10. როგორ არიან ‘ქრისტეს სისხლის მოზიარენი’ ის ადამიანები, რომლებიც გახსენების საღამოზე ღვინოს იღებენ?

¹⁰ ღვინოსთან დაკავშირებით, რომელსაც ცხებული ქრისტიანები გახსენების საღამოზე იღებენ, პავლე წერდა: „განა კურთხევის სასმისი, რომელსაც ვაკურთხებთ, იმას არ ნიშნავს, რომ ქრისტეს სისხლს ვეზიარებით?“ (1 კორინთელები 10:16). როგორ ‘ეზიარებიან ქრისტეს სისხლს’ ის ადამიანები, რომლებიც გახსენების საღამოზე ღვინოს იღებენ? ისინი, რა თქმა უნდა, მონაწილეობას არ იღებენ გამომსყიდველური მსხვერპლის გაღებაში, რადგან მათ თავად სჭირდებათ გამოსყიდვა. ამ ადამიანებს სწამთ იესოს მიერ დაღვრილი სისხლის გამომსყიდველური ძალის, რის გამოც მიეტევებათ ცოდვები და ზეცაში საცხოვრებლად არჩეულ მართლებად ცხადდებიან (რომაელები 5:8, 9; ტიტე 3:4—7). იესოს მიერ დაღვრილი სისხლის საშუალებით მისი 144 000 თანამმართველი „განიწმინდა“, გამოიყო და გასუფთავდა ცოდვისაგან, რათა ‘წმინდები’ იყვნენ (ებრაელები 10:29; დანიელი 7:18, 27; ეფესოელები 2:19). მართლაც, ქრისტეს მიერ დაღვრილი სისხლით ხდება ადამიანების ‘ყიდვა’ „ღვთისთვის ყოველი ტომიდან, ენიდან, ხალხიდან და ერიდან. . . ღვთის სამეფოდ და მღვდლებად“, რათა ისინი „დედამიწის მმართველები“ იყვნენ (გამოცხადება 5:9, 10).

11. რას ცხადყოფენ ცხებულები უფლის საღამოზე ღვინის მიღებით?

¹¹ თავისი სიკვდილის გახსენების საღამოს დაფუძნებისას იესომ სასმისით ღვინო გადასცა ერთგულ მოციქულებს და უთხრა: «ყველამ შესვით, რადგან ეს ჩემს სისხლს ნიშნავს, „შეთანხმების სისხლს“, რომელიც მრავალთათვის უნდა დაიღვაროს ცოდვების მისატევებლად» (მათე 26:27, 28). როგორც მოზვერთა და ვაცთა სისხლით შევიდა ძალაში ღმერთსა და ისრაელებს შორის კანონის საფუძველზე დადებული შეთანხმება, ისე იესოს სისხლით ახ. წ. 33 წლის ორმოცდამეათე დღის დღესასწაულიდან ამოქმედდა იეჰოვას მიერ სულიერ ისრაელთან დადებული ახალი შეთანხმება (გამოსვლა 24:5—8; ლუკა 22:20; ებრაელები 9:14, 15). ღვინის დალევით, რომელიც „შეთანხმების სისხლის“ სიმბოლოა, ცხებულები ცხადყოფენ, რომ ახალი შეთანხმების ერთ-ერთი მხარის წარმომადგენლები არიან და მისგან სარგებლობას იღებენ.

12. რა გაგებით არიან ცხებულები მონათლულნი ქრისტეს სიკვდილში?

¹² ცხებულებს ეს კიდევ ერთ რამეს შეახსენებს. იესომ თავის ერთგულ მოწაფეებს უთხრა: „იმ სასმისს, რომელსაც მე ვსვამ, თქვენც შესვამთ და იმ ნათლობით, რომლითაც მე ვინათლები, თქვენც მოინათლებით“ (მარკოზი 10:38, 39). მოგვიანებით მოციქული პავლე ქრისტიანებზე ლაპარაკობდა როგორც ‘ქრისტეს სიკვდილში მონათლულებზე’ (რომაელები 6:3). ცხებულები მსხვერპლად იღებენ საკუთარ ცხოვრებას. მათი სიკვდილი მსხვერპლია იმ გაგებით, რომ ისინი თმობენ დედამიწაზე მარადიულ ცხოვრებასთან დაკავშირებულ ნებისმიერ პერსპექტივას. ქრისტეს სიკვდილში ამ ცხებულ ქრისტიანთა მონათვლა მაშინ მთავრდება, როდესაც ერთგულ ქრისტიანად სიკვდილის შემდეგ სულიერ ქმნილებებად მკვდრეთით აღდგებიან, რათა ზეცაში ‘ქრისტესთან ერთად იმეფონ’ (2 ტიმოთე 2:10—12; რომაელები 6:5; 1 კორინთელები 15:42—44, 50).

14. პურისა და ღვინის მიღებით როგორ მტკიცდებიან ცხებულები სულიერად?

¹⁴ შედარებით მცირერიცხოვან ქრისტიანთა საბოლოო დაბეჭდვა, რომლებმაც ქრისტესთან ერთად ზეცაში უნდა იმეფონ, დასასრულს უახლოვდება. მსხვერპლად გაღებული მიწიერი ცხოვრების დასრულებამდე გახსენების საღამოზე სიმბოლოების მიღებით ცხებულები სულიერად მტკიცდებიან. როგორც ქრისტეს სხეულის წევრები, ისინი თავიანთ ცხებულ ძმებსა და დებთან ერთიანობას გრძნობენ. სიმბოლური მნიშვნელობის მქონე პურისა და ღვინის მიღება მათ შეახსენებს თავიანთ პასუხისმგებლობას, სიკვდილამდე ერთგულნი დარჩნენ (2 პეტრე 1:10, 11).

[ჩარჩო 23 გვერდზე]

„ქრისტეს სხეული“

1 კორინთელების 10:16, 17-ში, სადაც საუბარია ქრისტეს ცხებული ძმებისთვის პურის მნიშვნელობაზე, პავლე განსაკუთრებული სახით მოიხსენიებს „სხეულს“. მან თქვა: „განა პური, რომელსაც ვამტვრევთ, იმას არ ნიშნავს, რომ ქრისტეს სხეულს ვეზიარებით? პური ერთია და რადგან ერთ პურსა ვჭამთ, ჩვენც ერთი სხეული ვართ, თუმცა ბევრნი ვართ“. როდესაც ცხებული ქრისტიანები გახსენების საღამოზე იღებენ პურს, ამით საჯაროდ ცხადყოფენ, რომ გაერთიანებულნი არიან ცხებულთა კრებაში, რომელიც შეიძლება შედარებულ იქნეს სხეულთან, რომლის თავიც არის ქრისტე (მათე 23:10; 1 კორინთელები 12:12, 13, 18).