სამქადაგებლო საქმიანობის ნაყოფი

ჩიაპასის შტატში მცხოვრები მოწმეები არ შეუშინდნენ სირთულეებსა და ხიფათს და ამ ტერიტორიაზე ხალხისთვის კეთილი ცნობის გადაცემას განსაკუთრებული ძალ-ღონე მოახმარეს. მაგალითად, 1995 წლის აპრილსა და მაისში სხვა თანაქრისტიანებთან ერთად მათაც მიიღეს მონაწილეობა მსოფლიო მასშტაბით გამართულ კამპანიაში, რომელიც „ცნობა სამეფო შესახებ“ სერიიდან №34 ტრაქტატის გავრცელებას ითვალისწინებდა; ამ ტრაქტატს ძალზე შესაფერისი სათაური ჰქონდა „რატომ არის ცხოვრება პრობლემებით აღსავსე?“

ამ კამპანიის დროს პუებლო-ნუებოში სირო, სრული დროით მსახური პიონერი შეხვდა ოჯახს, რომელიც ამ ცნობით დაინტერესდა. სირო სამი დღის შემდეგ მივიდა მათთან და ბიბლიის შესწავლა დაიწყო. მაგრამ ერთხელ, როდესაც სირო და ერთი ძმა ბიბლიის შესწავლის გასაგრძელებლად მივიდნენ, ოჯახის უფროსი სახლში არ დახვდათ. მის ნაცვლად იქ ნიღბიანი მამაკაცები იყვნენ, რომლებიც ოჯახის უფროსს ელოდნენ, რათა რაიმე ევნოთ მისთვის. მათ სიროსა და მასთან ერთად მყოფ ძმას მოსვლის მიზეზი ჰკითხეს და თან მოკვლით დაემუქრნენ. მისულებმა გულში ლოცვით მიმართეს იეჰოვას და გაბედულად აუხსნეს, რომ ისინი ამ ოჯახის წევრებისთვის ბიბლიის სასწავლებლად მივიდნენ. ეს რომ მოისმინეს, ნიღბიანმა მამაკაცებმა ეს ორი ქრისტიანი გაუშვა. გარკვეული მიზეზის გამო, ოჯახის უფროსი იმ დღეს სახლში საერთოდ არ მისულა.

ერთხელ, თითქმის სამი წლის შემდეგ, სირო გააოცა ამ მამაკაცის თავისი სახლის კარებთან დანახვამ. რამდენად გაახარა სირო იმის გაგებამ, რომ ამ მამაკაცის ოჯახის ყველა წევრი უკვე მონათლული იყო და ახლა გვატემალას კრების წევრები იყვნენ. ქალიშვილებიდან ერთ-ერთი სრული დროით პიონერადაც კი მსახურობდა.

ერთი ახალგაზრდა პარტიზანი მამაკაცი თავის უფროსებს ჯუნგლების გარკვეული ტერიტორიის გასაკონტროლებლად ჰყავდათ დანიშნული. როდესაც პარტიზანი იქ მივიდა, დაინახა, რომ მთელი მოსახლეობა, რომელთა უმეტესობას იეჰოვას მოწმეები შეადგენდნენ, გაქცეული იყო. ის ერთ-ერთ მიტოვებულ სახლში დასახლდა. ახალგაზრდამ, რომელსაც ბევრი არაფერი ჰქონდა გასაკეთებელი, აკრიფა წიგნები, რომლებიც ამ სახლთან იპოვა და მათი კითხვა დაიწყო. ეს წიგნები საზოგადოება „საგუშაგო კოშკის“ პუბლიკაციები აღმოჩნდა, რომლებიც მოწმეებს დარჩენოდათ. მარტოდ დარჩენილ ახალგაზრდა მამაკაცს ჰქონდა დრო წაკითხულზე დასაფიქრებლად. მან გადაწყვიტა, ცხოვრების წესი შეეცვალა და იარაღი გადაეგდო. მაქსიმალურად მოკლე დროში იპოვა მოწმეები და მათთან ბიბლიის შესწავლა დაიწყო. ექვს თვეში უკვე სხვებს უყვებოდა კეთილი ცნობის შესახებ. ის და მისი ოჯახის სხვა სამი წევრი, რომლებიც ადრე პარტიზანულ მოძრაობის მომხრეები იყვნენ, ახლა მონათლული ქრისტიანები არიან.

დადებითი მხარეების დანახვა

ჩიაპასში მომხდარმა კონფლიქტმა მართალია ხალხს დიდი სირთულეები შეუქმნა, მაგრამ სამქადაგებლო საქმიანობისადმი მათ დამოკიდეუბლებაზე დადებითად იმოქმედა. იმ ქალაქში მცხოვრები ერთი უხუცესი, სადაც ბრძოლა დაიწყო, ყვება: „ბრძოლის დაწყებიდან დაახლოებით ხუთი დღის შემდეგ როგორც ქალაქში, ისე ქალაქგარეთ საქადაგოდ გავედით. ხალხი მოწყურებული გვისმენდა. ბევრი ბიბლიური ლიტერატურა გავავრცელეთ და რამდენიმე შესწავლა დავიწყეთ. ერთგან ადრე ბევრი ეწინააღმდეგებოდა ჭეშმარიტებას, მაგრამ კონფლიქტის გამო, ახლა ისინი უკვე ისმენენ კეთილ ცნობას, სწავლობენ ბიბლიას და ესწრებიან კრებებსა და კონგრესებს“.

ძმები მოხარული არიან, რომ არასტაბილური მდგომარეობის მიუხედავად, მაინც შეძლეს თეოკრატიული საქმიანობის გაგრძელება. როგორც მთავრობის, ისე ზეგა-ს წარმომადგენლებმა იციან, რომ ისინი განაგრძობენ კონგრესების ჩატარებას. ეს კონგრესები კი მათ სულიერ განმტკიცებას ემსახურება. მიმომსვლელი ზედამხედველის მონახულებამაც დიდი სტიმული მისცა ძმებს სამქადაგებლო საქმიანობის გასაგრძელებლად. საინტერესოა, რომ გამხნევება ზოგჯერ კონფლიქტში მონაწილე მხარეებისგანაც მოდის, რომლებიც ხშირად მოუწოდებენ მოწმეებს, განაგრძონ ქადაგება.