგლეჯ სამეფოს და შენს მსახურს მივცემ“ (1 მეფ. 11:9—11).

7. როგორ იზრუნა იეჰოვამ თავის ერთგულ მსახურებზე მიუხედავად იმისა, რომ სოლომონმა დაკარგა ღვთის კეთილგანწყობა?

⁷ იეჰოვამ ახია წინასწარმეტყველს დაავალა, მეფედ ეცხო ის, ვინც ისრაელს ჩაგვრისგან გაათავისუფლებდა. ეს იყო იერობოამი, გამოცდილი მამაკაცი, რომელიც ერთ დროს სოლომონის სამეფო კარზე მსახურობდა. თუმცა იეჰოვას არ დაურღვევია დავითთან დადებული შეთანხმება სამეფოსთვის, მან დაუშვა, რომ ისრაელის 12 ტომი ორ ნაწილად გაყოფილიყო. 10 ტომზე იერობოამი იმეფებდა, ორი ტომი კი დავითის საგვარეულო ხაზის წარმომადგენელს, რობოამს დარჩებოდა (1 მეფ. 11:29—37; 12:16, 17, 21). იეჰოვამ იერობოამსაც იგივე უთხრა: „თუ დაიცავ ყველაფერს, რასაც გიბრძანებ, ჩემი გზით ივლი, სიმართლეს გააკეთებ ჩემს თვალში, დაიცავ ჩემს წესებსა და მცნებებს, როგორც ჩემი მსახური დავითი იცავდა, შენთან ვიქნები და მტკიცე სახლს აგიშენებ, როგორც დავითს ავუშენე, და შენ მოგცემ ისრაელს“ (1 მეფ. 11:38). იეჰოვამ თავისი ხალხის საკეთილდღეოდ იმოქმედა და ჩაგვრისგან გაათავისუფლა.

8. როგორ ავიწროებენ დღეს ღვთის ხალხს?

⁸ ჩაგვრა და უსამართლობა არც დღევანდელი ქვეყნიერებისთვის არის უცხო. „კაცი კაცზე მძლავრობს მისდა საზიანოდ“, — ნათქვამია ეკლესიასტეს 8:9-ში. ფულს დახარბებულ ბიზნესმენებსა და კორუმპირებულ პოლიტიკოსებს ხალხი უკიდურეს სიღარიბემდე მიჰყავთ. ხშირად სჩადიან უკანონობას ხელისუფლების წარმომადგენლები, ოლიგარქები თუ სასულიერო პირები. ამიტომ ღვთის ერთგული მსახურები მართალი ლოტის მსგავსად დღესაც „კანონის უგულებელმყოფელთა თავაშვებულობით [არიან] გაწამებული“ (2 პეტ. 2:7). გარდა ამისა, ხშირად ვხდებით ქედმაღალი პოლიტიკოსების სამიზნე იმის გამო, რომ ღვთის ნორმების თანახმად ვცხოვრობთ (2 ტიმ. 3:1—5, 12).

9. ა) რა გააკეთა იეჰოვამ თავისი ხალხის სახსნელად? ბ) რატომ უნდა ვიყოთ დარწმუნებულნი, რომ იესო ყოველთვის ღვთის ერთგული იქნება?

⁹ შეგვიძლია დარწმუნებულნი ვიყოთ, რომ იეჰოვა არასოდეს მიატოვებს თავის ერთგულებს! დაფიქრდით, რა გააკეთა მან კორუმპირებული მთავრობების შესაცვლელად. ღმერთმა დაამყარა ზეციერი სამეფო, რომლის მეფეც იესო ქრისტეა. თითქმის ასი წელია, რაც ეს სამეფო არსებობს. მალე ამ სამეფოს მეფე, იესო ქრისტე ღვთის სახელის მოშიშებს ჩაგვრისგან გაათავისუფლებს (წაიკითხეთ გამოცხადების 11:15—18). იესო სიკვდილამდე ღვთის ერთგული დარჩა. სოლომონისგან განსხვავებით, იგი არასოდეს გაუმტყუნებს იმედებს თავის ქვეშევრდომებს (ებრ. 7:26; 1 პეტ. 2:6).

10. ა) როგორ ვაჩვენოთ, რომ ვაფასებთ ღვთის სამეფოს? ბ) რაში უნდა ვიყოთ დარწმუნებული, როდესაც განსაცდელებს ვხვდებით?

¹⁰ ღვთის სამეფო რეალური ხელისუფლებაა, რომელიც ბოლოს მოუღებს ყოველგვარ ჩაგვრას. ჩვენ იეჰოვა ღმერთისა და მისი სამეფოს ერთგულები ვართ. იმედს ამ სამეფოზე ვამყარებთ, ‘უარვყოფთ ქვეყნიერების უღმერთოებას და კარგი საქმეების მოშურნენი ვართ’ (ტიტ. 2:12—14). ამავე დროს, ყველანაირად ვცდილობთ, რომ ამ ქვეყნიერებაში უმწიკვლონი დავრჩეთ (2 პეტ. 3:14). რა განსაცდელებსაც არ უნდა შევხვდეთ, იეჰოვა ყველაფერს გააკეთებს, რომ ჩვენს სულიერობას საფრთხე არ დაემუქროს (წაიკითხეთ ფსალმუნის 97:10). როგორც ფსალმუნის 116:15-შია ნათქვამი, „იეჰოვას ძალიან უმძიმს თავის ერთგულთა სიკვდილი“. იეჰოვასთვის მისი მსახურები ძალიან ძვირფასნი არიან და არასდროს დაუშვებს, რომ ისინი სატანამ გაანადგუროს.

 . . . როდესაც განდგომილები გავლენის მოხდენას ცდილობენ

11. როგორ განუდგა იერობოამი ღმერთს?

¹¹ იერობოამის მეფობის დროს ღვთის ხალხს შვებით უნდა ამოესუნთქა. მაგრამ მეფის გადაწყვეტილებამ ისინი სერიოზული განსაცდელის წინაშე დააყენა. ამ დროს მათი ერთგულება გამოიცადა. იერობოამი არ დასჯერდა პატივსა და დიდებას და ძალაუფლების განსამტკიცებლად სხვადასხვა გზის ძებნა დაიწყო. „თუ ივლის ეს ხალხი იერუსალიმში იეჰოვას სახლში მსხვერპლის შესაწირავად, თავიანთი ბატონის, რობოამისკენ, იუდას მეფისკენ გაუწევთ გული, მე მომკლავენ და იუდას მეფეს, რობოამს დაუბრუნდებიან“, — ფიქრობდა იერობოამი. ამიტომ მან თაყვანსაცემად ორი ოქროს ხბო ჩამოასხა და ამგვარად ჩაუყარა ახალ რელიგიას საფუძველი. „ერთი ბეთელში დადგა და მეორე — დანში. სცოდავდა ხალხი; დანშიც კი ჩადიოდნენ ხბოს თაყვანსაცემად. ააშენა მან მაღლობების სახლები და დანიშნა იქ მღვდლებად ჩვეულებრივი ხალხი; ისინი არ იყვნენ ლევის შთამომავლები“. იერობოამმა დღესასწაულიც კი დაუწესა „ისრაელის ძეებს“ და „შესაწირავი შესწირა სამსხვერპლოზე, რომ შესაწირავი აებოლებინა“ (1 მეფ. 12:26—33).

12. როგორ მოიქცნენ ჩრდილოეთ სამეფოში მცხოვრები ერთგული მსახურები, როდესაც იერობოამმა ხბოს თაყვანისმცემლობა დააწესა?

¹² როგორ მოიქცეოდნენ ღვთის ერთგული მსახურები, რომლებიც ისრაელის ჩრდილოეთ სამეფოში ცხოვრობდნენ? ლევიანებმა ერთგული წინაპრების მსგავსად დაუყოვნებლივ იმოქმედეს და დატოვეს ის ქალაქები, რომლებიც მათ ეკუთვნოდათ (გამ. 32:26—28; რიცხ. 35:6—8; კან. 33:8, 9). მათ თავიანთი ქონებაც დატოვეს და ოჯახებთან ერთად იუდაში გადავიდნენ, სადაც იეჰოვას თაყვანისცემაში ხელს არავინ შეუშლიდათ (2 მატ. 11:13, 14). ზოგი ისრაელი კი, რომლებიც იუდაში დროებით ცხოვრობდნენ, აღარ დაბრუნებულა ჩრდილოეთ სამეფოში (2 მატ. 10:17). იეჰოვამ იზრუნა იმაზე, რომ ვისაც მომავალი თაობებიდან სურვილი ექნებოდა, ჭეშმარიტი ღმერთისთვის ეცა თაყვანი, ჩრდილოეთ სამეფოდან იუდაში გადასულიყო (2 მატ. 15:9—15).

13. რა საფრთხეს უქმნიან დღეს ღვთის ხალხს ისინი, ვინც ღმერთს განუდგნენ?

¹³ ღვთის ხალხს დღესაც უქმნიან საფრთხეს ისინი, ვინც ღმერთს განუდგა. ზოგიერთი ქვეყნის მმართველებმა ახალი რელიგია შემოიღეს და ხალხს აიძულებენ, რომ ამ რელიგიის მიმდევრები გახდნენ. ქრისტიანული სამყაროს სამღვდელოება და ისინი, ვინც არ სცნობენ იეჰოვას უზენაესობას, ამტკიცებენ, რომ თავად არიან „სამეფო სამღვდელოების“ წარმომადგენლები. მაგრამ მხოლოდ ჭეშმარიტ ქრისტიანებს შორის არიან ღვთის სულით ცხებულები, რომლებიც „სამეფო სამღვდელოებას“ წარმოადგენენ (1 პეტ. 2:9; გამოცხ. 14:1—5).

14. როგორი დამოკიდებულება უნდა გვქონდეს განდგომილთა მიმართ?

¹⁴ დღესაც ღვთის ერთგული მსახურები ძვ. წ. X საუკუნეში მცხოვრებ ერთგულ ლევიანებს ჰბაძავენ და განდგომილთა გავლენაში არ ექცევიან. ცხებულები და მათი თანამსახური ქრისტიანები შორს იჭერენ თავს განდგომილებისგან (წაიკითხეთ რომაელების 16:17). მართალია, სახელმწიფოში დადგენილ კანონებს ვემორჩილებით, მაგრამ კონფლიქტებში არ ვიღებთ მონაწილეობას. ამით ღვთის სამეფოსადმი ერთგულებას ვამტკიცებთ (იოან. 18:36; რომ. 13:1—8). ჩვენ არავითარი საერთო არ გვაქვს მათთან, ვისაც ღვთის მსახურად მოაქვს თავი, სინამდვილეში კი თავიანთი საქმეებით ღმერთს შეურაცხყოფენ (ტიტ. 1:16).

15. რატომ უნდა ვუერთგულოთ „გონიერ მონას“?

¹⁵ დაფიქრდით აგრეთვე იმაზე, თუ რა გააკეთა იეჰოვამ იმისათვის, რომ გულწრფელი ადამიანები ბოროტი ქვეყნიერებიდან გამოეყვანა და, ასე ვთქვათ, სულიერ სამოთხეში დაესახლებინა (2 კორ. 12:1—4). ჩვენ მადლიერები ვართ ‘ერთგული და გონიერი მონისა, რომელიც ბატონმა დანიშნა, რომ დროულად მიეცა საზრდო მისი შინაურებისთვის’, და ვთანამშრომლობთ მათთან. ქრისტემ ‘მთელი თავისი ქონება ამ მონას ჩააბარა’ (მათ. 24:45—47). მაშინაც კი, თუ ბოლომდე არ გვესმის ერთგული მონის პოზიცია, ეს იმის საფუძველს არ გვაძლევს, რომ უარვყოთ მათი შეხედულება ან ისევ სატანის ქვეყნიერებაში დავბრუნდეთ. ნაცვლად ამისა, ერთგულებამ უნდა აღგვძრას, რომ თავმდაბლურად მოვიქცეთ და დაველოდოთ იეჰოვას, სანამ ის ნათელს მოჰფენს ამა თუ იმ საკითხს.

 . . . როდესაც ღვთის დავალებას ასრულებენ

16. რა დავალება მიიღო იუდაში მყოფმა წინასწარმეტყველმა?

¹⁶ იეჰოვამ ღალატისთვის იერობოამს განაჩენი გამოუტანა. მან ბეთელში მყოფ იერობოამთან თავისი წინასწარმეტყველი გაგზავნა იუდადან. როცა წინასწარმეტყველი მასთან მივიდა, იერობოამი სამსხვერპლოსთან იდგა შესაწირავის ასაბოლებლად. წინასწარმეტყველს იერობოამისთვის განაჩენი უნდა გაეცხადებინა. რა თქმა უნდა, ეს არ იქნებოდა ადვილი დავალება (1 მეფ. 13:1—3).

17. როგორ დაიცვა იეჰოვამ თავისი წინასწარმეტყველი?

¹⁷ იერობოამმა იეჰოვას განაჩენი რომ გაიგო, ძალიან განრისხდა. მან ხელი გაიწოდა ღვთის წინასწარმეტყველისკენ და ბრძანა: „შეიპყარით!“. მაგრამ სანამ მის ბრძანებას შეასრულებდნენ, იერობოამს „გაუხმა მისკენ გაწვდილი ხელი და უკან ვეღარ მიჰქონდა. დაიშალა სამსხვერპლო და გადაიყარა ქონნარევი ნაცარი სამსხვერპლოდან“. იერობოამი იძულებული გახდა, წინასწარმეტყველისთვის ეთხოვა, რომ მას გული მოელბო იეჰოვასთვის და ელოცა, რომ მეფეს ხელი მორჩენოდა. წინასწარმეტყველმაც შეუსრულა თხოვნა და იერობოამს ხელი მოურჩა. ასე დაიცვა იეჰოვამ თავისი წინასწარმეტყველი (1 მეფ. 13:4—6).

18. როგორ გვიცავს იეჰოვა, როცა უშიშრად ვასრულებთ წმინდა მსახურებას?

¹⁸ სამეფოს შესახებ ქადაგებისას დროდადრო ხალხი არაკეთილგანწყობით გვხვდება, ზოგჯერ შეურაცხყოფასაც კი გვაყენებენ (მათ. 24:14; 28:19, 20). ამან ენთუზიაზმი არ უნდა გაგვინელოს. იერობოამთან გაგზავნილი წინასწარმეტყველისa მსგავსად, ჩვენც ‘გვერგო წილად პატივი, რომ უშიშრად შევასრულოთ იეჰოვასთვის წმინდა მსახურება’ (ლუკ. 1:74, 75). თუმცა არ ველით, რომ იეჰოვა სასწაულს მოახდენს, ის მაინც დაგვიცავს თავისი წმინდა სულისა და ანგელოზების მეშვეობით (წაიკითხეთ იოანეს 14:15—17; გამოცხადების 14:6). იეჰოვა არასოდეს მიატოვებს მათ, ვინც უშიშრად განაგრძობს მისი სიტყვის ქადაგებას (ფილ. 1:14, 28).

იეჰოვა დაიცავს თავის ერთგულებს

19, 20. ა) რა გვარწმუნებს, რომ იეჰოვა არასოდეს მიგვატოვებს? ბ) რა იქნება განხილული მომდევნო სტატიაში?

¹⁹ იეჰოვა ერთგული ღმერთია (გამოცხ. 15:4; 16:5). ის „ერთგულია ყველა თავის საქმეში“ (ფსალმ. 145:17). ბიბლია გვარწმუნებს: იეჰოვა „თავის ერთგულთა გზას დაიფარავს“ (იგავ. 2:8). როდესაც განსაცდელებს ვხვდებით ან განდგომილები ჩვენზე გავლენის მოხდენას ცდილობენ, ან როდესაც არ არის ადვილი გასაკეთებელი ის, რაც იეჰოვამ დაგვავალა, შეგვიძლია დარწმუნებული ვიყოთ, რომ თუ ერთგულები დავრჩებით, იეჰოვა ხელმძღვანელობასა და მხარდაჭერას არ მოგვაკლებს.

²⁰ დავუსვათ საკუთარ თავს ასეთი კითხვები: რა დამეხმარება, რომ ნებისმიერი განსაცდელის მიუხედავად, იეჰოვას ერთგული დავრჩე? ანუ რა არის საჭირო იმისთვის, რომ ბოლომდე შევინარჩუნო ღვთის ერთგულება?

[სქოლიო]

შეინარჩუნეთ ერთგულება „მთლიანი გულით“

„ვივლი შენი ჭეშმარიტებით. მთლიანი გული მომეცი, რომ მეშინოდეს შენი სახელის“ (ფსალმ. 86:11).

1, 2. ა) ფსალმუნის 86:2, 11-ის თანახმად, რა დაგვეხმარება, რომ განსაცდელებისა თუ ცდუნებების მიუხედავად, იეჰოვას ერთგულები დავრჩეთ? ბ) იეჰოვას რომ არ ვუღალატოთ, რატომ უნდა მოვემზადოთ დღესვე?

რატომ არის, რომ ზოგიერთი ქრისტიანი დაპატიმრებისა თუ დევნის მიუხედავად წლების მანძილზე ინარჩუნებს ერთგულებას, მაგრამ მატერიალიზმის მახეში ებმება? ეს პრობლემა სათავეს ადამიანის გულიდან იღებს, რომელიც ბიბლიური გაგებით პიროვნების შინაგან სამყაროს ნიშნავს. 86-ე ფსალმუნი ერთგულებას „მთლიან გულს“ ანუ გაუყოფელ გულს უკავშირებს. „დაიფარე ჩემი სული, რადგან ერთგული ვარ. შენა ხარ ჩემი ღმერთი, იხსენი შენი მსახური, რომელიც შენზეა მონდობილი, — ლოცულობდა ფსალმუნმომღერალი დავითი. — მასწავლე შენი გზა, იეჰოვა. ვივლი შენი ჭეშმარიტებით. მთლიანი გული მომეცი, რომ მეშინოდეს შენი სახელის“ (ფსალმ. 86:2, 11).

² თუ მთელი გულით არ ვართ იეჰოვაზე მინდობილნი, საზრუნავმა ან რაღაცის სიყვარულმა შეიძლება ადვილად ჩამოგვაშოროს მას. თუ გულისთქმას ავყვებით, ეს იგივე იქნება, რომ დანაღმულ გზაზე გავიაროთ. შეიძლება მძიმე განსაცდელების დროს იეჰოვასთვის არ გვიღალატია, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ სატანის მახეში არასოდეს გავებმებით. ამიტომ დღესვე უნდა მოვემზადოთ იმისათვის, რომ არ ვუღალატოთ იეჰოვას, როდესაც განსაცდელისა თუ ცდუნების წინაშე დავდგებით. „ყველაზე მეტად გულს გაუფრთხილდი“, — ამბობს ბიბლია (იგავ. 4:23). გავიხსენოთ ის წინასწარმეტყველი, რომელიც იეჰოვამ იუდადან ისრაელის მეფე იერობოამთან გაგზავნა და ვნახოთ, რა შეიძლება ვისწავლოთ იქიდან, რაც მას შეემთხვა.

„ძღვენს მოგართმევ“

3. რა რეაქცია ჰქონდა იერობოამს, როდესაც ღვთის წინასწარმეტყველმა შემაძრწუნებელი ცნობა გადასცა?

³ მას შემდეგ, რაც მეფე იერობოამმა ისრაელის ათტომიან სამეფოში ხბოს თაყვანისცემა შემოიღო, ღვთის კაცმა მას შემაძრწუნებელი ცნობა გადასცა. განრისხებულმა მეფემ ბრძანა, რომ მაცნე შეეპყროთ, მაგრამ იეჰოვამ დაიცვა თავისი მსახური. მეფეს წინასწარმეტყველისკენ გაწვდილი ხელი მაშინვე გაუხმა, სამსხვერპლო კი, რომელზეც მსხვერპლს სწირავდნენ კერპს, დაიშალა. მოულოდნელად იერობოამი შიშმა შეიპყრო. იგი ღვთის კაცს შეევედრა: „გული მოულბე იეჰოვას, შენს ღმერთს, და ილოცე ჩემთვის, რომ ხელი მომირჩეს“. წინასწარმეტყველმაც ილოცა და მეფეს ხელი მოურჩა (1 მეფ. 13:1—6).

4. ა) რა შემთხვევაში შეიძლება ყოფილიყო მეფის წინადადება საცდური ღვთის კაცისათვის? ბ) როგორ მოიქცა ღვთის კაცი?

⁴ იერობოამმა ჭეშმარიტი ღვთის კაცს უთხრა: „წამოდი ჩემთან სახლში და დანაყრდი, ძღვენსაც მოგართმევ“ (1 მეფ. 13:7). როგორ უნდა მოქცეულიყო წინასწარმეტყველი? უნდა გაჰყოლოდა მეფეს მას შემდეგ, რაც ღვთის განაჩენი გადასცა? (ფსალმ. 119:113). თუ უარი უნდა ეთქვა, მიუხედავად იმისა, რომ მეფე გონს მოეგო? რასაკვირველია, მეფეს არ გაუჭირდებოდა, რომ ღვთის კაცისთვის ძვირფასი საჩუქრები მიეცა. თუ ამ წინასწარმეტყველს მეტის მოხვეჭის სურვილი ექნებოდა, მეფის შეთავაზება მისთვის დიდი ცდუნება იქნებოდა. იეჰოვას ის გაფრთხილებული ჰყავდა, რომ ‘არც პური ეჭამა, არც წყალი დაელია და არც იმ გზით დაბრუნებულიყო, რომლითაც მივიდა’. ამიტომ წინასწარმეტყველმა დაუყოვნებლივ უთხრა მეფეს: „ნახევარი სახლიც რომ მომცე, არ წამოვალ შენთან, არც პურს შევჭამ აქ და არც წყალს დავლევ“. ამის შემდეგ ღვთის კაცი ბეთელიდან სხვა გზით წავიდა (1 მეფ. 13:8—10). როგორც დავინახეთ, ეს წინასწარმეტყველი დაემორჩილა იეჰოვას მითითებას. რას ვსწავლობთ ამ მაგალითიდან? (რომ. 15:4).

„დაკმაყოფილდით“

5. რა შემთხვევაში შეიძლება მოვიტყუოთ თავი?

⁵ თუ ვიფიქრებთ, რომ მატერიალიზმი ჩვენს ერთგულებას ვერ გამოსცდის, თავს მოვიტყუებთ. ხომ არ გვეპარება ეჭვი იმაში, რომ იეჰოვა დაპირებისამებრ უზრუნველგვყოფს ყველაფრით, რაც გვჭირდება? (მათ. 6:33; ებრ. 13:5). ხომ არ ვისწრაფით იმისკენ, რომ ნებისმიერ ფასად მივიღოთ ის, რაზეც ხელი არ მიგვიწვდება, თუ ვკმაყოფილდებით იმით, რაც გვაქვს? (წაიკითხეთ ფილიპელების 4:11—13). ხომ არა გვაქვს იმის ცდუნება, რომ თეოკრატიული საქმეების ხარჯზე ავისრულოთ გულის წადილი? ვანიჭებთ თუ არა უმთავრეს მნიშვნელობას იეჰოვას მსახურებას? ეს დამოკიდებულია იმაზე, ვემსახურებით თუ არა ღმერთს მთელი გულით. მოციქულმა პავლემ დაწერა: „დიდი მონახვეჭი ის არის, რომ იყო ღვთისადმი ერთგული და იმით კმაყოფილი, რაც გაქვს. ქვეყნიერებაში არც არაფერი მოგვიტანია და ვერც ვერაფერს წავიღებთ. ასე რომ, თუ გვაქვს საჭმელი, ტანსაცმელი და თავშესაფარი, ამით დავკმაყოფილდეთ“ (1 ტიმ. 6:6—8).

6. როგორი შემოთავაზება შეიძლება მივიღოთ და რა დაგვეხმარება სწორი არჩევანის გაკეთებაში?

⁶ მაგალითად, დამსაქმებელი შეიძლება დაგვპირდეს, რომ დაგვაწინაურებს და უფრო მეტს გადაგვიხდის. ან შეიძლება ისეთ ქალაქში ან ქვეყანაში გადასვლის შესაძლებლობა მოგვეცეს, სადაც მეტი შემოსავალი გვექნება. ერთი შეხედვით, ეს შეიძლება იეჰოვას კურთხევად ჩავთვალოთ. მაგრამ, ვიდრე გადაწყვეტილებას მივიღებთ, ჯერ საკუთარი მოტივები უნდა შევამოწმოთ. პირველ რიგში უნდა დავფიქრდეთ შემდეგ კითხვაზე: თუ ამ გადაწყვეტილებას მივიღებ, ხომ არ იმოქმედებს ეს იეჰოვასთან ჩემს ურთიერთობაზე?

7. რატომ უნდა ჩავკლათ ჩვენში მეტის მოხვეჭის სურვილი?

⁷ სატანის ქვეყნიერება სულ უფრო და უფრო უბიძგებს ადამიანს მატერიალიზმისკენ (წაიკითხეთ 1 იოანეს 2:15, 16). სატანა ცდილობს, რომ გახრწნას ჩვენი გულები. ამიტომ უნდა შევამოწმოთ გულის მოტივები და თუ აღმოვაჩენთ, რომ მეტის მოხვეჭის სურვილი გვაქვს, ჩავკლათ ეს სურვილი (გამოცხ. 3:15—17). იესომ უარით გაისტუმრა სატანა, როდესაც მან მსოფლიოს ყველა სამეფო შესთავაზა (მათ. 4:8—10). ქრისტემ ასეთი გაფრთხილება მოგვცა: „იფხიზლეთ და თავი დაიცავით ყველანაირი სიხარბისგან, რადგან ადამიანს უხვადაც რომ ჰქონდეს ყველაფერი, მისი სიცოცხლე მის ქონებაზე არ არის დამოკიდებული“ (ლუკ. 12:15). თუ გვინდა, რომ იეჰოვას ერთგულები დავრჩეთ, მას უნდა მივენდოთ და არა საკუთარ თავს.

მოხუცმა წინასწარმეტყველმა „მოატყუა იგი“

8. როგორ გამოიცადა ღვთის წინასწარმეტყველის ერთგულება?

⁸ ყველაფერი კარგად დამთავრდებოდა, ღვთის წინასწარმეტყველს გზა რომ გაეგრძელებინა. მაგრამ ის კიდევ ერთი ცდუნების წინაშე აღმოჩნდა. აი რა არის მოთხრობილი ბიბლიაში: „ერთი მოხუცი წინასწარმეტყველი ცხოვრობდა ბეთელში, მოვიდნენ მისი ვაჟები და უამბეს“, რაც იმ დღეს მოხდა. ეს რომ გაიგო, მოხუცმა წინასწარმეტყველმა თავის ვაჟებს ვირი შეაკაზმვინა, რომ ღვთის წინასწარმეტყველს დასწეოდა. მან მალე იპოვა ეს წინასწარმეტყველი, რომელიც ხის ძირას იჯდა, მივიდა მასთან და უთხრა: „წამოდი ჩემთან სახლში და ჭამე პური“. ღვთის წინასწარმეტყველი არ დათანხმდა, რაზეც მოხუცმა უთხრა: „მეც შენნაირი წინასწარმეტყველი ვარ; ანგელოზმა იეჰოვას სიტყვა მითხრა, წამოიყვანე შენს სახლში, რომ პური ჭამოს და წყალი დალიოსო“. როგორც ბიბლიაში წერია, მოხუცმა წინასწარმეტყველმა „მოატყუა იგი“ (1 მეფ. 13:11—18).

9. რას ამბობს ბიბლია მზაკვარი ადამიანის შესახებ, და რატომ არის ასეთ ადამიანთან ურთიერთობა სახიფათო?

⁹ ჩვენ არ ვიცით, რა ამოძრავებდა მოხუც წინასწარმეტყველს, მაგრამ ფაქტია, რომ იცრუა. შეიძლება ის ერთ დროს ერთგულად ემსახურებოდა იეჰოვას, მაგრამ ამჯერად მზაკვრულად მოიქცა. ასეთ საქციელს ბიბლია მკაცრად განსჯის (წაიკითხეთ იგავების 3:32). ასეთი მზაკვარი ადამიანები არა მარტო საკუთარ თავს ვნებენ, არამედ სხვებსაც.

„ის დაბრუნდა“ მოხუც კაცთან ერთად

10. როგორ მოიქცა ღვთის წინასწარმეტყველი და რა მოჰყვა ამას?

¹⁰ იუდადან ჩასულ წინასწარმეტყველს უნდა განეჭვრიტა, თუ რა მახეს უგებდა მოხუცი წინასწარმეტყველი. ის ჯერ უნდა დაფიქრებულიყო: თუ იეჰოვას ჩემთვის უნდოდა მითითებების მოცემა, რატომ გაუგზავნიდა ანგელოზს სხვა წინასწარმეტყველს? მას უნდა ეკითხა იეჰოვასთვის, სიმართლეს ეუბნებოდა თუ არა მოხუცი წინასწარმეტყველი. მაგრამ ბიბლიაში არ წერია, რომ იგი ასე მოიქცა. პირიქით, როგორც ვკითხულობთ, „ის დაბრუნდა მასთან [მოხუც კაცთან] ერთად, რომ პური ეჭამა მის სახლში და წყალი დაელია“. იეჰოვას ეს არ მოეწონა. მოტყუებული წინასწარმეტყველი იუდაში რომ ბრუნდებოდა, გზად ლომს გადაეყარა, რომელმაც მოკლა ის. ასე ტრაგიკულად დაასრულა სიცოცხლე წინასწარმეტყველმა (1 მეფ. 13:19—25)a.

11. რა მაგალითი მოგვცა ახიამ?

¹¹ სულ სხვაგვარად მოიქცა წინასწარმეტყველი ახია, რომელმაც იერობოამი სცხო მეფედ. ის ბოლომდე ღვთის ერთგული დარჩა. ერთხელ, როდესაც იერობოამს ვაჟი ავად გაუხდა, თავისი ცოლი მოხუცებულ და უსინათლო ახიასთან გაგზავნა, რათა გაეგო გადარჩებოდა თუ არა ბავშვი. ახიას არ შეშინებია, პირდაპირ უთხრა იერობოამის ცოლს, რომ ვაჟი მოუკვდებოდათ (1 მეფ. 14:1—18). ერთგულებისთვის ახია უხვად აკურთხა იეჰოვამ. ერთ-ერთი კურთხევა ის იყო, რომ მისი ხელნაწერები ეზრამ თავისი წიგნისთვის გამოიყენა, რომელიც ღვთის შთაგონებით დაწერა (2 მატ. 9:29).

12—14. ა) რას ვსწავლობთ იქიდან, რაც ღვთის წინასწარმეტყველს შეემთხვა? ბ) მოიყვანეთ პირობითი სიტუაციები, თუ რამდენად მნიშვნელოვანია ქრისტიანისთვის იმ რჩევაზე დაფიქრება, რომელსაც უხუცესი ბიბლიიდან აძლევს.

¹² ბიბლიაში არც ის წერია, რატომ არ დაეკითხა იუდადან ჩასული წინასწარმეტყველი იეჰოვას, ვიდრე მოხუც წინასწარმეტყველს გაჰყვებოდა. იქნებ იმიტომ გაჰყვა, რომ მოხუცმა ისეთი რამ უთხრა, რაც მის ყურს ეამა? რას ვსწავლობთ აქედან? ჩვენი მხრიდან ყველაზე სწორი მოქმედება იეჰოვას მოთხოვნების შესრულება იქნება, და რადაც არ უნდა დაგვიჯდეს, ეს უნდა გავაკეთოთ.

¹³ ზოგი ისე იგებს რჩევას, როგორც თვითონ უნდა. დავუშვათ, ძმას შესთავაზეს სამსახური. თუ დათანხმდება, ოჯახსა და თეოკრატიულ საქმეებს იმდენ დროს ვეღარ დაუთმობს, რამდენსაც ადრე უთმობდა. იგი რჩევისთვის უხუცესს მიმართავს. უხუცესმა საუბარი შეიძლება იმით დაიწყოს, რომ მის მაგივრად ვერ მიიღებს გადაწყვეტილებას და ვერ ეტყვის, როგორ არჩინოს ოჯახი. შემდეგ უხუცესი მასთან ერთად მსჯელობს, თუ რა საშიშროება შეიძლება ახლდეს თან ამ წინადადების მიღებას. მხოლოდ იმაზე გაამახვილებს ეს ძმა ყურადღებას, რაც უხუცესმა თავიდან უთხრა, თუ ყველაფერს გაანალიზებს, რაზეც იმსჯელეს? ცხადია, ძმამ ისეთი გადაწყვეტილება უნდა მიიღოს, რაც სულიერად არ დააზარალებს.

¹⁴ მოვიყვანოთ კიდევ ერთი პირობითი სიტუაცია. დავუშვათ, დას გაყრა უნდა ქმართან, რომელიც არ არის იეჰოვას მოწმე, და უხუცესს რჩევას ეკითხება. უხუცესი, რაღა თქმა უნდა, ჯერ აუხსნის, რომ ეს პირადად მისი გადასაწყვეტია, შემდეგ კი ბიბლიიდან დაანახვებს, რა იქნება სწორი (1 კორ. 7:10—16). დაფიქრდება ეს და უხუცესის სიტყვებზე, თუ მაინც თავის აზრზე დარჩება? გონივრული იქნება, თუ გადაწყვეტილების მიღებამდე ილოცებს და ბიბლიურ რჩევას გაითვალისწინებს.

იყავით მოკრძალებულნი

15. რას ვსწავლობთ ღვთის წინასწარმეტყველის შემთხვევიდან?

¹⁵ კიდევ რას ვსწავლობთ იქიდან, რაც ღვთის წინასწარმეტყველს შეემთხვა? იგავების 3:5-ში ვკითხულობთ: „მიენდე იეჰოვას მთელი გულით და საკუთარ გონებას ნუ დაეყრდნობი“. ნაცვლად იმისა, რომ კვლავაც იეჰოვას მინდობოდა, ეს წინასწარმეტყველი საკუთარ გონებას დაენდო. მან გაიფუჭა იეჰოვასთან ურთიერთობა და დაშვებული შეცდომა სიცოცხლის ფასად დაუჯდა. როგორც ვხედავთ, უაღრესად მნიშვნელოვანია, რომ იეჰოვას მოკრძალებულად და ერთგულად ვემსახუროთ!

16, 17. რა დაგვეხმარება, რომ იეჰოვას ერთგულები დავრჩეთ?

¹⁶ გულისთქმამ შეიძლება კაცი ადვილად შეაცდინოს. „გული ყველაზე ვერაგი და უმართავია. ვინ შეიცნობს მას?“ — წერია ბიბლიაში (იერ. 17:9). იეჰოვას ერთგულები რომ დავრჩეთ, ყოველმხრივ უნდა ვეცადოთ, რომ ‘მოვიშოროთ ძველი პიროვნება’, რომლისთვისაც დამახასიათებელია კადნიერება და თავდაჯერებულობა, და ‘შევიმოსოთ ახალი პიროვნება, რომელიც შექმნილია ღვთის ნების თანახმად ჭეშმარიტი სიმართლითა და ერთგულებით’ (წაიკითხეთ ეფესოელების 4:22—24).

¹⁷ როგორც იგავების 11:2-ში წერია, „სიბრძნე . . . მოკრძალებულებთანაა“. თუ იეჰოვას მივენდობით და, ამავე დროს, მოკრძალებულები ვიქნებით, არ დავუშვებთ ისეთ შეცდომებს, რომელიც ძვირად დაგვიჯდება. მაგალითად, გულგატეხილობამ შეიძლება საღად განსჯის უნარი დაგვაკარგვინოს (იგავ. 24:10). შეიძლება დავიღალოთ ამა თუ იმ ფორმის წმინდა მსახურებით და ვიფიქროთ, რომ წლების მანძილზე ისედაც ბევრი საქმე გვაქვს გაკეთებული და ახლა სხვების ჯერია. შესაძლოა „ნორმალური“ ცხოვრება მოვინდომოთ. როგორც არ უნდა იყოს, თუ ‘ძალ-ღონეს არ დავიშურებთ’ და ვეცდებით, რომ ‘ყოველთვის ბევრი ვიშრომოთ უფლის საქმეში’, ჩვენი გულები დაცული იქნება (ლუკ. 13:24; 1 კორ. 15:58).

18. როგორ უნდა მოვიქცეთ, თუ არ ვიცით, რა გადაწყვეტილება მივიღოთ?

¹⁸ შეიძლება რთული გადაწყვეტილება გვაქვს მისაღები, მაგრამ ზუსტად არ ვიცით, როგორი ნაბიჯის გადადგმა იქნებოდა გონივრული. საკუთარ თავზე ხომ არ ვიქნებით ამ დროს დაიმედებულნი? ყველაზე გონივრული ის იქნება, თუ დახმარებისთვის იეჰოვას მივმართავთ. იაკობის 1:5-ში ჩაწერილია: „თუ რომელიმე თქვენგანს სიბრძნე აკლია, გამუდმებით სთხოვოს ღმერთს, რომელიც ყველას უხვად და დაუყვედრებლად აძლევს“. ჩვენი ზეციერი მამა მოგვცემს წმინდა სულს, რომ სწორი გადაწყვეტილებები მივიღოთ (წაიკითხეთ ლუკას 11:9, 13).

ბოლომდე შეინარჩუნეთ ერთგულება

19, 20. რა უნდა იყოს ჩვენი მიზანი?

¹⁹ მას შემდეგ, რაც სოლომონმა ცრუთაყვანისმცემლობას მიჰყო ხელი, ღვთის მსახურთა ერთგულება გამოიცადა. მართალია, ბევრმა უღალატა იეჰოვას, მაგრამ ერთგულებაც ბევრმა შეინარჩუნა.

²⁰ გადაწყვეტილების მიღება თუ არჩევანის გაკეთება ყოველდღიურად გვიწევს. ამ დროს იცდება ჩვენი ერთგულება. ამიტომ, ყოველთვის ვუერთგულოთ იეჰოვას და დარწმუნებულები ვიყოთ, რომ თუ „მთლიანი გულით“ ვემსახურებით, კურთხევებს არ მოგვაკლებს (2 სამ. 22:26).

[სქოლიო]