ახ. წ. 47 წელს ბარნაბასა და სავლეს მისიონერული მსახურება დაევალათ. მათ თან წაიყვანეს მარკოზი, მაგრამ ჩვენთვის უცნობი მიზეზის გამო მარკოზმა მიატოვა ისინი და სახლში, იერუსალიმში დაბრუნდა. ამის გამო სავლე, რომელიც მოგვიანებით ცნობილი გახდა თავისი რომაული სახელით, პავლეთი, ძალიან გაბრაზდა და მარკოზს ეს საქციელი სერიოზულ შეცდომად ჩაუთვალა (საქმეები 13:1—3, 9, 13).

მისიონერული მოგზაურობიდან დაბრუნებულმა პავლემ და ბარნაბამ ძმებს თავიანთი წარმატებების შესახებ უამბეს (საქმეები 14:24—28). რამდენიმე თვის შემდეგ მათ გადაწყვიტეს, რომ კვლავ გამგზავრებულიყვნენ და მოენახულებინათ ის ახალმოქცეული მოწაფეები, რომლებსაც უქადაგეს. ბარნაბას სურდა, რომ თან წაეყვანა მარკოზი, მაგრამ იცი, რას ფიქრობდა ამაზე პავლე?~ ის „შეუფერებლად მიიჩნევდა მის წაყვანას“ იმის გამო, რომ ადრე მარკოზმა მიატოვა ისინი და სახლში დაბრუნდა.

მოგვიანებით, როცა პავლე რომში იყო დაპატიმრებული, მან დადებითად მოიხსენია მარკოზი მისი ერთგული მხარდაჭერისთვის (კოლოსელები 4:10, 11). გარდა ამისა, როდესაც პავლე კიდევ ერთხელ დააპატიმრეს რომში, მან მისწერა ტიმოთეს, რომ თან წამოეყვანა მარკოზი, რადგან ის ‘მსახურებაში დასჭირდებოდა’ (2 ტიმოთე 4:11). მარკოზს მართლაც რომ დიდი პატივი ხვდა წილად ცხოვრებაში, რადგან არ შეუწყვეტია მსახურება!