იესოს მსახურების დასაწყისი

(ლუკ. 1:1—9:62)

იოანე ნათლისმცემლისა და იესოს დაბადების შესახებ დეტალების გადმოცემის შემდეგ ლუკა მოგვითხრობს, თუ როგორ იწყებს მსახურებას იოანე ტიბერიუს კეისრის მმართველობის მე-15 წელს, ანუ ახ. წ. 29 წლის გაზაფხულზე (ლუკ. 3:1, 2). იმავე წლის შემოდგომაზე იოანე იესოს ნათლავს (ლუკ. 3:21, 22). ახ. წ. 30 წლისთვის ‘იესო გალილეაში ბრუნდება და სინაგოგებში იწყებს სწავლებას’ (ლუკ. 4:14, 15).

იესო ქადაგებას გალილეიდან იწყებს. ის ხალხს ეუბნება: „სხვა ქალაქებსაც უნდა ვაუწყო სასიხარულო ცნობა ღვთის სამეფოს შესახებ“ (ლუკ. 4:43). მას თან მიჰყავს მეთევზე სიმონი და სხვები. იესო სიმონ-პეტრეს ეუბნება: „ამიერიდან ცოცხალ ადამიანებს დაიჭერ“ (ლუკ. 5:1—11; მათ. 4:18, 19). გალილეაში საქადაგოდ მეორედ ჩასვლისას იესოს თან 12 მოციქულიც ახლავს (ლუკ. 8:1). მესამე მოგზაურობის დროს ის 12-ს გზავნის, რათა „იქადაგონ ღვთის სამეფოს შესახებ და ხალხი განკურნონ“ (ლუკ. 9:1, 2).

იესოს მსახურების ბოლო წელი

(ლუკა 10:1—24:53)

იესო წინასწარ გზავნის სამოცდაათს იუდეის ქალაქებსა და სხვადასხვა ადგილებში (ლუკ. 10:1). ის „ქალაქიდან ქალაქში და სოფლიდან სოფელში“ დადის და ასწავლის (ლუკ. 13:22).

ახ. წ. 33 წლის ორმოცდამეათე დღის დღესასწაულამდე ხუთი დღით ადრე ჩოჩორზე ამხედრებული იესო იერუსალიმში შედის. დადგა მოწაფეებისთვის ნათქვამი მისი წინასწარმეტყველური სიტყვების შესრულების ჟამი: „კაცის ძემ მრავალი ტანჯვა უნდა გამოიაროს, უარყოფილი იყოს უხუცესებისგან, უფროსი მღვდლებისა და მწიგნობრებისგან, უნდა მოკლან და მესამე დღეს აღდგეს“ (ლუკ. 9:22, 44).